Με παραμύθια της Άνοιξης, των λουλουδιών, και όχι μόνο, οι Παραμυθάδες επισκεφθήκαμε τα παιδιά του νηπιαγωγείου και της Α’ τάξης του δημοτικού σχολείου, στο Παληό.
Χείμαρρος οι φωνούλες των παιδιών μέχρι να συστηθούμε και να αρχίσουμε τις αφηγήσεις. Η άνοιξη έχει μπει ήδη στις ψυχούλες τους, όπως μας είπε η νηπιαγωγός.
Πάντα είναι όμορφη η επαφή με τα παιδιά, πόσο μάλλον μια τόσο όμορφη εποχή!
Ο μύθος της Άνοιξης και του χειμώνα, το παραμύθι του χρυσόψαρου, Μυρμήγκι και περιστέρι, Λιοντάρι και ποντίκι, η Ανεμώνα, το Γιασεμί, το Χρυσάνθεμο, η Πασχαλιά και φυσικά η συζήτηση για τον αγαπημένο μας Αίσωπο κράτησαν συντροφιά στους μικρούς μας φίλους!
Συμμετείχαν οι: Ελισσάβετ Κεσικιάδου, Αδελαΐς Ράπτη και Χρήστος Τσίρκας.
Με φορτωμένα τα χέρια από κεράσματα, την Δευτέρα 15 του Γενάρη, φθάσαμε οι Παραμυθάδες στο δεύτερο πλέον σπίτι μας, να κόψουμε την καθιερωμένη βασιλόπιτα.
Η πρόεδρός μας, η Αρετή, ανέλαβε την διαδικασία , αφού απηύθυνε σε όλα τα μέλη ευχές. Σε σύνδεση μέσω βιντεοκλήσης έδωσαν το παρόν και δύο ακόμη μέλη που ζουν μακριά μας αλλά δεν πτοούνται από τις χιλιομετρικές αποστάσεις. Η Μαρία από την Κατερίνη και η Δέσποινα από το Λονδίνο.
Εν μέσω πειραγμάτων, άρχισε το ψάξιμο για το τυχερό φλουρί.
– Το βρήκα, εγώ το έχω!
Γυρίσαμε και κοιτάξαμε τον Αλέξανδρο που μας έδειχνε όλο χαρά το κέρμα. Αμ έλα που δεν τον πίστεψε κανένας μας! Γιατί είναι γνωστό σε όλους πόσο μεγάλο πειραχτήρι είναι και σε μια προηγούμενη βασιλόπιτα μας είχε στήσει παρόμοια φάρσα. Εμείς να ψάχνουμε προσεκτικότερα τα κομμάτια μας κι εκείνος να φωνάζει:
– Αλήθεια λέωωω
Και όντως…. Ήταν ο τυχερός! Φυσικά όλοι θυμήθηκαν τον μύθο του ψεύτη του βοσκού και τα γέλια και οι φωνές πήραν και έδωσαν!
Ακολούθησε ένα νέο παιχνίδι από τις ευρηματικές Μέλη και Σταυρούλα, με μια πρωτότυπη ανταλλαγή δώρων. Η διάθεση συνέχισε να ανεβαίνει, τα χαμόγελα να πλαταίνουν και το φαγοπότι καλά να κρατεί!
Η ξεχωριστή αυτή βραδιά έκλεισε με την προβολή της μαύρης κωμωδίας «Αρσενικό και παλιά δαντέλα». Ευχή όλων μας η χρονιά του 2024 να είναι ειρηνική, δημιουργική και χαρούμενη!
Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα, στις 27 Δεκέμβρη, συνεχίσαμε τις δράσεις μας γιατί , δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, οι μέρες αυτές οι άγιες, είναι αφιερωμένες στα παιδιά.
Το Δάτο είναι ένα μικρό χωριό, 300 περίπου κατοίκων!
Προσκληθήκαμε από τον σύλλογο του χωριού και νωρίς το απόγευμα, όταν το βράδυ σκέπασε τον κάμπο, βρεθήκαμε κοντά στους μικρούς αλλά και μεγάλους φίλους μας.
Ο χώρος διαμορφώθηκε γρήγορα, οι μικρότεροι στρώθηκαν στην άσπρη βελέντζα, τα μεγαλύτερα παιδιά στα καρεκλάκια και κάποιοι από τους γονείς κούρνιασαν στις γύρω πολυθρόνες. Ε, Χριστούγεννα βλέπεις και στις καρδιές φωλιάζει η ξεχασμένη παιδική ψυχή.
Η Αρετή καλωσόρισε και μαζί με τον Χρήστο αφηγήθηκαν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, τις πληροφορίες για τα καλικαντζαράκια. Η Καλλιόπη πήρε την σκυτάλη με το παραμύθι των καλικάντζαρων από την Ίμβρο και ο Χρήστος με την Μάρμπω και την Κάλλω.
Η Αρετή άρχισε τα αγαπημένα της αινίγματα που τα παιδιά απαντούσαν γρήγορα. Αν και πολλές φορές, ξεχνώντας ποιος είχε προτεραιότητα, πεταγόντουσαν οι γονείς και δίνανε την λύση. Η Αδελαΐς θυμήθηκε την Συμφωνία με έναν καλικάντζαρο και την αφηγήθηκε έχοντας για βοηθό έναν ….σχεδόν πραγματικό δίπλα της!
Με το παιχνίδι ερωτήσεων για τις γιορτές έφτασε η γιορτή στο τέλος! Νομίζουμε πως ένα από τα καλύτερα και πιο εύστοχα για εμάς σχόλια που μας έχουν πει ήταν αυτό από μια μανούλα που συνόδευε το παιδί της:
«Πω πω, πού τα θυμηθήκατε αυτά τα παραμύθια; Νόμιζα ότι ήμουν πάλι παιδί και άκουγα τον παππού μου να μου τα διηγείται. Δεν το περίμενα ότι θα τα ξανά άκουγα στην ζωή μου! Ένιωσα πολύ όμορφα!»
Καταλαβαίνετε ότι για εμάς τους Παραμυθάδες αυτό είναι ένας μεγάλος έπαινος!
Στου Ολύμπου την σκιά βρέθηκε η ομάδα των Παραμυθάδων το Σάββατο, 30 του Σεπτέμβρη.
Αφηγηθήκαμε παραμύθια σε ενήλικο κοινό, σε ένα όμορφο στέκι της Κατερίνης, το Κελάρι, ένα παραδοσιακό μπακάλικο με μια μικρή αυλή. Τα μεγάλα «παιδιά» που θέλησαν να ζήσουν την μαγεία, γέμισαν τον χώρο και το ταξίδι ξεκίνησε!
Η Μαρία συνάντησε έναν ψαρά που έχασε τη ευτυχία. Η Αρετή την έξυπνη Χαλιλά που χρώσταγε χίλια χρυσά αλλά κέρδισε κι άλλα τόσα. Και η Αδελαΐς απέδειξε ότι με τις γριές κανένας δεν πρέπει να τα βάζει.
Οι θεατές έγιναν ένα, το κέφι ανέβηκε, ε…. είπαμε κι εμείς να το ρίξουμε στο καλαμπούρι! Τ’ άκουσε και η Ζωή κι ήρθε κι αυτή κοντά μας. Μια η μία, μια η άλλη, τα πικάντικα και πιπεράτα ανέκδοτα η αλλιώς μασάλια, προκάλεσαν τρανταχτά γέλια και η βραδιά άφησε σε όλους μας την πιο γλυκιά ανάμνηση του Σεπτέμβρη που μας αποχαιρετούσε.
Η ζεστή φιλοξενία των ανθρώπων μας συγκίνησε και μας φάνηκε λίγη η ώρα που μείναμε κοντά τους. Με την υπόσχεση να ξανά ανταμώσουμε, αποχαιρετίσαμε νέους και παλιούς φίλους!
Ακούστηκαν τα παραμύθια: «Η ευτυχία του ψαρά», «Η Χαλιλά κι ο τοκογλύφος», «Το στοίχημα».
Συμμετείχαν οι: Μαρία Παπακωνσταντίνου, Αδελαΐς Ράπτη, Ζωή Τσαπανίδου και Αρετή Τσιφλιδου.
Η Ομάδα Μελέτης, Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού Παραμυθιού και Παιχνιδιού «Οι Παραμυθάδες», καλούμε τα μέλη μας την Κυριακή, 29 Οκτώβρη, στις 11:00, σε Γενική Συνέλευση και διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ). Οι αιτήσεις για τις υποψηφιότητες τόσο για το ΔΣ, όσο και για την Εξελεγκτική Επιτροπή (ΕΕ) θα γίνονται δεκτές μέχρι και τις 22 Οκτωβρίου, και θα κατατίθενται στον χώρο μας (Παραμυθόσπιτο) Εμμ. Μπενάκη 43 και Γεναδίου. Δικαίωμα υποψηφιότητας και ψήφου έχουν τα μέλη που έχουν εγγραφεί στον σύλλογό μας μέχρι τις 6 Μαϊου 2023, ενώ θα πρέπει να είναι και οικονομικά τακτοποιημένοι.
«Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται.» (Γιώργος Σεφέρης)
Το Σάββατο 10 του Ιούνη, καλεσμένοι από το Δημοτικό Σχολείο Μουρικίου στην σχολική γιορτή τους «Βραδιά των Αστεριών», οι Παραμυθάδες ξεκινήσαμε από δύο πλευρές, την Καβάλα και την Κατερίνη. Ανταμώσαμε στο χώρο φιλοξενίας μας στο ξενοδοχείο Αpsis. Έναν χώρο πανέμορφο, με ανθρώπους φιλόξενους, χαμογελαστούς, γεμάτους ευγένια!
Σε λίγο η συνάντηση με τις τρεις δασκάλες που μας υποδέχτηκαν, γνώριμες από προηγούμενες εκδηλώσεις και συνεργασίες, έφερε αγκαλιές, γέλια και χαρούμενες κουβέντες χωρίς τελειωμό! Όμως η ώρα της εκδήλωσης πλησίαζε. Αλλά εξίσου γρήγορα πλησίαζε και η καταιγίδα. Βλέπαμε κοντά μας τα μαύρα σύννεφα και τις αστραπές. Θα μου πείτε «και πού είναι το κακό;»… Ίσως να σκέφτεστε ότι θα πηγαίναμε μέσα στον χώρο του σχολείου και θα ήταν μια γνώριμη ατμόσφαιρα γιορτής. Όμως, όχι! Τίποτε δεν είναι συνηθισμένο σε αυτόν τον τόπο!
Η γιορτή θα γινόταν το βράδυ του Σαββάτου, επάνω στο βουνό! Και μάλιστα, τα παιδιά θα ξεκινούσαν από τον Άγιο Γεώργιο Αναρράχης, με συνοδούς τα μέλη της Ορειβατικής Λέσχης Πτολεμαΐδας και περπατώντας από το μονοπάτι θα έφταναν στον χώρο που είχε οριστεί.
Σκεφτόμασταν: μα πώς θα ανέβουν τα παιδιά εκεί;
Αλλά σκεφτόμασταν χωρίς τον ξενοδόχο. Τους κατοίκους δηλαδή αυτού του τόπου! Εκπαιδευτικοί, γονείς, παιδιά και συνδιοργανωτές, ξεκίνησαν πιστεύοντας ακράδαντα ότι όλα θα πάνε καλά… Και πήγαν όλα καλά!
Αν και δεχόμασταν τηλεφωνήματα από τις γύρω περιοχές όπου η καταιγίδα είχε ξεσπάσει, ο ουρανός πάνω από το βουνό του Μουρικίου αποφάσισε να γιορτάσει μαζί μας! Δεν έριξε ούτε σταγόνα! Έτσι, λίγο νωρίτερα από την έναρξη, οι Παραμυθάδες βρεθήκαμε σε έναν χώρο μαγικό! Το περιβάλλον πάνω στο καταπράσινο βουνό, ειδυλλιακό! Φροντισμένο και πεντακάθαρο στο έπακρο από τους εθελοντές.
Ένα ξωκλήσι, κιόσκια, ένας μεγάλος πέτρινος σταυρός, αγριολούλουδα, ο φιλόξενος χώρος του Φυσιολατρικού Συλλόγου Αναρράχης «Ο Σταυρός» και μία θέα που άνοιγε την ψυχή! Άνθρωποι χαμογελαστοί, άλλοι άναβαν φωτιές, άλλοι τακτοποιούσαν τις τελευταίες λεπτομέρειες και κάποιοι πρόθυμα μας ξενάγησαν στον χώρο!
Στις 8:00μμ , ακούστηκαν οι φωνές των παιδιών που είχαν ξεκινήσει την πορεία τους. Ο ήχος από τις φωνούλες και τα γέλια τους έφτανε ως εμάς και θύμιζε κάτι από κουδουνάκια ξωτικών.
Στην άφιξή τους όπου τους περίμενε η όμορφη νεράιδα των αστεριών, μοιράστηκαν καπελάκια σε 3 διαφορετικά χρώματα διαχωρίζοντας τα γκρουπ των παιδιών. Νήπια και πρώτη τάξη μαζί, δευτέρα και τρίτη η επόμενη ομάδα και τέλος η τετάρτη, πέμπτη και έκτη τάξη. Όλα κρατούσαν από ένα φαναράκι. Βραχιολάκια που φωσφόριζαν μοιράστηκαν σε μικρούς και μεγάλους. Κάθε γκρουπ ξεκίνησε την πορεία του προς έναν από τους τρεις σταθμούς.
Δύο σταθμοί για αφηγήσεις των παραμυθιών και ένας σταθμός όπου ο Αστρονομικός Σύλλογος Δυτικής Μακεδονίας είχε στήσει το τηλεσκόπιο. Υπήρχε φροντίδα ακόμη και για τους ενήλικες, ένας δικός τους σταθμός με παραμύθια ενηλίκων. Με εξαίρεση αυτή των ενηλίκων, τα παιδιά σταματούσαν σε κάθε σταθμό για είκοσι λεπτά. Μετά, σε απόλυτη συνεννόηση και συγχρονισμό, κρατώντας τα φαναράκια μες στη νύχτα , άλλαζαν τις θέσεις τους.
Μικρές φλογίτσες που μετακινούνταν στο βουνό. Οι μικροί μας φίλοι με αμείωτο ενδιαφέρον ταξίδεψαν στον όμορφο κόσμο των παραμυθιών. Εντυπωσιακή ήταν η προσήλωση τους, οι ερωτήσεις και οι αντιδράσεις τους. Στο τέλος όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στην κεντρική και μεγαλύτερη φωτιά. Τα παιδιά έκαναν έναν μεγάλο κύκλο, κρατήθηκαν από τα χέρια και άρχισαν να τραγουδούν… τι άλλο;
Μα …«το τραγούδι των αστεριών»!
Και, ω, τι μαγεία! Εκείνη την στιγμή καθάρισαν και τα τελευταία σύννεφα στον ουρανό και η αστροφεγγιά έγινε ένα καλύτερο στέμμα μόνον για χάρη των παιδιών! Οι μαθητές του νηπιαγωγείου και της έκτης τάξης που θεωρούνται απόφοιτοι, έγραψαν μία κακή ανάμνηση στο χαρτάκι που τους δόθηκε και το πέταξαν στη φωτιά.
Ένα γύψινο αστεράκι δόθηκε σε κάθε παιδί, που έγραφε ρήματα όπως «με βοήθησες» ή «με εμπιστεύτηκες» ή ό,τι άλλο είχαν σκαρφιστεί οι δασκάλες τους. Εκείνα με τη σειρά τους έπρεπε να δώσουν το αστεράκι τους, στον συμμαθητή που αντιπροσώπευε για αυτούς το κάθε συναίσθημα! Φυσικά κανένα ρήμα δεν ήταν ίδιο με τα υπόλοιπα!
Από μια τέτοια βραδιά δεν θα μπορούσαν, βέβαια, να λείπουν και τα πυροτεχνήματα! Τα παιδιά ενθουσιασμένα απόλαυσαν την λήξη αυτής της ανεπανάληπτης λήξης της σχολικής τους χρονιάς!
Τέλος, σαν αναμνηστικό, ένα προσωπικό δώρο έκπληξη δόθηκε στα μέλη των παραμυθάδων που βρεθήκαμε εκεί. Μία σφραγίδα «παλιάς κοπής» με το όνομα της κάθε μιας από εμάς! Θαρρείς και μπορουμε να τους ξεχάσουμε αυτούς τους ανθρώπους…
Συνειδητοποιούμε άραγε πόσο τεράστια αξία έχουν οι παιδικές αναμνήσεις στην ζωή ενός ανθρώπου; Τα παιδιά του Εμπορίου και της Αναρράχης έχουν την τύχη να γεμίζουν την ψυχή τους με τέτοιους θησαυρούς! Χάρη στους ευφάνταστους και ευαισθητοποιημένους εκπαιδευτικούς, στους πρόθυμους να συμμετέχουν γονείς, στους εθελοντές που δίνουν πάντα το παρόν και την βοήθεια!
Τελικά στον τόπο αυτό αστέρια συναντάς όλη μέρα κι όλη νύχτα! Και ίσως αυτός να είναι ο κόσμος που ονειρεύτηκε ο Γιώργος Σεφέρης!
Τι κάνουν μαζί Παραμυθάδες και παιδιά, μέδουσες και χρυσόψαρα, παιχνίδια και κάδοι ανακύκλωσης; Και γιατί φωνάζουν οι μικροί μας φίλοι:
Καθαρίστε τον γιαλό, κι από εμέ θα βρεις καλό;
Μα παίρνουν μέρος στο Μεγάλο Παιχνίδι της πόλης, φυσικά!
Μια πολύ όμορφη δράση που διοργανώθηκε με συνεργασία των διευθύνσεων Περιβάλλοντος και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Περιφερειακής ενότητας Καβάλας, για την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος! Το παιχνίδι πραγματοποιήθηκε στις 25 του Μάη, έχοντας πέντε σταθμούς.
Ένας από αυτούς ήταν και η ομάδα των Παραμυθάδων όπου με έναυσμα το λαϊκό παραμύθι «Το χρυσόψαρο» και με παιγνιώδη αφήγηση, προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε το μήνυμα: Καθαρές ακρογιαλιές, καθαρές θάλασσες.
Πέντε γκρουπ παιδιών ήρθαν κοντά μας και πραγματικά διασκεδάσαμε όλοι μαζί την όμορφη αυτή μέρα. Στην διάρκεια της αφήγησης τα παιδιά καλούνταν να βρουν τα επιμελώς από εμάς κρυμμένα ανακυκλώσιμα αντικείμενα που συχνά βρίσκουμε να επιπλέουν στην θάλασσα και να την ρυπαίνουν, όπως:
-γυάλινα και πλαστικά μπουκάλια,
-κονσέρβες
-κουτάκια αναψυκτικού,
-πλαστικά ποτήρια,
-παντόφλες και παπούτσια παλιά,
-μάλλινες κάλτσες
-ξύλα
Τα ανακάλυπταν και τα συγκέντρωναν στους αντίστοιχους κάδους ανακύκλωσης.
Στο τέλος υποσχεθήκαμε πως πέρα από την δική μας ευθύνη, θα προσέχουμε και θα παροτρύνουμε και σε όσους βλέπουμε στις ακτές να πετούν σκουπίδια, λέγοντάς τους το σύνθημα:
«Κάνε το καλό κι απο με θα δεις καλό !»
Συμμετείχαν οι: Αλέξανδρος Μίχας, Σταυρούλα Παναγιωτίδου, Αδελαΐς Ράπτη, Ζωή Τσαπανίδου και Αρετή Τσιφλίδου
Η αφήγηση παίρνει ζωή από διάφορους παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι σίγουρα ο χώρος της Παλιάς Μουσικής, γνωστός και ως τζαμί Χαλίλ Μπέη!
Είναι αδύνατον να μην επηρεαστεί ο επισκέπτης από την ομορφιά και την μοναδικότητά του, όπου το γυάλινο πάτωμα συνδέει την πορεία της χριστιανικής και της μουσουλμανικής θρησκείας.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, η ομάδα των Παραμυθάδων αποδέχτηκε την πρόσκληση του Πολιτιστικού συλλόγου «Το Κάστρο» για μια εκδήλωση που έγινε προς τιμήν της γυναίκας, μιας και πραγματοποιήθηκε στις 8 του Μάρτη! Τραγούδια, αναγνώσεις και αφήγηση, όλα με επίκεντρο την γυναίκα!
Η βραδιά ξεκίνησε με ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του τραγικού σιδηροδρομικού ατυχήματος στα Τέμπη. Ακολούθησε η Χορωδία Ελευθερούπολης «Μελύρριτες», που πραγματικά έσταξε μέλι στις ψυχές μας, με υπέροχες επιλογές τραγουδιών.
Και για να εναρμονιστούμε στην μαγεία του χώρου, η ομάδα των Παραμυθάδων επέλεξε το παραμύθι «Η γόησσα της Ανατολής».
Η Αϊσέ… δυναμική και χαρισματική γυναίκα που ήξερε πώς να παραδοθεί στην αγάπη, διατηρώντας την αξιοπρέπειά της! Διαθέτοντας μια εσωτερική δύναμη που μόνον η ψυχή της γυναίκας διαθέτει, παρέσυρε τους θεατές σε ένα ταξίδι γεμάτο αρώματα, μουσικές και εικόνες της Ανατολής, στέλνοντας το δικό της μήνυμα.
Ευχαριστούμε πολύ τους οικοδεσπότες του χώρου για την ευκαιρία να μοιραστούμε ένα αγαπημένο παραμύθι μας με ένα υπέροχο κοινό!
Ένα χαρούμενο και ηλιόλουστο πρωινό, στις 24 Φλεβάρη, η ομάδα των Παραμυθάδων βρέθηκε στο νηπιαγωγείο της Καρβάλης, έχοντας στις αποσκευές τους και τέσσερις φίλους. Έναν γάιδαρο, έναν σκύλο, μια γάτα και έναν πετεινό.
Όχι, όχι πραγματικούς. Αυτοί είναι φίλοι που μας συντροφεύουν στους δρόμους των παραμυθιών, καιρό τώρα! Με την ιστορία τους δίνουν παράδειγμα φωτεινό στους μικρούς μας φίλους, προτρέποντάς τους να μην το βάζουν κάτω και να αγωνίζονται να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα!
Φτάνοντας λοιπόν, βρεθήκαμε σε έναν χώρο τόσο όμορφο, τόσο πολύχρωμο, τόσο χαρούμενο που πραγματικά μας εντυπωσίασε! Προσωπάκια χαμογελαστά, μικρούλια ντυμένα καρναβαλάκια, δύο δασκάλες φιλόξενες και πρόσχαρες μας υποδέχθηκαν.
Η παρέα των Μουζικάντηδων, λοιπόν, στάθηκε μπροστά στους μικρούς φίλους μας και διηγήθηκε όλη την περιπέτεια που έζησαν και στο τέλος βγήκαν νικητές. Οι δασκάλες είχαν ήδη βοηθήσει τα παιδιά να φτιάξουν μάσκες με τα τέσσερα ζώα και αφού η δική μας αφήγηση τελείωσε, κάναμε μια δραματοποίηση της ιστορίας μαζί τους.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Τα νηπιάκια μας, συμμετείχαν με όλη τους τη ψυχή! Φωνούλες και ενθουσιασμός και χαρά και γέλια! Και όπως μας αρέσει πολύ να κάνουμε όταν ταξιδεύουμε με το συγκεκριμένο παραμύθι, στο τέλος τραγουδήσαμε το «Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι…» προσαρμόζοντας το τραγούδι, στους τέσσερις συγκεκριμένους πρωταγωνιστές της ιστορίας.
Συμμετείχαν οι: Ερασμία Βογιατζιδάκη, Ελισάβετ Κεσικιάδου, Μαρία Μπουγά, Μίνος Ρακιτζής, Αδελαΐς Ράπτη, Ζωή Τσαπανίδου και Αρετή Τσιφλίδου
Η φιγούρα με τα επτά ποδαράκια, ένα για κάθε εβδομάδα της σαρακοστής, τα σταυρωμένα χέρια για να προσεύχεται και το ανύπαρκτο στόμα σαν ένδειξη νηστείας, είναι ένα ιδιότυπο ημερολόγιο για τις επτά εβδομάδες που ξεκινούν από την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνουν την Κυριακή του Πάσχα.
Ένα αλατόζυμο που δεν τρώγεται αλλά φτιάχνεται για το καλό.
Όμως πόσοι από εμάς ξέρουμε ότι μια παρόμοια φιγούρα υπάρχει και στην γειτονική μας Ιταλία και ιδιαιτέρως στην κεντρική και νότια χώρα; Υπάρχει και λέγεται «Γκουαραντένα» από τον αριθμό 40 (quaranta).
Στήνεται συνήθως σε κεντρική πλατεία ή και στα μπαλκόνια και συνήθως στα χαμηλά. Κι αυτό γιατί όταν οι άνθρωποι κάποτε δεν ήξεραν να υπολογίζουν τον χρόνο, τα φτερά που έμεναν ήταν η βοήθεια τους.
Η γερασμένη φιγούρα αντιπροσωπεύει την γυναίκα του καρνάβαλου που πέθανε.
Έχει μπροστά της ένα πορτοκάλι ως ένδειξη γονιμότητας. Καρφωμένα επάνω είναι επτά πούπουλα αντίστοιχα για κάθε εβδομάδα αυτής της περιόδου.
Την Κυριακή του Πάσχα, χωρίς φτερά πλέον, η Γκουαραντένα καίγεται, ως εξιλαστήριο για μια καλή περίοδο σποράς και για ευνοϊκή σοδειά.
Μην νομίζετε ότι το γνωρίζαμε κι εμείς!
Όμως ένα μέλος της ομάδας, η Βικτόρια, όταν για ένα διάστημα βρέθηκε στην νότια Ιταλία, έμαθε για το έθιμο που επικρατούσε εκεί και, φυσικά, επιστρέφοντας, έφερε για το παραμυθόσπιτό μας μια κατάδική μας Γκουαραντένα .
Ευχόμαστε σε όλους καλή σαρακοστή! Με υγεία και ειρήνη να φτάσουμε στην Ανάσταση του Κυρίου!
να δώσω αίμα! 14 Ιουνίου 2024
Η 14η Ιουνίου καθορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, την Παγκόσμια Ομοσπονδία Εθελοντών Αιμοδοτών και τον Διεθνή Οργανισμό Μετάγγισης Αίματος. Το να προσφέρω μια φιάλη αίμα, είναι σίγουρα το πιο ανέξοδο, μα το πιο ανεκτίμητο δώρο!
να σέβομαι τους πρόσφυγες 20 Ιουνίου 2024
Η 20η Ιουνίου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Με ένα βάρος στην ψυχή κι ένα δάκρυ για όσους αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες!
Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων των παιδιών 20 Νοεμβρίου 2024
Οι παραμυθάδες 