Ήταν μια φορά ένα ήσυχο ταβερνάκι με λίγους ήσυχους θαμώνες και ήρεμη ατμόσφαιρα! Έλα όμως που οι παραμυθάδες είχαμε την φαεινή ιδέα να κόψουμε την βασιλόπιτα μας εκεί! Και αρχίσαμε να μαζευόμαστε και να γίνεται ένας χαμός από γέλια, φωνές, φασαρία! Τα τραπέζια ταξίδευαν δεξιά, αριστερά και πάλι πίσω! Οι καρέκλες κι αυτές το ίδιο, ώσπου επιτέλους καθίσαμε και άρχισαν να έρχονται τα φαγητά και τα κρασιά! Το μόνο που ακουγόταν τώρα ήταν τα γέλια μας και οι ευχές από το τσούγκρισμα των ποτηριών.
Σε αυτό το ευχάριστο κλίμα λοιπόν κόψαμε και την βασιλόπιτα μας μοιράζοντας τα κομμάτια σε όλα τα μέλη μας, παρόντα και απόντα. Φλουρί εδώ, φλουρί εκεί, πουθενά το φλουρί! Κανένας δεν ακούστηκε να λέει «Το βρήκα»! Ψάχναμε σε όλα τα κομμάτια, κόβαμε από δω, κόβαμε από κει, αλλά τίποτε! Αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι δεν υπήρχε φλουρί! Ο μόνος που καθόταν ατάραχος και δεν συμμετείχε ήταν ο αρχιπαραμυθάς μας Χρήστος Τσίρκας που είχε βάλει στην άκρη το κομμάτι του για να το φάει αργότερα! Μετά από πολλή πίεση δέχτηκε επιτέλους να το ψάξει και μαντέψτε! Ήταν ο τυχερός της ομάδας μας φέτος που έτυχε το φλουρί και όλοι χαρήκαμε τόσο πολύ, ίσως και περισσότερο από τον ίδιο!
Ας είναι η ζωή μας γεμάτη με χαρούμενες φασαρίες, δημιουργικά ανακατέματα για να ξορκίζουμε τα δύσκολα και πολλή αγάπη! Ευτυχισμένο 2025 για την παραμυθοοικογένεια και για όλους τους φίλους και φίλες, κοντά ή μακριά!
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και μαζι με αυτά και οι Καλικάντζαροι!
Την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 18:00-20:00, στο Εργαστήριο του Άη Βασίλη (στην Κεντρική Πλατεία Καβάλας), θα μπούμε κυριολεκτικά μέσα στο βιβλίο για να συναντήσουμε αυτά τα απίθανα, σκανταλιάρικα πλασματάκια, τα καλικαντζαράκια!
Το σπιτάκι θα γεμίσει με πράσινα μπλουζάκια που θα λένε ιστορίες και μαζί θα φτιάξουμε χειροτεχνίες με Καλικάντζαρους για να… ξορκίσουμε το κακό!
Με φορτωμένα τα χέρια από κεράσματα, την Δευτέρα 15 του Γενάρη, φθάσαμε οι Παραμυθάδες στο δεύτερο πλέον σπίτι μας, να κόψουμε την καθιερωμένη βασιλόπιτα.
Η πρόεδρός μας, η Αρετή, ανέλαβε την διαδικασία , αφού απηύθυνε σε όλα τα μέλη ευχές. Σε σύνδεση μέσω βιντεοκλήσης έδωσαν το παρόν και δύο ακόμη μέλη που ζουν μακριά μας αλλά δεν πτοούνται από τις χιλιομετρικές αποστάσεις. Η Μαρία από την Κατερίνη και η Δέσποινα από το Λονδίνο.
Εν μέσω πειραγμάτων, άρχισε το ψάξιμο για το τυχερό φλουρί.
– Το βρήκα, εγώ το έχω!
Γυρίσαμε και κοιτάξαμε τον Αλέξανδρο που μας έδειχνε όλο χαρά το κέρμα. Αμ έλα που δεν τον πίστεψε κανένας μας! Γιατί είναι γνωστό σε όλους πόσο μεγάλο πειραχτήρι είναι και σε μια προηγούμενη βασιλόπιτα μας είχε στήσει παρόμοια φάρσα. Εμείς να ψάχνουμε προσεκτικότερα τα κομμάτια μας κι εκείνος να φωνάζει:
– Αλήθεια λέωωω
Και όντως…. Ήταν ο τυχερός! Φυσικά όλοι θυμήθηκαν τον μύθο του ψεύτη του βοσκού και τα γέλια και οι φωνές πήραν και έδωσαν!
Ακολούθησε ένα νέο παιχνίδι από τις ευρηματικές Μέλη και Σταυρούλα, με μια πρωτότυπη ανταλλαγή δώρων. Η διάθεση συνέχισε να ανεβαίνει, τα χαμόγελα να πλαταίνουν και το φαγοπότι καλά να κρατεί!
Η ξεχωριστή αυτή βραδιά έκλεισε με την προβολή της μαύρης κωμωδίας «Αρσενικό και παλιά δαντέλα». Ευχή όλων μας η χρονιά του 2024 να είναι ειρηνική, δημιουργική και χαρούμενη!
Την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη, πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη νέου ΔΣ αλλά και εξελεγκτικής επιτροπής στον Σύλλογό μας «Οι Παραμυθάδες».
Από νωρίς το μεσημέρι ξεκίνησε η προσέλευση των μελών στο χώρο μας. Η κάλπη είχε στηθεί με εφορευτική επιτροπή τους Μιχάλη Βαρίτη, Αλέξη Μίχα και Σταυρούλα Παναγιωτίδου. Τα μέλη ψήφισαν χωρίς καθυστερήσεις σε μια διαδικασία που περισσότερο έμοιαζε με γιορτή παρά με εκλογές.
Έτσι, την επόμενη μέρα, τα μέλη που πλειοψήφισαν, συναντήθηκαν για τις αρχαιρεσίες και το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου διαμορφώθηκε πλέον ως εξής:
«Οι Παραμυθάδες» σας προσκαλούμε σε ένα ξεχωριστό παιχνίδι για μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στο ισόγειο της Μεγάλης Λέσχης.Ένα επιδαπέδιο παιχνίδι που θα ξεκινήσει -Θεού θέλοντος και …Αη Βασίλη επιτρέποντος- στις 18:00 και θα ολοκληρωθεί όταν καταφέρουμε να ντύσουμε τον Άγιο Βασίλη.
Δύο ομάδες, ερωτήσεις, αποφάσεις και κουίζ… Κάθε κουίζ ένα έθιμο… Κάθε έθιμο και από ένα ρούχο του Άη Βασίλη… Η Πρωτοχρονιά πλησιάζει και πρέπει να είναι έτοιμος για να πάει τα δώρα στα παιδιά… Νικήτρια ομάδα όποια τον ντύσει πρώτη…
Ζούσαν κάποτε μέσα σε ένα μεγάλο χνουδωτό σακούλι 19 σποράκια. Στην αρχή ντρεπόταν να μιλήσουνε μεταξύ τους μα σιγά-σιγά και επειδή βαριόταν, έπιασαν κουβέντα.
– Ποιος είσαι εσύ;…
– Από πού έρχεσαι;…
– Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Όλα τα σποράκια έδωσαν την ίδια απάντηση :
– Θα γίνω δέντρο για τα Χριστούγεννα!
Έτσι άκουγαν τους ανθρώπους να λένε, έτσι έλεγαν κι αυτά. Τα λόγια τους αποδείχτηκαν αληθινά, αν και δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς σήμαινε αυτό. Για καλή τους τύχη τα έσπειραν κοντά-κοντά και μπορούσαν ακόμα και κάτω από το χώμα να κάνουνε παρέα. Σιγά σιγά έβγαζαν ρίζες, ψήλωναν τον κορμό τους και άπλωναν τα πράσινα κλαδάκια τους. Ήταν χαρούμενα που δεν χάθηκαν. Η συντροφιά τους έμεινε παντοτινή… χμμμμ… παντοτινή… Έτσι νόμιζαν…
Μία μέρα, ήρθαν οι δύο γεροδεμένοι άντρες, αυτοί που κάθε μέρα τα φρόντιζαν και άρχισαν να συζητούν.
– Πότε λες να τα κόψουμε και να τα παραδώσουμε; Τα Χριστούγεννα κοντοζυγώνουν.
– Περιμένω εντολή μα όπου να ‘ναι… Δεν θα αργήσουμε πολύ.
Είπαν και απομακρύνθηκαν!
Βαθιά σιωπή έπεσε ανάμεσα στα δεντράκια. Κανένα δεν μιλούσε! Να τα κόψουν; Πώς; Και μετά; Τι;
Μέχρι που έδυσε ο ήλιος δεν ακούστηκε ούτε θρόισμα… Μα με το πρώτο αστέρι που έλαμψε στον ουρανό, ένα από τα δεντράκια άρχισε να βγάζει από τα κλαράκια του μικρά, μικρούτσικα διαμάντια. Ξέρετε γιατί; Έτσι είναι τα δάκρυα της φύσης, έτσι δακρύζουν τα φυτά. Και άρχισε να κλαίει και το δεύτερο και το τρίτο, ώσπου και τα δεκαεννιά έσταζαν στο χώμα την απελπισία τους!
– Χαθήκαμε…
– Μέχρις εδώ ήταν…
– Τι θα απογίνουμε;…
Το χάραμα, όταν ανέβηκε πάλι ο ήλιος στο άρμα του, είδε τα δεντράκια γερμένα προς στο χώμα και πόνεσε η φλόγα της καρδιάς του. Γιατί εκείνος ήξερε!
Το πρωινό εκείνο, κάτι παράξενα πράσινα ανθρωπάκια βγήκαν για περίπατο εκεί κοντά τους. Ήρθαν κοντά στους πράσινους φίλους και τους κοίταζαν. Οι κουβέντες τους κυλούσαν σαν βάλσαμο. Έδωσαν ελπίδα στα μικρά απελπισμένα φυτά που όρθωσαν τον κορμό τους προσπαθώντας να ακούσουν καλύτερα.
– θα καλέσουμε όλα τα παιδιά της πόλης να διαλέξουν ένα παραμύθι και να στολίσουν έτσι τα δεντράκια. Μα είναι τόσο χαριτωμένα και όμορφα! Σίγουρα θα δώσουν χαρά μεγάλη στις παιδικές ψυχές!
Είπαν και κάθισαν απόμερα οργανώνοντας τα σχέδια τους.
Λοιπόν, θα πάμε και στην κύρια Κατερίνα, την κυρία που αγαπάει τα βιβλία. Σίγουρα θα θέλει να είναι κοντά μας σε αυτό το σχέδιο,
…μουρμούριζαν. Όσο τους άκουγαν τα δέντρα, τόσο τα πράσινα κλαράκια τους τεντώνονταν και απλώνονταν και έλαμπαν από χαρά! Μα τι χαρά!
Τελικά οι μέρες που περίμεναν δεν θα ήταν τρομακτικές. Ίσα ίσα, θα ήταν γεμάτες λάμψη, γεμάτες χαρά, γεμάτες παιδικές φωνές και παιδιά να χορεύουν γύρω τους! Έτσι κι έγινε!
Δύο ξωτικά του δάσους έβγαλαν προσεκτικά τα δέντρα από το χώμα, τα τοποθέτησαν σε μεγάλες γλάστρες και τα φόρτωσαν σε μία μεγάλη καρότσα και ξεκίνησαν. Τους άρεσε πολύ αυτό το σύντομο ταξίδι. Πρώτη φορά άλλωστε μπορούσαν να κινηθούν. Έφτασαν στο κέντρο μιας όμορφης πόλης, σε έναν μεγάλο κήπο, στρωμένο στη μέση με μάρμαρο λευκό. Εκεί τα αράδιασαν όλα. Τα πράσινα ανθρωπάκια και μία ψηλή όμορφη μελαχρινή κυρία τους περίμεναν. Η κυρία Κατερίνα, εκείνη ήταν η όμορφη κυρία, είχε έτοιμα ακόμη ονόματα για τα δεντράκια. Το όνομα από κάθε σχολείο της πόλης. Είχε μάλιστα συμβουλεύσει τους μικρούς μαθητές να φτιάξουν μόνοι τους τις φιγούρες των παραμυθιών. Πόσο καμάρωσαν οι 19 φίλοι που εκπροσωπούσαν τα μικρά παιδιά, δεν περιγράφεται! Και σε λίγη ώρα, αχ τι ευτυχία! Ομάδες παιδιών, γονιών και δασκάλων ερχόταν από κάθε γωνιά και κύκλωναν το κάθε δεντράκι.
Πολλοί φορούσαν κόκκινους χριστουγεννιάτικους σκούφους, έλεγαν τραγούδια, γελούσαν. Ο κύριος Θεόδωρος, ο δήμαρχος της πόλης, τριγυρνούσε ευτυχισμένος που έβλεπε επιτέλους την ευτυχία στα πρόσωπα των ανθρώπων μετά πολύ πολύ καιρό. Δίπλα του ο κύριος Απόστολος, ο σοφός δάσκαλος, κοίταζε τα δέντρα με στοργή έχοντας στην σκέψη του ένα όμορφο, μυστικό σχέδιο. Από μεγάλους σάκους τα παιδιά άρχισαν να βγάζουν στολίδια που ήταν φτιαγμένα με τα δικά τους χεράκια και όλα είχαν μορφές παραμυθιών. Ένα πράσινο ανθρωπάκι, μάλιστα, έβαζε μαγικό, λευκό γλάσο στις μυτούλες των παιδιών. Εκείνα γαργαλιόταν, γελούσαν χαρούμενα και ρουφούσαν μέσα τους την μαγεία της βραδιάς. Στο τέλος, το κάθε δέντρο έγινε ένα ολόκληρο παραμύθι. Χριστουγεννιάτικη μουσική ακούγονταν παντού, και τα παιδιά έκαναν κύκλο και χόρευαν ολόγυρά στα δέντρα των παραμυθιών.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι καμάρωναν τα παιδιά τους και γελούσαν ευτυχισμένοι. Ήξεραν πως τα χρόνια που είχαν περάσει είχαν στερήσει από τις ψυχούλες τους την ξενοιασιά. Τώρα, η συγκίνηση από το γέλιο των παιδιών τους, άφηνε γλύκα στις καρδιές τους! Πέρασαν πολλές ώρες κι όμως σε κανέναν δεν έκανε καρδιά να φύγει για το σπίτι. Μέχρι που έσφιξε το κρύο κι όλοι πια γύρισαν στην ζεστασιά τους.
Τα στολισμένα δέντρα δεν προλάβαιναν να διηγούνται τις εντυπώσεις τους! Τόση χαρά! Τόση ομορφιά! Όλες τις επόμενες μέρες μικροί και μεγάλοι, γέροι και νέοι, ζευγάρια, παππούδες και γιαγιάδες με εγγόνια, γονείς με τα παιδιά τους, πέρναγαν και τα καμάρωναν και έβγαζαν μαζί τους φωτογραφίες. Κόντευαν να σκάσουν από ευτυχία! Είχαν γίνει ξαφνικά οι πρωταγωνιστές των γιορτινών ημερών! Και το βασικότερο ήταν πως είχαν γίνει κομμάτι στις όμορφες αναμνήσεις των παιδιών! Μα πόσο να κρατάει η ευτυχία; Όλοι λένε πως πάντα φεύγει γρήγορα!
Οι γιορτές πέρασαν. Τα παιδιά γύρισαν στα μαθήματα τους και ο κήπος άδειασε. Ένα συννεφιασμένο πρωινό, ήρθε μπροστά τους η ίδια καρότσα που τους είχε φέρει εδώ. Χέρια απλωνόταν γρήγορα και έβγαζαν όλα τα στολίδια από τα κλαδιά. Άντρες δυνατοί φόρτωσαν τα δέντρα στην καρότσα και έμειναν εκεί να περιμένουν. Τα δύσμοιρα δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που γινόταν. Κατάλαβαν πως έφτασε πια το τέλος τους. Τα μικρά-μικρούτσικα διαμάντια άρχισαν πάλι να κυλούν από τα κλαδιά τους. Έγυρε το ένα επάνω στο άλλο και έψαχναν παρηγοριά στο αγκάλιασμά τους. Δύο φιγούρες φάνηκαν από μακριά να πλησιάζουν. Ο ένας ήταν ο κύριος Απόστολος, ο σοφός δάσκαλος και ο άλλος, με το γλυκό χαμόγελο, ο γεωπόνος, ο κύριος Αχιλλέας.
– Καλημέρα παιδιά!
Φώναξε ο κύριος Απόστολος.
– Είμαστε έτοιμοι;
Ρώτησε ο κύριος Αχιλλέας.
«Αυτό ήταν… η ζωή μας τελειώνει» μοιρολογούσαν τα δεντράκια και καμιά διάθεση δεν είχαν πια να κοιτάζουν γύρω τους όπως έκαναν την προηγούμενη φορά. Βέβαια τότε ήταν γεμάτα χαρούμενη προσμονή. Ενώ τώρα…
Η καρότσα και τα αυτοκίνητα που ακολουθούσαν ανέβαιναν όλο και πιο ψηλά στην πόλη. Κι όταν έφτασαν σε έναν όμορφο τόπο, ηλιόλουστο, απ’ όπου μπορούσε κανείς να βλέπει μέχρι την άκρη του πελάγου, σταμάτησαν. Τα δεντράκια σταμάτησαν κι εκείνα να ρίχνουν τα μικρά μικρούτσικα διαμαντάκια, ανασήκωσαν τα κλαδάκια τους και κοίταξαν γύρω τους. Δεν πίστευαν στην έκπληξη που τους περίμενε εκεί! Οι αγαπημένοι φίλοι τους τα παιδιά, οι δάσκαλοι, ο κύριος Θεόδωρος ο δήμαρχος, τα πράσινα ανθρωπάκια που λένε παραμύθια, η κυρία Κατερίνα που αγαπάει τα βιβλία, όλοι… Όλοι ήταν εκεί και τους περίμεναν. Ο κύριος Απόστολος, ο σοφός δάσκαλος, πλησίασε χαμογελώντας την καρότσα. Φώναξε γύρω του τα παιδιά λέγοντας:
– Μην ξεχνάτε ποτέ παιδιά μου πως τα δέντρα, τα φυτά και τα ζώα είναι η ζωή μας! Και πάντα οφείλουμε να φροντίζουμε γι’ αυτά!
Και ο χαμογελαστός κύριος Αχιλλέας,ο γεωπόνος, έδωσε εντολή να κατεβάσουν τα δέντρα κοντά στον κάθε λάκκο που ήδη ήταν ανοιχτός. Δενδροφύτευση! Αυτό λοιπόν ήταν το μέλλον των 19 τυχερών δέντρων! Και μάλιστα το ένα δίπλα στο άλλο! Για άλλη μια φορά τα δεντράκια, τριγυρισμένα από χαρούμενα πρόσωπα που άρχισαν με αγάπη να τα φυτεύουν, ένιωσαν μέχρι βαθιά στις ρίζες τους τι είναι ευτυχία!
Ε, ναι! Τώρα μπορούσαν να είναι βέβαια ότι θα ήταν μαζί για πάντα! Κι όταν όλοι σχεδόν έφυγαν και ησύχασε η ξύλινη καρδούλα τους, ένιωσαν σαν ευλογία, νεράκι ποτιστικό να πέφτει επάνω τους και να τα δροσίζει. Ήταν ο κύριος Θανάσης που στράφηκε σε ένα πράσινο ανθρωπάκι που είχε ξεμείνει τελευταίο και είπε με στοργή:
– Μην ανησυχείτε, εγώ θα έρχομαι συνέχεια να τα ποτίζω. Κι όταν έρθει το καλοκαίρι κάθε μέρα θα φροντίζω να έχουν το νεράκι τους!
Γίνεται άραγε το παραμύθι αλήθεια; Γίνεται η αλήθεια παραμυθένια; Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι πως…
Ψέματα ή αλήθεια, έτσι λεν’ στα παραμύθια!
Η παραπάνω ιστορία αφορά την δράση που πραγματοποιήθηκε την περίοδο των Χριστουγέννων από την Ομάδα «Οι Παραμυθάδες» και την Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας και η οποία κορυφώθηκε λίγες μέρες πριν με την δενδροφύτευση των δέντρων και την δημιουργία του Άλσους των Παραμυθιών!
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η οικογένεια των «Παραμυθάδων» το Σάββατο 15/1/22 κόψαμε την καθιερωμένη βασιλόπιτα στο παραμυθόσπιτο σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη γέλιο και αγάπη. Λαμβάνοντας υπόψιν τις δύσκολες συνθήκες και παίρνοντας όλα τα μέτρα προφύλαξης, μαζευτήκαμε όσα μέλη μπορέσαμε δια ζώσης και κάποια άλλα διαδικτυακά για να τηρήσουμε το έθιμο. Μπορεί να μην ήταν όλοι παρόντες, η αγάπη όμως και η σκέψη μας πήγε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, σε παρόντες και απόντες.
Το φλουρί έπεσε ανάμεσα στους Αγίους, το Παραμυθόσπιτο, την Ελισάβετ και την Ζωή! Πώς έγινε αυτό; Μόνο η μούσα των παραμυθιών το γνωρίζει. Εξάλλου, όλα είναι πιθανά να συμβούν σ’ αυτήν την μοναδική και παραμυθένια ομάδα!
Υπέροχα μηνύματα εκφράστηκαν από τα μέλη μας:
«Καλότυχος όποιος κι αν έτυχε το φλουρί! Γεροί, αγαπημένοι και καλότυχοι να είμαστε όλοι!!!»
«Υπέροχα όλα! Καλή χρονιά σε όλους! Και στο γλυκό μας Παραμυθόσπιτο. Καινούργια και δημιουργικά πράγματα εύχομαι να συμβούν τη νέα χρονιά! Πάντα τυχερές αγαπημένες μου Ελισάβετ και Ζωή! Υπέροχες λιχουδιές, υπέροχη βασιλόπιτα, υπέροχη η παρέα μικρών και μεγάλων! Καλή Χρονιά σε όλους!»
«Να έχουμε όμορφη πορεία, αγαπημένοι μου, για μια ακόμη χρονιά!»
«Μαζί κι αγαπημένοι, να δημιουργήσουμε νέα μονοπάτια!»
«Να έχουμε μια όμορφη χρονιά μπροστά μας, αγαπημένοι! Κάθε φορά που βρισκόμαστε, ο καθένας δίνει στον άλλον αγάπη με διαφορετικό τρόπο!»
«Καλή Χρονιά αγαπημένοι! Όλα τα καλά στον καθένα ξεχωριστά να φέρει το 22»
«Καλή τύχη σε όλους»
Ευχόμαστε σε όλο τον κόσμο Υγεία, Χαρά, Ευτυχία και γρήγορα να βρεθούμε πάλι με πολλά όμορφα παραμύθια! Καλή χρονιά αγαπημένοι μας φίλοι!
Στο πλαίσιο των Χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του δήμου Καβάλας για το 2021, «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας συμπράξαμε για άλλη μια φορά. Η δράση μας υπό τον τίτλο «Μαγικό χωριό στο δάσος των Παραμυθιών» ολοκληρλωθηκε σε δύο φάσεις.
Κι αφού τις προηγούμενες μέρες σας παρουσιάσαμε την πρώτη φάση, δηλαδή την δημιουργία του Μαγικού Χωριού το οποίο και φιλοξενείται στην Μεγάλη Λέσχη, σήμερα είναι η ευκαιρία για την δεύτερη φάση της δράσης.
Προμηθευτήκαμε φυσικά έλατα και τα σχολεία που συμμετείχαν στην δράση έπρεπε να βρουν ή να δημιουργήσουν στολίδια εμπνευσμένα από το παραμύθι που επέλεξαν. Το ραντεβού μας ορίστηκε για το απόγευμα της Δευτέρας 20 Δεκεμβρίου 2021 και λίγο πριν τις 5 άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι συμμετέχοντες.
Η προσέλευση του κόσμου κλιμακώθηκε το επόμενο δίωρο, μετατρέποντας την δράση σε μια μεγάλη γιορτή στέλνοντας αισιόδοξα μηνύματα προς τις κατευθύνσεις του ορίζοντα.
Γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικοί αγκαλιάζουν το Δάσος των Παραμυθιών
Μαθητές, δάσκαλοι και γονείς ενώσαν τις δυνάμεις και στόλισαν το δέντρο τους όσο πιο ευφάνταστα μπορούσαν. Όταν τελείωσαν, η φιλαρμονική του δήμου Καβάλας, πλημμύρισε τα κρυφά μονοπάτια του δάσους μας με χριστουγεννιάτικες μελωδίες, ενώ όλοι μαζί ρίξαμε την αυλαία τραγουδώντας τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
Συμμετείχαν τα σχολεία:
8ο Νηπιαγωγείο: «Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο»
24ο Δημοτικό Σχολείο: «Η πριγκίπισσα και τα καλικαντζαράκια» και «Το λουλούδι των Χριστουγέννων»
25ο Δημοτικό Σχολείο: « Το Αλεξανδρινό»
12ο Δημοτικό Σχολείο: «Το λουλούδι των Χριστουγέννων»
15ο Δημοτικό και Νηπιαγωγείο: «Η Κάλλω και οι καλικάντζαροι»
17ο Δημοτικό Σχολείο: «Σταγόνες και παιδιά» (το παραμύθι που βραβεύτηκε στο δικό μας διαγωνισμό)
6ο Γυμνάσιο:
7ο Γυμνάσιο: « Η Κάλλω και οι καλικάντζαροι»
7ο Νηπιαγωγείο:
22ο Δημοτικό Σχολείο: «Η κυρά Καλή και οι 12 μήνες»
13ο Δημοτικό Σχολείο: «οι καλικάντζαροι στον μύλο»
Δημοτικό Σχολείο Παληού: «Η κυρά Καλή και οι 12 μήνες»
8ο Δημοτικό Σχολείο: «Το λουλούδι των Χριστουγέννων»
5ο Γυμνάσιο: «Ο λαγός και η χελώνα»
16ο Δημοτικό Σχολείο: «Το λουλούδι των Χριστουγέννων»
Δημοτικό Σχολείο Αμυγδαλεώνα: «Ο ανθός του γιαλού» διήγημα Παπαδιαμάντη.
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2021, η Ομάδα Μελέτης, Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού Παραμυθιού και Παιχνιδιού «Οι Παραμυθάδες» προσκεκλημένοι από το 4ο Νηπιαγωγείο Καβάλας, βρεθήκαμε στην αίθουσα του σχολείου, όπου μας υποδέχθηκαν με τις χαρούμενες φωνούλες τους οι μικροί μας φίλοι μαζί με τις δασκάλες τους! Μέσα σε γιορτινή ατμόσφαιρα, πολλά αθώα ματάκια και πολλά χαμόγελα κρυμμένα πίσω από τις μάσκες, λόγω πανδημίας, ήταν έτοιμα να ταξιδέψουν με τα παραμύθια μας!
Το τρένο των παραμυθάδων ήταν φορτωμένο με χριστουγεννιάτικα παραμύθια, γεμάτα μελομακάρονα, κουραμπιέδες, βασιλόπιτες, Αγιοβασίληδες, καθώς και με τα κακάσχημα τριχωτά πλασματάκια, τα καλικαντζαράκια, που αυτές τις Άγιες μέρες εμφανίζονται πάνω στη γη και κάνουν ένα σωρό ζημιές και σκανταλιές!
Ενθουσιασμένοι οι μικροί μας φίλοι, άκουσαν με χαρά και μεγάλο ενδιαφέρον τα παραμύθια και με την φαντασία τους μπερδεύοντας αλήθειες και ψέματα, ταξίδεψαν σε παραμυθένια μέρη, μακρινά εξωτικά! Στο τέλος της εκδήλωσης τα παιδιά μας είπαν τα Ικαριώτικα κάλαντα και αγκαλιασμένοι σαν γροθιά ευχηθήκαμε όλοι μαζί ο καινούργιος χρόνος να φέρει υγεία, και ειρήνη σε όλο τον κόσμο!
Τα παραμύθια που ακούστηκαν ήταν: «Ο χωρικός και οι καλικάντζαροι», «Η γέρικη ελιά και η φάτνη», «Η γουνουνοκεφαλή», «Από τον Άγιο Βασίλη με αγάπη» και «Η Μάρμπω και η Κάλλω».
Ευχαριστούμε τις νηπιαγωγούς του 4ο Νηπιαγωγείου Καβάλας Νέλλη και Σωτηρία για την πρόσκληση και για τον χρόνο που μας διέθεσαν! Εκ μέρους της ομάδας των παραμυθάδων έλαβαν μέρος στην εκδήλωση οι παραμυθάδες: Ελισάβετ Κεσικιάδου, Αδελαΐς Ράπτη και Ζωή Τσαπανίδου.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου «Οι Παραμυθάδες», τα εκλεγμένα μέλη πραγματοποιήσαμε την πρώτη συνεδρίασή μας με μοναδικό θέμα την διαδικασία για τις αρχαιρεσίες του νέου ΔΣ.
Ομόφωνα και με πλήρη σύμπνοια επιλέξαμε και καταλήξαμε στην ακόλουθη σύσταση για τα επόμενα δύο χρόνια:
Οι παραμυθάδες 