Το Παραμυθόσπιτο, άνοιξε και φέτος την πόρτα του στους μικρούς μας φίλους και στοχεύει να τους φιλοξενεί κάθε τελευταία Κυριακή του μήνα. Πέρυσι, οι συναντήσεις μας είχαν για θέμα τις φοβίες. Για φέτος, «Οι Παραμυθάδες» είπαμε να ασχοληθούμε με την ελληνική μυθολογία και μετά από σκέψη επιλέξαμε τους δώδεκα Θεούς του Ολύμπου. Συνέχεια
Posts Tagged With: Δίας
Προσεχώς: «Ελληνική μυθολογία: Δίας και Ήρα» στο νέο κύκλο δράσεων από τους «Οι Παραμυθάδες»
(Η δράση απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών)
Την τελευταία Κυριακή του Νοεμβρίου, στις 24 δηλαδή, θα ξεκινήσει ο νέος κύκλος δράσεων της ομάδας μας για τους μικρούς μας φίλους και θα φιλοξενηθεί στο Παραμυθόσπιτο.
Για φέτος, η θεματολογία μας θα είναι από την ελληνική μυθολογία και θα γνωρίσουμε μέσα σε έξι μηνιαίες δράσεις τους Συνέχεια
Ηρακλής και Πλούτος
Μύθος του Αισώπου –
Ο Ηρακλής του Λύσιππου (4ος αιώνας π.Χ.)
Όταν ο Ηρακλής έγινε ίσος με τους Θεούς, παραβρέθηκε μια μέρα σε ένα γεύμα μαζί τους. Ήταν με όλους φιλικός και εγκάρδιος. Μόλις όμως συνάντησε τον Πλούτο, έστρεψε το πρόσωπό του σε άλλη μεριά.
Ο Δίας που το πρόσεξε, τον πλησίασε και του ζήτησε εξηγήσεις, γιατί ενώ είναι φιλικός με όλους τους Θεούς, περιφρονεί τον Πλούτο. Ο Ηρακλής τότε του απάντησε:
Τον περιφρονώ γιατί όσο βρισκόμουνα ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Πλούτος συναναστρεφότανε κυρίως τους κακούς.
Διήγηση για όσους απόκτησαν πλούτο, αλλά δεν έχουν καλή συμπεριφορά!
Δίας και φίδι.
Μύθος του Αισώπου –
Ο μύθος του Αισώπου «Δίας και φίδι» σε ελληνικό γραμματόσημο.
Όταν ο Δίας τέλεσε τον γάμο του, όλα τα ζώα ανέβηκαν να του προσφέρουν ένα δώρο. Μέσα σε αυτά ήταν και το φίδι που, έρποντας, πλησίασε τον Δία, έχοντας στο στόμα του ένα τριαντάφυλλο. Μόλις ο Δίας είδε το φίδι, του είπε:
Απ’ όλα τα ζώα μπορώ να δεχτώ την προσφορά τους ακόμα κι από τα πόδια τους. Από το δικό σου στόμα όμως, δεν παίρνω τίποτα.
Με την διήγηση αυτή μας δείχνει ότι τα δώρα και οι χάρες που κάνουν οι κακοί, πάντα φοβίζουν.
Γραβούρα εμπνευσμένη από τον μύθο του Αισώπου «Δίας και φίδι»
Γραβούρα εμπνευσμένη από τον μύθο του Αισώπου «Δίας και φίδι»
Ο έρωτας στους ανθρώπους
Μύθος του Αισώπου –
Όταν ο Δίας δημιούργησε τους ανθρώπους, αυτοί είχαν τα πάντα με τα οποία είναι εφοδιασμένοι και σήμερα. Ο έρωτας όμως δεν κατοικούσε ακόμα στις ψυχές των ανθρώπων. Κι αυτό γιατί ο Θεός Έρωτας πετούσε μόνο ψηλά και έχοντας τεντωμένο το τόξο του, σημάδευε μόνο τους Θεούς.
Επειδή όμως ο Δίας φοβήθηκε μήπως χαθεί το ωραιότερο δημιούργημά του -ο άνθρωπος- έστειλε τον Έρωτα για να γίνει φύλακας του ανθρώπινου γένους.
Ο Θεός Έρωτας λοιπόν, πήρε αυτήν την εντολή από τον Δία, αλλά δεν θέλησε να κατοικήσει σε όλες τις ψυχές. Σε όποια ψυχή δεν είχε ήθος και αγνότητα, δεν επιχειρούσε να μπει, αλλά έστελνε για να τη προσέχουν, τους κοινούς Έρωτες, που ήταν τα παιδιά των Νυμφών.
Σε λίγες ψυχές κατοίκησε ο ίδιος και τις διέγειρε σε ερωτική μανία, εξασφαλίζοντας έτσι πολλά καλά στο γένος των ανθρώπων.
Όταν λοιπόν δεις, ανθρώπινη φύση που είναι αργή και δυσκίνητη στην αγάπη, να ξέρεις πως αυτή η ψηχή δεν αξιώθηκε ποτέ τα δώρα του Θεού Έρωτα.
Όταν όμως δεις κάποιον να είναι έντονος και θερμός στη σκέψη κι όταν τον δεις να ορμάει σαν φλόγα στην ερωτική αγάπη, να ξέρεις ότι αυτό είναι το δώρου του Θεού Έρωτα.
Ερμής και αγαλματοποιός
Μύθος του Αισώπου –
Κάποτε, ο Ερμής θέλησε να δει την αξία και την εκτίμηση που του είχαν οι άνθρωποι. Έτσι, μεταμορφώθηκε σε θνητό και κατέβηκε σε μια πόλη. Έτσι όπως γύριζε στην αγορά, μπήκε σε ένα εργαστήριο ενός αγαλματοποιού. Κοιτάζοντας γύρω του, πρόσεξε ένα αγαλματάκι του Δία κι ο Ερμής ρώτησε να μάθει την τιμή του. Ο αγαλματοποιός του απάντησε ότι κοστίζει μια δραχμή κι ο Ερμής χαμογέλασε. Έπειτα αντίκρισε ένα αγαλματάκι που απεικόνιζε την Ήρα. Ρώτησε πάλι τον αγαλματοποιό για την αξία του κι η απάντηση που πήρε του προξένησε έκπληξη, καθώς η Ήρα, κόστιζε πιο ακριβά. Λίγο παραπέρα, αντίκρισε κι ένα αγαλματάκι που απεικόνιζε τον ίδιο, δηλαδή τον Ερμή. Ο Ερμής θεώρησε ότι αυτός θα κοστίζει ακόμα πιο ακριβά μιας και είναι ο αγγελιαφόρος των Θεών που μεταφέρει τα μηνύματα στους ανθρώπους, αλλά και ο επικερδής Θεός για μεγάλη μερίδα των ανθρώπων. Έτσι, με σιγουριά για τον εαυτό του, ρώτησε να μάθει την τιμή του αγαλματιδίου κι ο αγαλματοποιός του απάντησε:
Αν αγοράσεις τα άλλα δύο, τον Ερμή θα σου τον κάνω δώρο!
Categories: Ελληνικά παραμύθια, Μύθοι
Ετικέτες: Ήρα,Δίας,αγαλματοπώλης,αγαλματοποιός,ερμής
Σχολιάστε
Βοσκός (και το χαμένο μοσχάρι)
Μύθος του Αισώπου!
Κάποτε, ένας βοσκός είχε βγάλει το κοπάδι με τους ταύρους στην εξοχή. Μετά από ώρα, συνειδητοποίησε ότι είχε χαθεί ένα μοσχάρι. Άρχισε να ψάχνει από εδώ, έπειτα από εκεί, μα πουθενά δεν μπορούσε να βρει το ζωντανό. Τότε, έτρεξε και προσευχήθηκε στον Δία, κάνοντάς του τάμα να θυσιάσει ένα κατσίκι σε περίπτωση που βρει τον κλέφτη. Στη συνέχεια, έφυγε και πάλι για να ψάξει το μοσχάρι μέχρι που βρέθηκε σε ένα δάσος. Κάτι μουγκανητά άκουσε πίσω από κάτι θάμνους κι έτρεξε προς τα εκεί. Ήταν όντως το μοσχάρι του, αλλά βρισκότανε στα δόντια ενός άγριου λιονταριού το οποίο κοίταξε τον βοσκό με την διαπεραστική του ματιά. Τότε ο βοσκός ύψωσε τα χέρια προς τον ουρανό και είπε στον Δία:
Αφέντη Δία, πριν ώρα που προσευχόμουνα σε εσένα, υποσχέθηκα να σου προσφέρω θυσία ένα κατσίκι αν με βοηθήσεις να βρω τον κλέφτη που πήρε το μοσχάρι μου. Τώρα σου προσφέρω ένα μοσχάρι, αν με γλιτώσεις εμένα από τα δόντια του κλέφτη.
Πολλές φορές οι άνθρωποι παρακαλάμε απεγνωσμένα να βρούμε κάτι. Όταν τελικά το βρίσκουμε, ευχόμαστε να μην το είχαμε ζητήσει ποτέ.
Οι βάτραχοι που ζητούσαν βασιλιά
Μύθος του Αισώπου!
Χαρακτικό του Randolph Caldecott (1846-86) εμπνευσμένο από τον μύθο του Αισώπου «Οι βάτραχοι που ζητούσαν βασιλιά»
Οι βάτραχοι ήταν στεναχωρημένοι πολύ γιατί δεν είχαν κάποιον για βασιλιά. Έτσι, έστειλαν απεσταλμένους στον Δία και του ζήτησαν να ορίσει κάποιον. Ο Δίας, είδε την βλακεία τους και τους έριξε στη λίμνη ένα ξύλο. Στην αρχή φοβήθηκαν και κρύφτηκαν στο βυθό της λίμνης. Με το πέρασμα του χρόνου όμως και βλέποντας ότι το ξύλο έμενε ακίνητο, άρχισαν να ξεθαρρεύουν μέχρι που του πήραν τον αέρα, ώσπου στο τέλος ανέβηκαν και επάνω του. Δεν τους άρεσε όμως γιατί το ξύλο ήταν πολύ νωθρό, έτσι στείλανε και πάλι απεσταλμένους στον Δία ζητώντας να τους αλλάξει τον βασιλιά. Ο Δίας ενοχλημένος τους έστειλε ένα χέλι. Μα ούτε με το χέλι έμειναν ευχαριστημένοι γιατί το θεώρησαν ανόητο κι έτσι πήγαν για τρίτη φορά στον Δία. Ο Δίας αγανακτισμένος τους έστειλε ένα νερόφιδο, το οποίο άρχισε να κυνηγάει, να πιάνει και να τρώει ένα-ένα τα βατράχια.
Τελικά, καμιά φορά, ίσως είναι προτιμότερο να έχεις για αρχηγό κάποιον αδρανή αλλά άκακο, παρά κάποιον δραστήριο και κακό.
Καλά και κακά
– Μύθος του Αισώπου –
Κάποτε, τα κακά κυνήγησαν τα καλά επειδή, δήθεν, τα καλά ήταν αδύναμα. Αυτά, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, ανέβηκαν στον ουρανό. Εκεί, συνάντησαν τον Δία και τον ρώτησαν πώς μπορούνε να συνυπάρχουνε με τους ανθρώπους. Ο Δίας τους απάντησε ότι δεν πρέπει να πηγαίνουν όλα μαζί στους ανθρώπους, αλλά το καθένα χωριστά. Έτσι, ενώ τα κακά πηγαίνουν μαζεμένα στους ανθρώπους -μιας και είναι κοντά τους -, τα καλά πηγαίνουν πιο αργά και ένα-ένα καθώς κατεβαίνουν από τον ουρανό.
Η διήγηση αυτή μας δείχνει ότι ο άνθρωπος καταδιώκεται περισσότερο από τα κακά και λιγότερο συναντάει τα καλά.
Οι παραμυθάδες 