Επισκεφτήκαμε το Πουλίδειο γηροκομείο για να μας πούνε παραμύθια και…

Πρωτόγνωρη και αλλιώτικη η χθεσινή μας δράση. Επίσκεψη στο Πουλίδειο Γηροκομείο της πόλης μας.

Εδώ και πολύ καιρό κλωθογυρνούσε στις σκέψεις μας η ιδέα να επισκεφθούμε τους ηλικιωμένους ένοικους του γηροκομείου με στόχο να καταγράψουμε παραμύθια που πιθανόν να θυμόντουσαν από την παιδική τους ηλικία. Έτσι λοιπόν αφού πήραμε την έγκριση του Δ.Σ. της Φιλοπτώχου Αδελφότητας, χθες Δευτέρα 20 Ιουλίου στις 18:30, διαβήκαμε την πόρτα του γηροκομείου. Μας οδήγησαν στον χώρο της τραπεζαρίας όπου με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώσαμε πως οι γέροντες που μας περίμεναν ήταν περισσότεροι από το αναμενόμενο. Τους εξηγήσαμε για ποιον σκοπό βρισκόμασταν κοντά τους και στην λέξη παραμύθι νοσταλγικά χαμόγελα γλύκαναν τα πρόσωπα των περισσοτέρων. Χωριστήκαμε σε μικρές ομάδες και ζητήσαμε να μας πούνε τι θυμόντουσαν από την παιδική τους ηλικία.

Υπήρχαν άτομα που τους αφηγούνταν παραμύθια; Ήταν ο παππούς, η γιαγιά, οι γονείς, κάποιο άλλο πρόσωπο ίσως; Σε ποιους χώρους γινόταν η αφήγηση;

Στις περισσότερες περιπτώσεις η γιαγιά ήταν αυτή που επωμιζόταν τον ρόλο του παραμυθά. Το δωμάτιο που είχε την θερμάστρα ή το τζάκι αλλά και οι χώροι που γινόταν το παστάλιασμα των καπνών ήταν οι χώροι που οι οικογένειες και οι παρέες ταξίδευαν στα μονοπάτια των παραμυθιών.

Πολλοί ήταν αυτοί που θυμήθηκαν και παραδοσιακά παιχνίδια. Τους υποσχεθήκαμε ότι θα τους επισκεφθούμε κι άλλες φορές για να μπορέσουμε να κάνουμε καταγραφή όσων μπορούν να θυμηθούν και να μας πουν.

Βέβαια υπήρχαν και κάποιοι που με πίκρα μας είπανε ότι δεν άκουσαν ποτέ παραμύθια. Τα χρόνια ήταν δύσκολα, πονεμένα, φτωχικά. Οι μεγάλοι με βαρύ μόχθο προσπαθούσαν να επιβιώσουν και δεν περίσσευε καιρός και διάθεση για παραμύθια στα μικρά της οικογένειας. Παρόλα αυτά δεν απομακρύνθηκαν από την συντροφιά μας. Έμειναν πλάι μας ακούγοντας με ευγένεια όσους είχαν κάτι να μας πούνε. Με χαρά καταλάβαμε ότι και οι κυρίες του συμβουλίου αλλά και το προσωπικό ήταν κι αυτοί κοντά μας πλαισιώνοντας με πολύ στοργή και φροντίδα τους ηλικιωμένους.

Κανείς δεν έφερε αντίρρηση όταν τους παρακαλέσαμε να βγούμε μια φωτογραφία όλοι μαζί. Και πάνω που στηθήκαμε, έτοιμοι και χαμογελαστοί, μια αναπάντεχη παρεμβολή του κυρ Παναγιώτη άλλαξε όλο το σκηνικό.

Σ’ αγαπώώώ… σ’ αγαπώ γιατί είσ’ ωραία… σ’ αγαπώ γιατ’ είσ’ ωραία… σ’ αγαπώ γιατ’ είσαι συ…

Η φωνή του γλυκιά μας παρέσυρε όλους και τον ακολουθήσαμε όχι μόνο σ’ αυτό αλλά και σε πολλά άλλα που ακολούθησαν. Γέλια, τραγούδια, ένα απρόσμενο βαλσάκι, μια στροφή ζεμπέκικου, ένα ξαφνικό τετράστιχο…….κι έγιναν όλα μαγικά. Χέρια απλωνόταν και μας χάιδευαν.

Ευχαριστούμε, να ξανάρθετε, περάσαμε όμορφα

…λόγια που μας ακολουθούσαν μέχρι που φτάσαμε στην πόρτα.

Φύγαμε τόσο συγκινημένοι και χαρούμενοι που χαμογελούσαμε όπως τα μικρά παιδιά που αποκοιμούνται λίγο πριν η γιαγιά τελειώσει το παραμύθι. Υποσχεθήκαμε και στους εαυτούς μας πως γρήγορα θα ξαναβρεθούμε κοντά τους γιατί, περάσαν αυτοί καλά αλλά κι εμείς περάσαμε καλύτερα.

Συμμετείχαν οι Παραμυθάδες: Ελπίδα Βοΐκογλου, Τάσος Καπατζιάς, Αδελαΐς Ράπτη, Αρετή Τσιφλίδου και Απόστολος Τσομπανόπουλος

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.