Της Παραμυθο-ανταποκρίτριάς μας, Δέσποινας Σωτηρέλη
Μετά από μια μαγευτική εβδομάδα αποδράσεων στους θαλασσινούς παραμυθοκόσμους, αποχαιρετίσαμε το Cosmopolis Blue με μια επίσκεψη στον προαύλιο χώρο του 5ου Γυμνασίου στους πρόποδες της παλιάς πόλης της γαλαζοφορεμένης Καβάλας μας.
Με φόντο μας την απεραντοσύνη της γαλάζιας θάλασσας και τις τελευταίες ακτίνες του Ιούλη, μπαρκάραμε για νέες περιπέτειες αρμενίζοντας σε χάρτινα καραβάκια που καλλιτέχνησαν οι μικροί μας φίλοι.
Έγια μόλα, έγια λέσα!!!
Μικρά ναυτάκια ζωγραφισμένα με χρωματιστά μολύβια πιάσαν να ανοίγουν πανιά.
«Ήταν ένα μικρό καράβι …» τραγουδούσαν χαρούμενα.
Μαζί τους χόρευαν ενθουσιασμένα τα παιδιά και τραβούσαν κουπί στις μικρές αυτοσχέδιες βάρκες τους.
«Βγαίνει η βαρκούλα, βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά από το περιγιάλι…»
Λογιών λογιών νοστιμιές πιάστηκαν στα μεταξένια δίχτυα των ψαράδων μας. Ψάρια μικρά και μεγάλα! Και όχι μόνο!
Ένα χρυσόψαρο με ανθρωπινή λαλιά… ανταμείβεται η καλοσύνη! Ανταμείβεται όμως η αχαριστία;;;
Μια μπότα ξεχασμένη…. την χάρισε ο Χρήστος ο Παραμυθάς στο γερο- ψαρά με το ένα πόδι.
Ένα καλάθι πλεγμένο από φύκια και φορτωμένο με υποσχέσεις… κατάφερε άραγε ο Μικέλ να κρατήσει την νεράιδα κοντά του;
Ένα χαλκοματένιο δοχείο, σφαλισμένο σφιχτά με καπάκι… έξυπνο το τελώνιο που ήταν κλειδωμένο μέσα, εξυπνότερος ο ψαράς!
Την ταξιδιάρικη συντροφιά μας ζήλεψε κι αυτός ακόμη, ο μυθικός Οδυσσέας , παραμυθάς πρώτος! Στάθηκε να ξαποστάσει για λίγο μαζί μας αφήνοντας πίσω του τον γίγαντα Πολύφημο, τον γιο του Ποσειδώνα, να αναρωτιέται πού χάθηκε ο «Κανένας» που τύφλωσε το μοναδικό του μάτι.
Δεν τον αφήσαμε να μείνει ώρα κοντά μας μη θυμώσει και μαζί μας, με τα καμώματά του, ο Θεός της θάλασσας και φέρει φουρτούνες στο δρόμο μας. Ευτυχώς την γλιτώσαμε την μανία του και πάμε γι’ άλλα!!
Καλή αντάμωση και αέρα στα πανιά μας!
Οι παραμυθάδες 