Το ακόλουθο παραμύθι δημιουργήθηκε από τα παιδιά του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Αλεξάνδρειας Ημαθείας. Την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου κατά την διάρκεια της εκδήλωσής μας εκεί, πήραμε τα παραμυθοζάρια και αρχίσαμε να παίζουμε… και ορίστε το αποτέλεσμα!
Μία φορά και έναν καιρό μέσα σε ένα δάσος, ένα μεγάλο δυνατό καφέ άλογο έτρεχε με όλη του τη δύναμη. Προσπαθούσε να φτάσει όσο πιο γρήγορα γινόταν στο ποτάμι. Μέσα στο νερό του ποταμού ζούσε ένα μαγικό ψάρι. Ηταν φίλοι με το άλογο και εκείνο μπορούσε να ακούσει τη φωνή του ψαριού όπου κι αν βρισκόταν.
Αυτήν τη φορά η φωνή του ψαριού ζητούσε βοήθεια και του έλεγε να πάει γρήγορα κοντά του γιατί στο ποτάμι άρχισε να λιγοστεύει το νερό και το ψάρι κινδύνευε να πεθάνει. Πραγματικά, όταν το άλογο έφτασε κοντά στην όχθη είδε ότι το νερό είχε κατέβει πάρα πολύ κι ο φίλος του κινδύνευε!
Σκέφτηκε το άλογο πως μπορούσε να βοηθήσει. Έτρεξε λοιπόν προς την πηγή του ποταμού. Είδε τον μυλωνά του χωριού να σπρώχνει και να κλείνει με ένα μεγάλο βράχο το νερό που έβγαινε από τη γη. Το άλογο όσο και να προσπάθησε δεν μπόρεσε να κουνήσει το μεγάλο βράχο. Εκεί κοντά ήταν ένα κάστρο. Αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από αυτούς που ζούσαν εκεί.
Μέσα σε κείνο το κάστρο ζούσε μία όμορφη Νεράιδα και κρατούσε πάντα ένα μοβ ραβδάκι. Όταν άκουσε τον καλπασμό του αλόγου, βγήκε στο μπαλκόνι της να μάθει τι συμβαίνει.
Σε παρακαλώ, έλα γρήγορα να με βοηθήσεις
…φώναξε απελπισμένα το άλογο.
Πού να έρθω; τι συμβαίνει;
…ρώτησε ξαφνιασμένη η νεράιδα.
Στο ποτάμι, στην πηγή. Ο μυλωνάς έκλεισε με έναν μεγάλο βράχο το άνοιγμα του νερού και εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι μόνος μου. Έλα, σε παρακαλώ, βιάσου! Κινδυνεύει ο φίλος μου!
Της απάντησε ανυπόμονα το άλογο.
Ξεκίνησαν γρήγορα-γρήγορα, η νεράιδα πετώντας, το άλογο καλπάζοντας, ο ένας δίπλα στον άλλον και έφτασαν στην πηγή. Η νεράιδα πέταξε και στάθηκε απαλά όρθια επάνω στην κορυφή του βράχου. Άπλωσε το χέρι της, χτύπησε με το μωβ ραβδάκι της το βράχο και φώναξε:
Άλασσα, Άλασσα!
Ο βράχος τότε άρχισε να πέφτει και να γίνεται μικρά, μικρά πετραδάκια. Το νερό βγήκε με ορμή και δύναμη από το άνοιγμα της πηγής και το ποτάμι γέμισε πάλι. Νεράιδα και άλογο έτρεξαν στο σημείο που ήταν το ψάρι, να δούνε τι είχε απογίνει. Εκείνο τους περίμενε χαρούμενο και γεμάτο ευγνωμοσύνη. Η νεράιδα έσκυψε και το ρώτησε πώς γίνεται ένα ψάρι να μιλάει. Εκείνο τότε απάντησε:
Ωωωω, μα δεν είμαι αληθινό ψάρι! Είμαι μία βασίλισσα που με μάγεψαν και με καταράστηκαν να ζω μέσα στο ποτάμι. Μακάρι να μπορούσα να πάρω την παλιά μου μορφή και να ζήσω με το άλογο κοντά μου, που είναι πάντα ο φύλακας άγγελός μου!
Η νεράιδα γέλασε σήκωσε το μοβ ραβδάκι της και είπε για άλλη μία φορά τη μαγική λέξη:
Άλασσα!
Και το ψάρι έγινε ξανά η όμορφη βασίλισσα. Το άλογο χλιμίντρισε ευτυχισμένο που έβλεπε πάλι την κυρά του. Ευχαρίστησαν και οι δυο τους την καλή Νεράιδα και ξεκίνησαν παρέα να γυρίσουν στο βασίλειό τους, δίνοντας την υπόσχεση ότι δεν θα ξεχάσουν ποτέ την καλή τους φίλη. Και, ποιος ξέρει; Ίσως κάποια μέρα να περάσουν και από το Ειδικό Δημοτικό και Νηπιαγωγείο Αλεξάνδρειας!
Οι παραμυθάδες 