Καλώς μας ήρθες Μάη μας! Κι όπως κάθε μήνα, σε καλοσορίζουμε κι εσένα με κάποιες από τις παροιμίες που στολίζεις. Συνέχεια
Posts Tagged With: Παροιμίες
«Τον Μάη εγεννήθηκα και μάγια δεν φοβούμαι»
« Του Απρίλη η βροχή κάθε στάλα και φλουρί»
Υποδεχόμαστε τον Απρίλη, όχι με ψέματα όπως συνήθως γίνεται, μα με Συνέχεια
Είπαν το ψωμί, ψωμάκι!
Χτύπα ξύλο
Η φράση που αναζητούμε για την εβδομάδα που ακολουθεί, είναι η «χτύπα ξύλο». Γράψτε μας τα σχόλιά σας, τι πιστεύετε για την προέλευση της φράσης και μοιραστείτε μαζί μας την χαρά της αναζήτησης…
Τα λέμε σε μια εβδομάδα!
Προέλευση (τελευταία ενημέρωση 01 Δεκεμβρίου):
Ο φίλος μας ο Τάσος μας γράφει:
«Για τη φράση ”χτύπα ξύλο” διάβασα ότι…
Στα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν ότι μέσα στα ξύλα και ειδικότερα στους κορμούς των δέντρων ζούσαν πνεύματα, καλά και κακά. Ο λόγος που χτυπούσαν το ξύλο (κορμός δέντρου) ήταν για να τα κάνουν να φύγουν και να μην ακούσουν αυτά που έλεγαν, ιδίως αν ήταν κακό και αυτό για να μη το πραγματοποιήσουν.
Μια άλλη παρόμοια εκδοχή για τη φράση…
Οι άνθρωποι πολύ παλιά, πολλές φορές συναντιόνταν στα δάση για να μιλήσουν τόσο για καλά ή νόμιμα όσο και για κακά ή παράνομα πράγματα. Χτυπούσαν λοιπόν τα ξύλα, τους κορμούς από τα δέντρα για να φύγουνε τα πνεύματα και να μην ακούσουν αυτά που ήθελαν να πουν.»
Έμεινε στο ράφι
Η φράση που αναζητούμε για την εβδομάδα που ακολουθεί, είναι η «έμεινε στο ράφι». Γράψτε μας τα σχόλιά σας, τι πιστεύετε για την προέλευση της φράσης και μοιραστείτε μαζί μας την χαρά της αναζήτησης…
Τα λέμε σε μια εβδομάδα!
Προέλευση (Τελευταία ενημέρωση 24 Νοεμβρίου 2013):
Ο Τάσος από τους Αντιφιλίππους μας γράφει:
Ψάχνοντας να βρω από που προέρχεται η φράση ”έμεινε στο ράφι” διάβασα ότι…
Στη βυζαντινή εποχή είχαν μια συνήθεια, που υπάρχει ακόμα, σε μερικά μέρη της Ελλάδος. Τα παλιά οικογενειακά αντικείμενα τα έβαζαν στα ράφια και τα είχαν για στολίδια.
Από τότε βγήκε η φράση ”έμεινε στο ράφι”… Δηλαδή ότι γέρασε πολύ έτσι ώστε μπορεί να τη βάλουν στο ράφι μαζί με τα παλιά αντικείμενα.
Κι ο Τάσος από την Βραζιλία:
Στην Βυζαντινή εποχή υπήρχε μια συνήθεια, που σώζεται ακόμη σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
Τα παλιά οικογενειακά κειμήλια, να τοποθετούνται σε ράφια για στολισμό.
Από τη συνήθεια αυτή προήλθε και η φράση: “αυτή έμεινε στο ράφι”, δηλαδή έχει γεράσει τόσο πολύ, ώστε μπορεί να τοποθετηθεί στο ράφι μαζί με τα παλιά οικογενειακά αντικείμενα.
Δεν κάνει ούτε για ζήτω!
Η φράση που αναζητούμε για την εβδομάδα που ακολουθεί, είναι η «Δεν κάνει ούτε για ζήτω». Γράψτε μας τα σχόλιά σας, τι πιστεύετε για την προέλευση της φράσης και μοιραστείτε μαζί μας την χαρά της αναζήτησης…
Τα λέμε σε μια εβδομάδα!
Προέλευση:(Τελευταία ενημέρωση 17/11/2013)
Ο φίλος μας ο Τάσος από την Βραζιλία μας γράφει ότι πρόκειται για «δημώδης έκφραση που λέγεται για άτομο οκνηρό και γενικά ανεπρόκοπο. Η ιστορία της ανάγεται στη εποχή του Όθωνα. Τότε οι παρατρεχάμενοι των Βουλευτών αναλάμβαναν την στρατολόγηση οπαδών που θα ζητωκραύγαζαν τους πολιτικούς στις συγκεντρώσεις ή τις κοντινές περιοδείες τους.
Επί τούτου είχε βρεθεί μια αλάνα στη σημερινή πλατεία Ρηγίλλης και εκεί έβαζαν τους υποψήφιους να φωνάζουν δυνατά “Ζήτωωω…”, “Μπράβοοο…” κλπ. Έτσι όποιος κοβότανε λέγανε “αυτός δεν κάνει για ζήτω”!
Η πρώτη φορά που ακούσθηκε από επίσημα χείλη αυτή η έκφραση ήταν από την αδελφή του Χαρίλαου Τρικούπη που χαρακτήρισε έτσι τον πολιτικό αντίπαλο του αδελφού της Θ. Δεληγιάννη.»
Και ο Τάσος από τους Αντιφιλίππους γράφει: «Από ότι διάβασα, στην εποχή του Όθωνα στις πρώτες βουλευτικές εκλογές, τα κόμματα για να δείξουν ότι έχουν κόσμο και δύναμη μάζευαν άνδρες για να φωνάζουν ”ζήτω”, όταν έβλεπαν να περνάει ο αρχηγός ή οι βουλευτές του κόμματος και τους πλήρωναν.
Για να τους δοκιμάσουν αν έχουν δυνατή φωνή, τους μάζευαν σε μια μάντρα (κοντά στη σημερινή πλατεία Ρηγίλλης) και τους έβαζαν να φωνάζουν ”μπράβο” ή ”ζήτω”. Αν είχαν δυνατή φωνή τους κρατούσαν και τους έδιναν μια δραχμή την ημέρα, ενώ τους άλλους τους έδιωχναν. Δεν έκαναν δηλαδή ούτε για…ζήτω!
Ποιο γνωστή έγινε η φράση όταν η αδελφή του Χαρίλαου Τρικούπη την είπε για τον Δεληγιάννη Θεόδωρο που ήταν πολιτικός αντίπαλος του αδελφού της.«
Άλλος πλήρωσε τη νύφη…
Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει!
Η φράση που αναζητούμε για την εβδομάδα που ακολουθεί, είναι η «Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει». Γράψτε μας τα σχόλιά σας, τι πιστεύετε για την προέλευση της φράσης και μοιραστείτε μαζί μας την χαρά της αναζήτησης…
Τα λέμε σε μια εβδομάδα!
Προέλευση (τελευταία ενημέρωση 3/11/2013):
Σύμφωνα με την Αλεξία Κιουρτσίδου και την επιμέλεια που έκανε και εξέδωσε στο βιβλίο με τίτλο «Γιατί λέμε…» των εκδόσεων «Ελληνική Πρωτοβουλία» το 2010, «η λέξη «κολαούζος» προέρχεται από την τουρική λέξη kilavuz που μεταφράζεται ως «οδηγός», δηλαδή αυτός που δείχνει το δρόμο. Κατά συνέπεια η φράση σημαίνει πως στο χωριό που φαίνεται δεν χρειάζεται οδηγός για να μας πάει εκεί. Σήμερα χρησιμοποιούμε τη φράση για κάτι που είναι τόσο φανερό ώστε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση».
Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο!
Του τα έβγαλε στη φόρα!
Η φράση που αναζητούμε για την εβδομάδα που ακολουθεί, είναι η «Του τα έβγαλε στη φόρα». Γράψτε μας τα σχόλιά σας, τι πιστεύετε για την προέλευση της φράσης και μοιραστείτε μαζί μας την χαρά της αναζήτησης…
Τα λέμε σε μια εβδομάδα!
Τελευταία ενημέρωση 19/10/2013:
Οι σχολιασμοί των φίλων μας είναι σύμφωνοι με αυτά που γνωρίζουμε κι εμείς…
πιο συγκεκριμένα, ο Απόστολος μας λέει «Δεν το έχω ψάξει, αναρωτιέμαι όμως αν η «φόρα» προέρχεται από το φόρουμ, την αγορά δηλαδή. «Αγορά» με την πιο παραδοσιακή, αρχαία αν θέλετε, έννοια, τον τόπο των δημοσίων συζητήσεων».
…ενώ ο Τάσος μας γράφει «Στη Βυζαντινή εποχή οι κήρυκες έκαναν εκτός των άλλων και μια δουλειά πολύ περίεργη…… Όταν ένας πολίτης κατηγορούσε για κλοπή κάποιον ή για φόνο χωρίς να έχει στοιχεία αποδεικτικά, ο κήρυκας αναλάμβανε να κατηγορήσει δημόσια αυτόν που παρανόμησε, παίρνοντας την ευθύνη πάνω του. Ανέβαινε σε ένα ψηλό μέρος και φώναζε: «…Επειδή όμως δεν υπάρχουν στοιχεία ικανά εναντίον του, για να τον παραδώσουμε στο δικαστήριο, όσοι γνωρίζουν κάτι σχετικό με την υπόθεση, να ‘ρθουν να μας το πουν. Αυτοί που δεν τολμούν να παρουσιαστούν μπροστά μας, να τον καταγγείλουν, θα είναι καταραμένοι στη ζωή και στο θάνατο. Το κορμί τους να βγάλει τις πληγές του Φαραώ και τα παιδιά τους, όπως και τα παιδιά των παιδιών τους, θα διψούν και δε θα βρίσκουν νερό…» Μετά από τέτοιες κατάρες, οι κήρυκες είχαν καταντήσει ο τρόμος και ο φόβος του κόσμου. Σαν αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν όποιος ήξερε για τον ένοχο κάτι να το λέει δημόσια, δηλαδή να «του τα βγάζει στη φόρα» όπως κατάντησε να λέγεται τότε. Με αυτό τον τρόπο θα έμενε μακριά από τις κατάρες και θα είχε τη συνείδηση του ήσυχη…»