Posts Tagged With: Πουλίδειο γηροκομείο

Οι παραμυθάδες κρατώντας την υπόσχεση που είχαμε δώσει, επισκεφτήκαμε το Πουλίδειο Γηροκομείο την περασμένη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016 και διασκεδάσαμε με τους γλυκύτατους φίλους μας. Τα χρόνια που τους βαραίνουν ίσως, αλλά και οι διάφορες παθήσεις τους δεν μας εμπόδισαν να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε και να γελάσουμε.

Νωρίς το απόγευμα μας υποδέχτηκαν σε μια νέα αίθουσα, πιο μικρή αλλά πιο φιλόξενη από τις άλλες φορές. Αφού κεραστήκαμε καφέ, χυμούς και διάφορες λιχουδιές που τα συνόδευαν, ξεκίνησε το κέφι. Ο κύριος Παναγιώτης, η ψυχή της παρέας  εμφανίστηκε με την κιθάρα και τη λίστα τραγουδιών που με μυστικότητα έβγαλε από την τσέπη του. Τον πλαισίωσαν η κυρία Δέσποινα με  τον κύριο Τάσο κι έτσι σχηματίστηκε η όμορφη κομπανία.

«…’Άσπρες κορδέλες», «Στην Ελευσίνα μια φορά», «Επιπόλαιο με λες», « Σ΄ αγαπώ γιατί είσαι ωραία» και άλλα πολλά τραγούδια κατάφεραν να αγγίξουν τις καρδιές  όλων μας, χωρίς να ξεχωρίσουν χρόνια, γιατί η ψυχή δε γερνάει ποτέ, μένει πάντα νέα -αν είναι όμορφη!

Έτσι λοιπόν την «πίστα» γέμισαν οι ζεμπεκιές δύο συμπαθητικών γιαγιάδων με πρώτη και καλύτερη την κυρία Βαλσαμίτσα, ενώ δεν έλλειψε το μπρίο και η τσαχπινιά και στους υπόλοιπους χορούς. Χαμόγελα, παλαμάκια και πολύ τραγούδι για πάνω από μία ώρα. Προς το τέλος εξέφρασαν την επιθυμία ν΄ ακούσουν παραμύθια από τους παραμυθάδες.

Πόσο περίεργο…….!!!

Σα μικρά παιδιά κρέμονταν από τα χείλη της Αδελαΐδας όταν τους αφηγήθηκε το «Σπασμένο πιθάρι» και ξέσπασαν σε γέλια με την «Πονηρή Μαργαρίτα». Αν παρατηρούσες τα πρόσωπα τους θα έβλεπες ζωγραφισμένη μια ηρεμία και μια παιδικότητα  μακριά από πόνο και θλίψη. Η τρίτη ηλικία ξαναγύρισε στην παιδική ηλικία  και ζούσαν στιγμές που δυστυχώς κάποιοι είχαν σβήσει από το μυαλό τους εσκεμμένα και κάποιοι άλλοι όσο και να προσπαθούσαν στην πρώτη επίσκεψη μας να θυμηθούν ήταν αδύνατο.

Τη μαγεία διέκοψε το κουδούνι για το δείπνο. Σα να ξυπνήσαμε όλοι από ένα όμορφο όνειρο. Είδαμε το μέλλον μας, ξανάζησαν το παρελθόν τους, πήραμε και δώσαμε χαρά και συγκίνηση.

Συμμετείχαν οι παραμυθάδες: Καπατζιάς Τάσος , Κουφτά Γεσθημανή, Αδελαίδα Ράπτη, Τσιφλίδου Αρετή και η φίλη των παραμυθάδων Αρχοντογεώργη Βάσω.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, επισκεφτήκαμε το Πουλίδειο γηροκομείο Καβάλας. Η αρχική μας επίσκεψη (την Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015), είχε πραγματοποιηθεί με στόχο να καταφέρουμε να καταγράψουμε τυχόν παραμύθια ή παιχνίδια που ενδεχομένως να θυμόντουσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες που φιλοξενούνται εκεί. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε εφικτό μιας και η μνήμη έπαιξε τα άσχημα παιχνίδια της. Παρόλα αυτά, περάσαμε υπέροχα και τότε, είχαμε δώσει υπόσχεση να το επαναλάβουμε.

Δεν αθετήσαμε την υπόσχεσή μας κι έτσι, την περασμένη Πέμπτη 6 Αυγούστου, πήραμε το δρόμο κι ανεβήκαμε ξανά για να δούμε τους νέους μας φίλους. Χωρίς πολλά λόγια και χαιρετούρες, περάσαμε αμέσως στο «ψαχνό»… δηλαδή στο τραγούδι. Καντάδες, λαϊκά, ρετρό, έντεχνα… από όλα είχε το ρεπερτόριο. Το κέφι άναψε γρήγορα, που ο κύριος Παναγιώτης δεν άντεξε. Ανέβηκε στο δωμάτιό του και κατέβηκε αμέσως, έχοντας την κιθάρα του. Κι η συνέχεια μετά μουσικής, αλλά και χορού.

Κι αφού ξεδώσαμε για τα καλά κι εκτονωθήκαμε, αποχαιρετιστήκαμε κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας για ακόμα περισσότερα τραγούδια.

Το γηροκομείο επισκέφτηκαν τα μέλη της ομάδας: Βοΐκογλου Ελπίδα, Καπατζιάς Τάσος, Παπαναστασίου Πέτρος, Ράπτη Αδελαϊδα, Τσίρκας Χρήστος, Τσιφλίδου Αρετή και Τσομπανόπουλος Απόστολος.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Πρωτόγνωρη και αλλιώτικη η χθεσινή μας δράση. Επίσκεψη στο Πουλίδειο Γηροκομείο της πόλης μας.

Εδώ και πολύ καιρό κλωθογυρνούσε στις σκέψεις μας η ιδέα να επισκεφθούμε τους ηλικιωμένους ένοικους του γηροκομείου με στόχο να καταγράψουμε παραμύθια που πιθανόν να θυμόντουσαν από την παιδική τους ηλικία. Έτσι λοιπόν αφού πήραμε την έγκριση του Δ.Σ. της Φιλοπτώχου Αδελφότητας, χθες Δευτέρα 20 Ιουλίου στις 18:30, διαβήκαμε την πόρτα του γηροκομείου. Μας οδήγησαν στον χώρο της τραπεζαρίας όπου με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώσαμε πως οι γέροντες που μας περίμεναν ήταν περισσότεροι από το αναμενόμενο. Τους εξηγήσαμε για ποιον σκοπό βρισκόμασταν κοντά τους και στην λέξη παραμύθι νοσταλγικά χαμόγελα γλύκαναν τα πρόσωπα των περισσοτέρων. Χωριστήκαμε σε μικρές ομάδες και ζητήσαμε να μας πούνε τι θυμόντουσαν από την παιδική τους ηλικία.

Υπήρχαν άτομα που τους αφηγούνταν παραμύθια; Ήταν ο παππούς, η γιαγιά, οι γονείς, κάποιο άλλο πρόσωπο ίσως; Σε ποιους χώρους γινόταν η αφήγηση;

Στις περισσότερες περιπτώσεις η γιαγιά ήταν αυτή που επωμιζόταν τον ρόλο του παραμυθά. Το δωμάτιο που είχε την θερμάστρα ή το τζάκι αλλά και οι χώροι που γινόταν το παστάλιασμα των καπνών ήταν οι χώροι που οι οικογένειες και οι παρέες ταξίδευαν στα μονοπάτια των παραμυθιών.

Πολλοί ήταν αυτοί που θυμήθηκαν και παραδοσιακά παιχνίδια. Τους υποσχεθήκαμε ότι θα τους επισκεφθούμε κι άλλες φορές για να μπορέσουμε να κάνουμε καταγραφή όσων μπορούν να θυμηθούν και να μας πουν.

Βέβαια υπήρχαν και κάποιοι που με πίκρα μας είπανε ότι δεν άκουσαν ποτέ παραμύθια. Τα χρόνια ήταν δύσκολα, πονεμένα, φτωχικά. Οι μεγάλοι με βαρύ μόχθο προσπαθούσαν να επιβιώσουν και δεν περίσσευε καιρός και διάθεση για παραμύθια στα μικρά της οικογένειας. Παρόλα αυτά δεν απομακρύνθηκαν από την συντροφιά μας. Έμειναν πλάι μας ακούγοντας με ευγένεια όσους είχαν κάτι να μας πούνε. Με χαρά καταλάβαμε ότι και οι κυρίες του συμβουλίου αλλά και το προσωπικό ήταν κι αυτοί κοντά μας πλαισιώνοντας με πολύ στοργή και φροντίδα τους ηλικιωμένους.

Κανείς δεν έφερε αντίρρηση όταν τους παρακαλέσαμε να βγούμε μια φωτογραφία όλοι μαζί. Και πάνω που στηθήκαμε, έτοιμοι και χαμογελαστοί, μια αναπάντεχη παρεμβολή του κυρ Παναγιώτη άλλαξε όλο το σκηνικό.

Σ’ αγαπώώώ… σ’ αγαπώ γιατί είσ’ ωραία… σ’ αγαπώ γιατ’ είσ’ ωραία… σ’ αγαπώ γιατ’ είσαι συ…

Η φωνή του γλυκιά μας παρέσυρε όλους και τον ακολουθήσαμε όχι μόνο σ’ αυτό αλλά και σε πολλά άλλα που ακολούθησαν. Γέλια, τραγούδια, ένα απρόσμενο βαλσάκι, μια στροφή ζεμπέκικου, ένα ξαφνικό τετράστιχο…….κι έγιναν όλα μαγικά. Χέρια απλωνόταν και μας χάιδευαν.

Ευχαριστούμε, να ξανάρθετε, περάσαμε όμορφα

…λόγια που μας ακολουθούσαν μέχρι που φτάσαμε στην πόρτα.

Φύγαμε τόσο συγκινημένοι και χαρούμενοι που χαμογελούσαμε όπως τα μικρά παιδιά που αποκοιμούνται λίγο πριν η γιαγιά τελειώσει το παραμύθι. Υποσχεθήκαμε και στους εαυτούς μας πως γρήγορα θα ξαναβρεθούμε κοντά τους γιατί, περάσαν αυτοί καλά αλλά κι εμείς περάσαμε καλύτερα.

Συμμετείχαν οι Παραμυθάδες: Ελπίδα Βοΐκογλου, Τάσος Καπατζιάς, Αδελαΐς Ράπτη, Αρετή Τσιφλίδου και Απόστολος Τσομπανόπουλος

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.