Το κίτρινο καπέλο που αποφάσισε να ταξιδέψει στον κόσμο

[Αυτό δεν είναι ένα παραδοσιακό παραμύθι, αλλά φιλοδοξεί να γίνει]

Το κίτρινο καπέλο

Κάποτε, όχι και πολύ παλιά και όχι πολύ μακριά από εδώ, τότε που τα καπέλα μπορούσαν να σκέφτονται και να κινούνται, ένα κίτρινο καπέλο ζούσε ευτυχισμένο στην Καπελοχώρα.

Εκεί ζούσαν και πολλά άλλα καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, διαστάσεων και σχημάτων. Υπήρχαν φυσικά και άλλα κίτρινα καπέλα, αλλά υπήρχαν και πράσινα και κόκκινα και μπλε και άσπρα… μέχρι και πολύχρωμα. Υπήρχαν μεγάλα καπέλα, με κορδέλα αλλά και χωρίς κορδέλα, υπήρχαν μικρά καπέλα, υπήρχαν και μεσαία καπέλα. Τα πιο πολλά είχαν και γράμματα επάνω τους, κάποια είχαν ζωγραφιές ή άλλα σχέδια και μερικά ήταν απλά καπέλα.

Οι μέρες περνούσαν στην Καπελοχώρα χωρίς κάτι ιδιαίτερο και το κίτρινο καπέλο είχε αρχίσει να βαριέται, μια που δεν είχε να κάνει τίποτε. Μια μέρα λοιπόν το σκέφτηκε καλύτερα και αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό.

Τι όμως; Δεν ήξερε!

Ρώτησε και τα άλλα κίτρινα καπέλα, που ήταν η οικογένειά του, αλλά κι αυτά δεν ήξεραν να του πουν. Ρώτησε και τα πράσινα, ρώτησε και τα κόκκινα, ρώτησε και τα μπλε και τα άσπρα, ακόμη και τα πολύχρωμα καπέλα. Κανένα δεν ήξερε να του πει. Ρώτησε και τα μεγάλα και τα μικρά και τα μεσαία, τα ρώτησε όλα. Αλλά δεν πήρε ούτε μία ενδιαφέρουσα απάντηση.

Κανένα καπέλο δεν είχε σκεφτεί μέχρι τότε να κάνει κάτι διαφορετικό κι έτσι δεν έκαναν συνήθως τίποτε.

Το κίτρινο καπέλο πείσμωσε.

«Εδώ βαριέμαι! Θα φύγω!», φώναξε.

«Θα ταξιδέψω στον κόσμο, θα πάω σε άλλα μέρη και θα βρω κάτι διαφορετικό να κάνω.», είπε μετά.

Και μια και δυο, αφού αποχαιρέτησε τα άλλα καπέλα, ξεκίνησε για το ταξίδι του.

Πέρασε κάμπους και βουνά, θάλασσες και λαγκάδια, ανέβηκε σε δέντρα, μίλησε με αγάλματα και χαιρέτησε φάρους σε μικρά νησάκια και οι άνθρωποι που το βλέπανε, το θαυμάζανε και το φωτογραφίζανε. Άλλοτε ήταν ξεκούραστο και άλλοτε κουρασμένο από το ταξίδι· πάντα όμως ήταν πρόθυμο να γνωρίσει καινούρια μέρη και δε σταματούσε να ταξιδεύει.

το καπέλο στα λουλούδια

Πότε πότε σκεφτόταν την Καπελοχώρα και τα άλλα καπέλα και τις αμέτρητες ιστορίες που θα έλεγε σ’ αυτά όταν επέστρεφε και πάλι εκεί. Όμως ακόμη είχε πολλά να δει και περισσότερα να μάθει…

Συνεχίζεται…

Κι εσείς, αν το συναντήσετε πουθενά, βγάλτε το μια φωτογραφία και στείλτε την σ’ εμάς για να είναι όλες οι καπελοφωτογραφίες μαζί και να βλέπουμε όλοι, άνθρωποι και καπέλα, όλα τα εξαίσια και απίθανα μέρη που επισκέφτηκε το ανήσυχο και ταξιδιάρικο κίτρινο καπέλο μας.

Και ίσως κάποτε μάθουμε αν βρήκε τελικά κάτι διαφορετικό να κάνει, αν και, προσωπικά, πιστεύω πως και από μόνο του αυτό το ταξίδι είναι κάτι διαφορετικό.