Ο μύθος του Αισώπου «Ο ψεύτης βοσκός» μεταφρασμένο από την καθηγήτρια αγγλικών και μέλος των Παραμυθάδων, Αρετή Τσιφλίδου!
Once upon a time there was a shepherd boy who kept a flock of sheep outside his village. Every morning, he took the sheep to a hill near the corral and let them graze peacefully.
He usually spent his time by playing his flute, but that day he forgot it at the corral and he was bored to death, so he thought of tricking the nearby villagers and have some excitement. He climbed on top of a rock and started calling out for help. -Heeeeeeelp! Heeeeeelp! Wolves are attacking my flock! Run quickly! Help me!
Immediately the villagers took anything they found in front of them and ran to save the sheep. As soon as the shepherd boy saw them, he started laughing out loud, with all his heart. This pleased him so much that a few days afterwards he tried to fool them again and he found it very amusing…. – Heeeeeelp! Heeeeeeelp! Wolves! Heeeeeelp!….
However, no one came to help him this time since they knew he was tricking them…. Only this time the wolves were really attacking the sheep and felt amused as they were enjoying their meal at their own pace.
One boy, nearby was shouting, but it is well known that the wolves don’t understand the human language and they went on eating .
Ο μύθος του Αισώπου «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας» μεταφρασμένο από την καθηγήτρια αγγλικών και μέλος των Παραμυθάδων, Αρετή Τσιφλίδου!
Once upon a time a grasshopper lived on the branches of a tree while an ant lived at the foot of the tree.
In summer, the ant started laying up food for the winter. It was bearing along with great toil some grains and was taking them to its nest. Working from early in the morning till sunset.
On the other side, getting up late in the morning, the grasshopper was hoping about, chirping and singing to its heart’s content. It didn’t care about anything else and went on this way.
Time passed and autumn came. Clouds filled the sky and it started drizzling. The ant enjoyed the sound of drops falling on the ground while the grasshopper was starving to death. It was desperately looking for anything until finally it begged its neighbour for help.
– Well what have you been doing all summer? asked the ant
– Oh! In summer I didn’t have time to collect any food because I was singing all day.
– You should have thought about it earlier, dear! said the ant and stared at some birds heading South.
(Ακούστε τον μύθο ηχητικά στο τέλος της ελληνικής απόδοσης)
Μια φορά ένα λιοντάρι κοιμότανε στη σπηλιά του. Είχε φάει αποβραδίς ένα βόδι ολόκληρο, είχε πιει μπόλικο νερό και τώρα είχε βυθιστεί στον ύπνο κι έβλεπε όνειρα λιονταρίσια.
Ξαφνικά, ένιωσε στον ύπνο του πως κάτι το γαργαλούσε σαν να περπατούσε κάποιος – πολύ ελαφρά είν’ αλήθεια – πάνω στο κορμί του. Άνοιξε τα μάτια του και τι να δει: ήταν ένα ποντίκι!
Θύμωσε τότε που ένα τόσο ταπεινό και μικρούλικο ζωάκι τόλμησε να του χαλάσει την ησυχία του κι αρπάζοντάς το με το πόδι του, ετοιμάστηκε να το φάει.
Αλλά το ποντίκι άρχισε να το παρακαλάει κλαίγοντας:
Άφησέ με βασιλιά μου να ζήσω κι εγώ μπορεί μια μέρα να σου ξεπληρώσω την καλοσύνη που θα μου κάνεις.
Το λιοντάρι, που ήτανε χορτάτο από το προηγούμενο βράδυ και δεν μπορούσε να φάει ούτε έναν ποντικό, γέλασε με τα λόγια που άκουσε και του απάντησε:
Σου χαρίζω τη ζωή, μόλο που ποτέ δε θα μπορούσες εσύ να με βοηθήσεις!
Κάποτε όμως το λιοντάρι έπεσε σ’ ένα λάκκο – παγίδα που είχαν ανοίξει κάποιοι κυνηγοί, κι εκείνοι του έδεσαν τα πόδια με χοντρά σκοινιά και το άφησαν για να πάνε στο χωριό τους να φέρουν κι άλλους ανθρώπους, να τους βοηθήσουν, για να το κουβαλήσουν επειδή ήταν πολύ βαρύ.
Ύστερα από λίγη ώρα, έτυχε να περνάει από εκεί ο ποντικός και άκουσε βογκητά. Κατέβηκε τότε στο λάκκο, είδε το δεμένο λιοντάρι και το γνώρισε.
Κάποτε μου χάρισες τη ζωή. Τώρα θα σου ξεπληρώσω την καλοσύνη σου και θα σε ελευθερώσω.
Εσύ θα με ελευθερώσεις; Πώς είναι δυνατό;
Ρώτησε απορώντας το λιοντάρι.
Τώρα θα δείς…
είπε το ποντίκι. Κι άρχισε με τα σουβλερά του δόντια να ροκανίζει τα χοντρά σκοινιά που έδεναν τα πόδια του λιονταριού. Ύστερα από τρεις-τέσσερις ώρες, τα σκοινιά ήταν κομμένα και το λιοντάρι μπόρεσε μ’ ένα πήδημα να βγει από το λάκκο – παγίδα.
Δεν έφυγε όμως αμέσως γιατί περίμενε να σκαρφαλώσει και το ποντίκι απάνω μια που αυτό δεν μπορούσε να βγει μ’ ένα πήδημα.
Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Του είπε συγκινημένο το λιοντάρι και το ποντίκι του αποκρίθηκε με ταπεινότητα.
Σου είχα υποσχεθεί πως θα ξεπλήρωνα την καλοσύνη που μου έκανες, και κράτησα την υπόσχεσή μου. Τότε γέλασες μαζί μου γιατί δεν πίστευες πως εγώ, ένα μικρό και αδύνατο ποντίκι, θα μπορούσα να βοηθήσω εσένα, το βασιλιά των αγριμιών. Πρέπει να ξέρεις όμως, πως κι οι πιο αδύνατοι μπορούν να ξεπληρώσουν το καλό που κάνουν οι δυνατότεροί τους.
Ακούστε τον μύθο…
Τον μύθο «Το λιοντάρι και το ποντίκι» αφηγείται η Γιούλη Κριθαρέλη. Η Γιούλη Κριθαρέλη είναι Κοινωνική λειτουργός. Ανταποκρίθηκε στην πρόταση-πρόσκληση της Ομάδας μας προς όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στην δράση της ηχητικής ψηφιοποίησης των παραμυθιών. Έτσι, τον Φεβρουάριο του 2018, ηχογράφησε τον μύθο και την ευχαριστούμε για την συμμετοχή της.
Once upon a time, deeply in the forest, there was a big strong lion. He was the king of the jungle. The lion liked sleeping under the trees and his snoring was really loud. All the animals were afraid and while he was sleeping, they were singing:
The king is asleep! Don’t wake him up!
His temper is bad! He will get MAAAAAAD!!!!!
One day, a tiny mouse climbed up on his head and started scratching him. The lion woke up.
Who’s there?????
…he shouted.
He grabbed the mouse and he was about to eat it, when the little mouse said :
Please mighty king, Spare me! Maybe one day, I will help you, I’ll save you.
Hmmmm, you are too small to save me , but I will let you go if you sing and dance for me!!!!
…the lion answered. The mouse started singing:
Tra lallalallalalal tralallal la laaaaaaaaaaaaaaaa!!!!
It was so bad that the lion laughed!
OK, OK, that’s enough! You can go.
The mouse ran happily back in the forest. Days later the lion was walking proud in the forest. Suddenly, he got caught in a hunter’s trap. The other animals were looking at him but they couldn’t do anything. Then, the tiny mouse appeared.
I ‘ll keep my promise and I‘ll save you mighty king…
…he said and he started chewing the net. He made a small hole, but lion was too big to come out. He kept chewing and chewing and finally he made a biiig hole and the lion broke free!
All the animals were very happy and the little mouse said:
You see mighty king, even the weak and small may be of help to those much mightier than them.
The lion answered:
You are right!!!! For this reason, I’ll make you king of the jungle for one day.
The whole day, all the animals in the jungle were singing and dancing ……………………………
………………………..and they lived happily ever after.
Οι μεταφράσεις και αποδόσεις των παραμυθιών στα αγγλικά γίνονται από το μέλος των Παραμυθάδων και Διευθύντρια του Φροντιστηρίου Ξένων Γλωσσών Σ. Καλογραία (Ομονοίας 60) Ξανθούλα Στογιαννίδου.
να δώσω αίμα! 14 Ιουνίου 2023
Η 14η Ιουνίου καθορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, την Παγκόσμια Ομοσπονδία Εθελοντών Αιμοδοτών και τον Διεθνή Οργανισμό Μετάγγισης Αίματος. Το να προσφέρω μια φιάλη αίμα, είναι σίγουρα το πιο ανέξοδο, μα το πιο ανεκτίμητο δώρο!
να σέβομαι τους πρόσφυγες 20 Ιουνίου 2023
Η 20η Ιουνίου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Με ένα βάρος στην ψυχή κι ένα δάκρυ για όσους αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες!
Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων των παιδιών 20 Νοεμβρίου 2023
He usually spent his time by playing his flute, but that day he forgot it at the corral and he was bored to death, so he thought of tricking the nearby villagers and have some excitement. He climbed on top of a rock and started calling out for help.
Οι παραμυθάδες 