Γράμματα από το 1ο δημοτικό σχολείο Μουρικίου!

Δεν πέρασαν δύο μέρες από τότε που βρεθήκαμε στο 1ο δημοτικό σχολείο Μουρικίου κι ο ηλεκτρονικός ταχυδρόμος μας ενημέρωσε ότι έχουμε γράμμα. Πριν όμως σας παραθέσουμε το γράμμα, αξίζει να κάνουμε μια μικρή παρένθεση.

Ο Σκαθαρένιος είναι μια γαντόκουκλα που κατασκεύασαν μαθητές του δημ. Σχολείου Μουρικίου

Στην εκδήλωση της 28ης Ιανουαρίου, κατά την διάρκεια της αφήγησης ενός παραμυθιού, το μέλος της ομάδας μας Χρήστος Τσίρκας, χρησιμοποίησε μια γαντόκουκλα που υπήρχε στον διάκοσμο του χώρου. Μετά την εκδήλωση, την γαντόκουκλα αυτήν μας την έκαναν δώρο, ως ένα ενθύμιο της ημέρας που ζήσαμε.

Και τώρα, το γράμμα…

Κύριε Χρήστο, γειά σας. Είμαστε οι μαθητές της Γ’ Τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Μουρικίου. Τη βραδιά Παραμυθιού, περάσαμε πάρα πολύ ωραία και ευχάριστα. Η γαντόκουκλα που σας χαρίσαμε ονομάζεται Σκαθαρένιος επειδή στο θεατρικό μας «Ο Σπόρος Της Ειρήνης» ήταν Σκαθάρι. Μαζί σας ο Σκαθαρένιος θα κάνει πολλά και όμορφα ταξίδια. Να τον προσέχετε γιατί είναι ευαίσθητος αλλά και σκανδαλιάρης και μπορεί να σας φύγει από τα χέρια. Θα θέλαμε να χαιρετίσετε και τους άλλους Παραμυθάδες. Σας περιμένουμε και του χρόνου,
Με αγάπη τα παιδιά της Γ΄ Τάξης.
Βασιλική
Σοφία
Αναστασία
Ραφαέλα
Ραφαηλία
Κωνσταντίνος
Χρυσοβαλάντης
Αλέξης
Ράνια
Χρυσούλα
κ. Μαρία

Σε ένα τέτοιο γράμμα, είναι δύσκολο να μην απαντήσουμε. Οι 4 παραμυθάδες που βρεθήκαμε εκεί τους απαντάμε λοιπόν:

«Αγαπημένα μας παιδάκια,
Κι εμείς περάσαμε υπέροχα κοντά σας!
Να ξέρετε ότι είναι το ωραιότερο σχολείο που έχουν ταξιδέψει τα παραμύθια μας.
Είστε πολύ πολύ τυχερά που έχετε τέτοιους δασκάλους και γονείς. Όταν μεγαλώσετε θα καταλάβετε πόσο σπουδαίος θησαυρός είναι αυτό που ζείτε!
Όσο για τον Σκαθαρένιο μην ανησυχείτε. Θα τον προσέχουμε και θα γίνουμε οι φίλοι του. Αλλά αν ποτέ μας ξεφύγει σίγουρα θα γυρίσει κοντά σας γιατί μας ψιθύρισε στο αυτί ότι το σχολείο σας είναι το ομορφότερο μέρος του κόσμου! Ελπίζουμε σύντομα να βρεθούμε πάλι κοντά σας!»

«Γεια σου Βασιλική, Σοφία, Αναστασία, Ραφαέλα, Ραφαηλία, Κωνσταντίνε, Χρυσοβαλάντη, Αλέξη, Ράνια, Χρυσούλα και κα Μαρία.

Έχουμε πάει σε πολλά σχολεία κι έχουμε γνωρίσει πολλά παιδιά και δασκάλους. Εσείς όμως καταφέρατε να κρατήσετε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Σας θυμόμαστε πάντα με αγάπη και όπου βρεθούμε μιλάμε για το ποσό υπέροχα παιδιά, γονείς και δασκάλους γνωρίσαμε σε ένα μέρος που ούτε στον χάρτη ήξερα που υπάρχει.
Ο Σκαθαρένιος βρίσκεται σε πολύ καλά χέρια γιατί κι εμείς κρύβουμε έναν σκανδαλιάρικο χαρακτήρα οπότε θα ταιριάξουμε! Ευχόμαστε να συναντηθούμε σύντομα και να περπατήσουμε παρέα στα παραμυθένια μονοπάτια!»

«Στα δέκα τυχερά παιδιά της Γ’ τάξης του 1ου δημοτικού σχολείου Μουρικίου, ένα πράγμα μόνο θα ευχηθώ. Μην σταματήσετε να παίζετε. Να μείνετε πάντα παιδιά. Μόνο έτσι ο κόσμος θα γίνει όμορφος. Όταν καθρεφτιστούν οι ψυχές σας στην απεραντοσύνη του. Είσαστε τυχερά παιδιά γιατί έχετε δίπλα σας δασκάλους με φαντασία αλλά και με αγάπη για εσάς. Είσαστε τυχερά γιατί κι οι γονείς σας προσπαθούν να βοηθήσουν ώστε αυτό το σχολείο στο οποίο με χαρά πηγαίνετε, να γίνεται κάθε μέρα πιο όμορφο.

Όσο για τον Σκαθαρένιο, μην στεναχωριέστε. Περνάει καλά μαζί μας. Βγήκαμε ήδη δύο βόλτες μαζί και του άρεσε πολύ η θάλασσα. Μου είπε ότι πρώτη φορά βλέπει θάλασσα. Ίσως πάμε και για μπάνιο σύντομα, αρκεί να βρούμε μαγιώ στο νούμερό του. Μου λέει τώρα, πώς αν θέλετε να του πείτε κάτι, κλείστε τα μάτια σας και απλά σκεφτείτε το. Οι κεραίες του μπορούν και ακούνε τις σκέψεις και τα μηνύματά σας γι’ αυτόν όσο μακριά κι αν βρίσκεστε. Με την πρώτη ευκαιρία θα σας στείλουμε φωτογραφίες από τις βόλτες μας στην Καβάλα με τον Σκαθαρένιο.»

«Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένα μέρος πανέμορφο, που όλα τα παιδάκια ήταν ευτυχισμένα. Η καλή τους μοίρα (κα Μαρία) τα αγαπούσε πολύ και τους έκανε την κάθε μέρα ξεχωριστή! Το μέρος αυτό ήταν κάπως απομακρυσμένο από τις μεγάλες πόλεις με το θόρυβο, τα μεγάλα μαγαζιά, τα αυτοκίνητα και τους πολλούς ανθρώπους αλλά πολλοί θα ζήλευαν την τύχη αυτών των παιδιών. Αυτά λοιπόν τα παιδιά κάθε μέρα περνούσαν αρκετές ώρες σ’ ένα παραμυθένιο χώρο, γεμάτο αγάπη, γνώσεις και παιχνίδι. Φαντάζομαι καταλάβατε για ποιο μέρος μιλάω!

Είμαι πολύ τυχερή που σας γνώρισα και έκλεψα κι εγώ λίγες ώρες εκεί! Μακάρι να μπορούσα να μπω σε μια χρονομηχανή, να ξαναγινόμουν παιδί και να ζούσα κι εγώ εκεί! Ελπίζω να μπορέσουμε να έρθουμε ξανά, να σας πούμε κι άλλα παραμύθια και φυσικά ο Σκαθαρένιος που θα είναι ο οδηγός μας να σας εξιστορήσει τις εμπειρίες του από τη ζωή του με τους παραμυθάδες! Να μην αφήνετε ούτε μια στιγμή χωρίς γέλιο παιδάκια μου, να απολαμβάνετε καθετί που κάνετε και να προσέχετε την καλή σας μοίρα! Εμείς από δω μιλάμε συνέχεια για σας και σας σκεφτόμαστε με πολλή αγάπη!»

και το γράμμα της δασκάλας τους…

Μια μερά μετά, ο ταχυδρόμος μας ενημέρωσε πάλι, πως άλλο ένα γράμμα, προορίζεται για εμάς. Αυτήν την φορά, από την δασκάλα τους την κα Μαρία Γούλα. Μας γράφει:

«Παραμονή της μεγάλης ημέρας ! Μεράκι, ενθουσιασμός και αγάπη ανάκατη με γλυκιά προσμονή. Κοιτάζουμε το χώρο που θα φιλοξενήσει τα αγαπημένα μας παραμύθια. Κλείνουμε τα μάτια και το ρολόι αρχίζει την αντίστροφη μέτρηση. Τότε που η γιαγιά με τα βαριά φορέματα στους ώμους της όπως και τα χρόνια της, μας μάζευε γύρω από το αναμμένο τζάκι και άρχιζε: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν… Τώρα όλα έμοιαζαν εύκολα.

Βελέντζες, κιλίμια, υφαντά, μέχρι και τζάκι για να στηθεί το παραμυθένιο σκηνικό!

Βελέντζες, κιλίμια, υφαντά, μέχρι και τζάκι για να στηθεί το παραμυθένιο σκηνικό!

Η διαμόρφωση του χώρου μας έκανε να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι. Χειροποίητα υφαντά, βελέντζες, κιλίμια και πλεκτά βρήκαν τη θέση τους όπως τότε στο σπίτι της γιαγιάς! Θεματικές γωνιές με αυθεντικά είδη του λαϊκού μας πολιτισμού πλαισίωσαν το χώρο.

28 Ιανουαρίου 2017. 1^ο Δημοτικό και Νηπιαγωγείο Μουρικίου. Απόγευμα Σαββάτου. 6 η ώρα. Το τσάι με την κανέλα σιγόβραζαν και ευωδίαζαν! Και κει, ανάμεσα στα αναμμένα κεριά, οι Παραμυθάδες άνοιξαν ένα μεγάλο τσουβάλι και ξεπήδησαν από μέσα ήρωες και περιπέτειες . Οι ήρωες ζωντάνεψαν, μας πήραν στα φτερά τους και μας ταξίδεψαν σε τόπους μακρινούς, μαγικούς, φανταστικούς, παραμυθένιους. Εκεί που ο νους του ανθρώπου δε βάζει… που όλα μοιάζουν αληθινά και οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται με τον πιο απλό τρόπο. Ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια μας πρόσωπα και γεγονότα. Το σώμα μας ήταν καθηλωμένο εκεί, στα ζεστά στρωσίδια αλλά ο νους και η καρδιά μας ταξίδευαν συνεπαρμένα από την αφήγηση των Παραμυθάδων οι οποίοι με τον τόνο της φωνής τους δημιουργούσαν την ένταση και οδηγούσαν στην κάθαρση.

Κι όταν τα κεριά έσβησαν κι ο καθένας μας τράβηξε το δρόμο του, τίποτα δεν ήταν όπως πρώτα. Η βραδιά έγινε γλυκιά ανάμνηση μα και προσμονή να ανταμώσουμε πάλι. Η ανάμνηση γέννησε την ελπίδα, το όραμα, την αισιοδοξία! Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.

Ευχαριστούμε θερμά από καρδιάς τους αγαπημένους μας Παραμυθάδες όχι μόνο για την καταπληκτική αφηγηματική τους ικανότητα αλλά και για το ήθος τους. Τον Χρήστο Τσίρκα, την Αδελαϊς Ράπτη, την Αρετή Τσιφλίδου και τη Μαρία Χαριζάνη. Σας ευχαριστούμε για τη διαφύλαξη και διάδοση του λαϊκού παραμυθιού που γαλούχησε γενιές και γενιές , αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Μαρία Γούλα μια ψυχή που της ξυπνήσατε ωραίες αναμνήσεις»

Μαρία Γούλα, δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να στηθούν με κάποιον τρόπο σε μια πρόταση και να μπορούν να εκφράσουν αυτό που νιώσαμε. Έτσι, απλά αλλά ειλικρινά, σου λέμε