Ο τσιγκούνης παπάς!

– (παραμύθι Ανατολικής Ρωμυλίας) –

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας παπάς, με την παπαδιά και το γιο τους. Αυτός ο παπάς όμως είχε πολλά ελαττώματα. Ήταν απίστευτα τσιγκούνης, πονηρός και λαίμαργος! Οι συγχωριανοί του τα ήξεραν αυτά και κανείς δεν ήθελε να δώσει την κόρη του για γυναίκα στο γιο του παπά. Κάποια στιγμή όμως ο γιος ερωτεύτηκε μια κοπέλα από ένα άλλο χωριό και αποφάσισε να την παντρευτεί. Ο παπάς σκεφτόταν τα έξοδα του γάμου και μονολογούσε:

Πω! Πω! Τι θα κάνω τώρα που η νύφη πρέπει να μείνει στο σπίτι μας; Πώς θα θρέψω τέσσερα στόματα;

Η παπαδιά τον μάλωνε αλλά ο παπάς το δικό του!

Ο γιος παντρεύτηκε την κοπέλα και η δόλια αναγκάστηκε να μείνει με τα πεθερικά της. Όταν ο άντρας της ήταν σπίτι περνούσε καλά. Ο γιος όμως πήγαινε στα χωράφια και γυρνούσε αργά το βράδυ, που όλοι κοιμόνταν. Κάποια μεσημέρια μπορεί να ήταν σπίτι αυτός, όμως σπάνια.

Όπως όλες οι οικογένειες έτσι κι αυτή έτρωγαν όλοι μαζί και φυσικά μαγείρευε η νεοφερμένη της οικογένειας, δηλαδή η νύφη. Εδώ όμως θα σας φανεί περίεργο! Αυτή ποτέ δεν έτρωγε! Μαγείρευε, έστρωνε τραπέζι, αλλά μέχρι να κάτσει, ο παπάς και η παπαδιά είχαν φάει και είχαν μαζέψει κιόλας…

Η νύφη έρεψε αλλά αντίρρηση δε μπορούσε να φέρει. Η κοπέλα είχε τρία αδέλφια, που αποφάσισαν με την σειρά να την επισκεφτούν, να δουν πώς περνάει. Έρχεται ο πρώτος, είδε τη γυναίκα αδύνατη, είδε και την συμπεριφορά των πεθερικών της και το λέει στα αδέλφια του. Πάει και ο δεύτερος αδελφός, τα ίδια. Έφαγε ο παπάς, έφαγε η παπαδιά, δεν έχει άλλο φαϊ. Πάει και ο τρίτος που ήταν περισσότερο ξύπνιος και πονηρός. Μαγείρεψε η νύφη πάλι, έστρωσε τραπέζι, τρώει η νύφη, τρώει και ο αδελφός περιέργως!

Άντε αδελφή καλά φάγαμε και σήμερα μάζεψε τώρα!

Ο παπάς και η παπαδιά δεν πρόλαβαν να κάτσουν και το τραπέζι είχε μαζευτεί. Έτσι γινόταν τις μέρες που ο μικρός αδελφός φιλοξενούνταν στο σπίτι του παπά. Ένα βράδυ που έπεσαν να κοιμηθούν νηστικοί, ο παπάς λέει στην παπαδιά.

Παπαδιά, το στομάχι μου γουργουρίζει από την πείνα, δε βάζεις λίγο τραχανά να βράσει;

Να βάλω παπά μου.

…λέει η παπαδιά. Ο αδελφός όμως δεν κοιμόταν και παρακολουθούσε. Πάει η παπαδιά να βάλει νερό να βράσει, τη ρωτάει ο αδελφός:

Τι κάνεις εκεί συμπεθέρα τέτοια ώρα;

Βάζω νερό να βράσει για να πλύνω τα ρούχα αύριο.

Ααααα! Έτσι ε; Πάρε και τις δικές μου κάλτσες να τις πλύνεις.

…και ρίχνει τις κάλτσες μέσα στο νερό της κατσαρόλας… πάει ο τραχανάς!

Πάλι ο παπάς πεινούσε και ζητάει από τη γυναίκα του να ζυμώσει λίγο ψωμί. Τη βλέπει ο μικρός αδελφός.

Συμπεθέρα, θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Έχουμε ένα χωράφι και θέλουμε να το μοιράσουμε τα τρία αδέλφια μεταξύ μας αλλά δεν ξέρουμε πώς. Εσύ πώς λες;

…και αμέσως παίρνει το μαχαίρι ο αδελφός και λέει κόβοντας το ζυμάρι:

Να το μοιράσουμε στα δύο, ή στα τέσσερα λες; Ή καλύτερα στα έξι ή στα εννιά; Μπα! Πάλι περισσεύει!

Έκοβε αυτός μέχρι που διαλύθηκε το ζυμάρι. Πάει και το ψωμί! Μην έχοντας άλλη λύση ο παπάς πάει στο κήπο μπουσουλώντας, μπας και κόψει κανένα λάχανο και σταματήσει λίγο την πείνα του. Ακολουθεί κι ο αδελφός από πίσω.

Παπά! Παπά! Σήκω, ο γάιδαρος σου τρώει τα λάχανα!

…και δώστου με τον κόπανο, ξύλο στον πισινό του παπά.

Ωχ! Ωχ! Δεν είμαι ο γάιδαρος, ο παπάς είμαι! Βγήκα στον κήπο να μαζέψω λάχανα γιατί πεινάω…

Είδες παπά μου τι κακό είναι να μένει ο άνθρωπος νηστικός; Γιατί εσύ λοιπόν άφηνες την αδελφή μου νηστικιά; Σου αρέσει τώρα με αυτά που παθαίνεις;

Τι να πει ο παπάς που του κοπήκαν τα πόδια και του κόπηκε και η τσιγγουνιά.