H Ομάδα Μελέτης Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού Παραμυθιού και Παιχνιδιού «Οι Παραμυθάδες», βρεθήκαμε στο 1ο νηπιαγωγείο Αμυγδαλεώνα μετά από πρόσκληση των μικρών μας φίλων που ήθελαν να ζήσουν αυτήν την όμορφη εμπειρία των αφηγήσεων και των παιχνιδιών για ακόμη μια φορά.
Έτσι λοιπόν την Δευτέρα 15 Μαΐου μας καλωσόρισαν με μια φωνή όλα τα παιδιά, με κεράσματα και με χαμογελαστά πρόσωπα καθώς μας περίμεναν όλο ανυπομονησία. Δεν χάσαμε χρόνο για συστάσεις και ξεκινήσαμε τα παραμύθια παίρνοντας αφορμή από την γιορτή της μητέρας της προηγούμενης ημέρας και αφηγηθήκαμε την «Ευχή της μάνας» και το «Η Πούλια και ο Αυγερινός».
Ακολούθησαν «Το ραγισμένο πιθάρι», το ποίημα «Τα κλωσοπούλια και η αλεπού», ο μύθος του Αισώπου «Σκύλος, πετεινός και αλεπού», καθώς και τα αινίγματα, τα τραγούδια «Τσικιρι-κιντρομ» και «Μία γίδα μια φορά».
Γι άλλη μια φορά νιώσαμε την ικανοποίηση ότι αυτά τα μικρά πλασματάκια διψούν για παραμύθια και παιχνίδια που βοηθάνε την φαντασία να ταξιδεύει, χωρίς να είναι μόνο εγκλωβισμένα στην γοητεία του διαδικτύου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών! Ευχαριστήσαμε για την ζεστή φιλοξενία και φύγαμε με την ελπίδα ότι βάλαμε ακόμη ένα λιθαράκι για την διατήρηση των λαϊκών παραμυθιών και παιχνιδιών.
Συμμετείχαν οι παραμυθάδες : Ελισάβετ Κεσικιάδου, Αδελαΐς Ράπτη, Τσαπανίδου Ζωή και Αρετή Τσιφλίδου
Παρασκευή 31 Μαρτίου … Της Παραμυθο-ανταποκρίτριάς μας, Δέσποινας Σωτηρέλη!
Τελευταίο πρωινό του Μάρτη και με τον ανοιξιάτικο ήλιο να λάμπει, οι Παραμυθάδες βρεθήκαμε στον υπέροχο χώρο του δημοτικού σχολείου Μελισσοκομείου!
Δεκάδες μαθητές της Α, Β και Γ τάξης με τις δασκάλες τους μας υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό! Αφορμή για την επίσκεψή μας στάθηκε ο εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας παιδικού βιβλίου (2 Απριλίου) που καθιερώθηκε προς τιμήν των γενεθλίων του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!
Με πρωταγωνιστή, λοιπόν, τον μεγάλο αυτόν παραμυθά, η ομάδα των Παραμυθάδων ξεκίνησαμε τη σημερινή μας (από)δραση!
Εσείς γνωρίζατε ότι ο Άντερσεν έγραψε παραπάνω από 150 παραμύθια; Κάποια πολύ γνωστά κι αγαπημένα, κάποια λιγότερο. Σίγουρα θα έχετε ακούσει την ιστορία της πριγκίπισσας με το μπιζέλι! Όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία αλλά … είκοσι! 20 ολόκληρα στρώματα με 20 παπλώματα, στιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο! Και από κάτω; Ένα μπιζέλι!
Αφήνοντας πίσω μας το παλάτι της πριγκίπισσας, βρεθήκαμε σε μια φτωχογειτονιά. Εκεί ανταμώσαμε «τα πέντε μπιζέλια»! Κάνουν και τα μπιζέλια όνειρα ξέρετε! Ένα μικρό ταπεινό μπιζελάκι ήταν κι αυτή τη φορά ο ήρωας της ιστορίας μας!
Ανοίξαμε έπειτα τα φτερά της φαντασίας μας και ταξιδέψαμε παρέα με το ασχημόπαπο που τελικά έγινε ένας πανέμορφος κύκνος και μάθαμε για την αξία της εσωτερικής ομορφιάς που σαν αυτή δεν υπάρχει καμία!
Μα δεν σας είπα και το άλλο! Στην χώρα των παραμυθιών χρόνια τώρα πετάμε καβάλα σε μαγικά άλογα, σε δράκους τρομερούς και σε ιπτάμενα χαλιά! Πρώτη φορά όμως μπήκαμε σε ιπτάμενο μπαούλο! Ναι! Καλά το ακούσατε! Ιπτάμενο μπαούλο! Βοοουυυυρρρρ!
Τέλος, από την παρέα μας δεν έλειψε κι ο Αυτοκράτορας με τα καινούρια ρούχα! Αχ τι έπαθε ο δύστυχος! Βγήκε στο δρόμο γυμνός! Δεν ήξερε που να κρυφτεί από την ντροπή του όταν το πήρε χαμπάρι! Τόσο πολύ γελάσαμε με τα καμώματά του που μέχρι θεατρικό το κάναμε το παραμύθι του!
– Καλέ ο αυτοκράτορας είναι γυμνός!
…αναφώνησαν οι μικροί μας φίλοι και ξεκαρδιστήκαμε! Το έμαθε όμως το μάθημά του κι έγινε ο καλύτερος βασιλιάς!
Ψέματα ή αλήθεια ετσι λεν τα παραμύθια!
Συμμετείχαν οι Ερασμία Βογιατζιδάκη, Μίνος Ρακιτζής, Αδελαΐδα Ράπτη, Δέσποινα Σωτηρέλη, Αρετή Τσιφλίδου και Απόστολος Τσομπανόπουλος!
Ένα χαρούμενο και ηλιόλουστο πρωινό, στις 24 Φλεβάρη, η ομάδα των Παραμυθάδων βρέθηκε στο νηπιαγωγείο της Καρβάλης, έχοντας στις αποσκευές τους και τέσσερις φίλους. Έναν γάιδαρο, έναν σκύλο, μια γάτα και έναν πετεινό.
Όχι, όχι πραγματικούς. Αυτοί είναι φίλοι που μας συντροφεύουν στους δρόμους των παραμυθιών, καιρό τώρα! Με την ιστορία τους δίνουν παράδειγμα φωτεινό στους μικρούς μας φίλους, προτρέποντάς τους να μην το βάζουν κάτω και να αγωνίζονται να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα!
Φτάνοντας λοιπόν, βρεθήκαμε σε έναν χώρο τόσο όμορφο, τόσο πολύχρωμο, τόσο χαρούμενο που πραγματικά μας εντυπωσίασε! Προσωπάκια χαμογελαστά, μικρούλια ντυμένα καρναβαλάκια, δύο δασκάλες φιλόξενες και πρόσχαρες μας υποδέχθηκαν.
Η παρέα των Μουζικάντηδων, λοιπόν, στάθηκε μπροστά στους μικρούς φίλους μας και διηγήθηκε όλη την περιπέτεια που έζησαν και στο τέλος βγήκαν νικητές. Οι δασκάλες είχαν ήδη βοηθήσει τα παιδιά να φτιάξουν μάσκες με τα τέσσερα ζώα και αφού η δική μας αφήγηση τελείωσε, κάναμε μια δραματοποίηση της ιστορίας μαζί τους.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Τα νηπιάκια μας, συμμετείχαν με όλη τους τη ψυχή! Φωνούλες και ενθουσιασμός και χαρά και γέλια! Και όπως μας αρέσει πολύ να κάνουμε όταν ταξιδεύουμε με το συγκεκριμένο παραμύθι, στο τέλος τραγουδήσαμε το «Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι…» προσαρμόζοντας το τραγούδι, στους τέσσερις συγκεκριμένους πρωταγωνιστές της ιστορίας.
Συμμετείχαν οι: Ερασμία Βογιατζιδάκη, Ελισάβετ Κεσικιάδου, Μαρία Μπουγά, Μίνος Ρακιτζής, Αδελαΐς Ράπτη, Ζωή Τσαπανίδου και Αρετή Τσιφλίδου
29 Δεκέμβρη του 2022 και ο γέρο – χρόνος βαδίζει προς το τέλος του!
Τι καλύτερο από το να μαζευτούμε στο σπιτάκι του Άη Βασίλη και να γράψουμε παραμύθια με τους μικρούς μας φίλους. Μπούσουλάς μας, τρεις εικόνες:
Ένας σάκος,
Ένα πεσμένο δέντρο και
Μια φιγούρα που σφήνωσε στην καμινάδα.
Και πέντε ζητήματα:
Ποιος;
Πού και πότε;
Πρόβλημα
Γεγονότα
Λύση
Τρεις ομάδες παιδιών ασχολήθηκαν με το κάθε σχέδιο χωριστά. Ζωγράφισαν, έκοψαν, σκέφτηκαν, έγραψαν…
Με την καθοδήγηση των Παραμυθάδων, οι σκέψεις και οι ευφάνταστες ιδέες τους αποτυπώθηκαν σε ένα πρωτότυπο, μικρό βιβλίο.
Το λέμε συχνά και θα το επαναλαμβάνουμε πως πάντα μας ξαφνιάζουν οι σκέψεις των παιδιών. Μέσα από τα λόγια τους βλέπεις την ομορφιά του κόσμου, βρίσκεις την χαμένη σου αθωότητα και το ιδιαίτερο χιούμορ τους μας φέρνει το πηγαίο, δυσεύρετο γέλιο…εκείνο που τόσο αναζωογονεί!
Παραμύθια γεννήθηκαν, άλλα πιο σύνθετα, άλλα πιο απλά…ανάλογα με την ηλικία των παιδιών. Κάποια από αυτά διαβάστηκαν και δυνατά!
Ήταν κρίμα που δεν είχαμε περισσότερο χρόνο για να τα ακούσουμε όλα! Φυσικά το κάθε παιδί πήρε στο σπίτι του την δική του ιστορία, για να το προσθέσει στις ιστορίες των χριστουγεννιάτικων αναμνήσεών του!
Ποιος είπε ότι τα παραμύθια είναι μόνο για παιδιά; Ήταν, είναι και θα είναι μια ανάγκη που θα ικανοποιεί τις βαθύτερες επιθυμίες των ενηλίκων.
Έχοντας αυτή την έγνοια, το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου 2022, ημέρα Κυριακή, πραγματοποιήσαμε μια βραδιά αφιερωμένη στα μεγάλα «παιδιά»…άνω των άντα!
Λίγο μετά τις 20:00 αρχίσαμε να μαζευόμαστε στο στολισμένο Παραμυθόσπιτό μας. Ένας πλούσιος μπουφές είχε στηθεί και δίπλα ακριβώς τα σκεύη με το κόκκινο ζεστό κρασί αλλά και το αρωματισμένο τσάι.
Σε λίγο τα φώτα θα χαμηλώνανε κι εμείς, θα έπρεπε να αφηγηθούμε παραμύθια σε μεγάλους μετά από πολύ καιρό. Το άγχος και η αγωνία ήταν έκδηλη στα πρόσωπά μας αλλά σύντομα τα αποβάλλαμε μιας και η ζεστή αγκαλιά των παρευρισκομένων ήταν αρκετά θεραπευτική.
Η Αρετή Τσιφλίδου ξεκίνησε με την Χαλιμά και τον τοκογλύφο για να ακολουθήσει η Καλλιόπη Σωτηρέλη με το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Η Ντελησυφέρω. Έπειτα η Μαρία Παπακωνσταντίνου μας αφηγήθηκε το η γυναίκα με τα χέρια από φως ενώ η Αδελαϊδα Ράπτη μας ταρακούνησε με το στοίχημα. Στον επίλογο της αφήγησης ήταν ο υπογράφων με δυο παραμύθια για τον θάνατο, το η καταδίκη του χάρου και το ο τρελός που νίκησε τον θάνατο.
Κι όταν τα παραμύθια τελείωσαν, σειρά είχε το παιχνίδι. Είχαμε ζητήσει από τον κόσμο να έρθει στην εκδήλωση με ένα μικρό συμβολικό δωράκι…όχι ιδιαίτερης χρηματικής αξίας. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και παίξαμε ένα υπέροχο παιχνίδι που εμπνεύστηκε ο καλός μας Τόνι όπου με την χρήση καρτών και εντολών, τα δώρα άλλαζαν συνέχεια χέρια κι όταν τελειώσαμε, ο καθένας είχε κάτι διαφορετικό από αυτό που έφερε, αλλά και πολύ όμορφη διάθεση από την όλη διαδικασία.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την ανταπόκριση και την αγκαλιά που μας χαρίσατε και υποσχόμαστε να το επαναλλάβουμε σύντομα!
Την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022, η ομάδα των Παραμυθάδων είχαμε τη μεγάλη χαρά να συμμετάσχουμε στις δράσεις του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 11ου Δημοτικού Σχολείου Ποταμουδίων Καβάλας.
Η ομάδα μας ήταν προσκεκλημένη για να αφηγηθεί παραδοσιακά παραμύθια στους μαθητές του σχολείου, ως μία από τις πολλές δράσεις που είχαν οργανώσει οι γονείς των παιδιών.
Οι μικροί μας φίλοι έμαθαν αρχικά πληροφορίες για τους καλικάντζαρους και συμφώνησαν ότι καλό είναι τις επόμενες ημέρες να αποφεύγουν να περπατούν μόνοι τους το βράδυ, επειδή τα καλικαντζαράκια που έρχονται σιγά σιγά στην επιφάνεια της γης, αφού φάνε τα λαχταριστά κριτσανιστά μπαμπούρια τους και τα γλιτσερά σκουλήκια τους, ψάχνουν παιδάκια να γαργαλίσουν για πολλέεες ώρες. Ύστερα άκουσαν σε μια ιστορία τα μαθήματα που έδωσε ο μυλωνάς «Εαυτός μου» στα πανούργα μαυριδερά πλασματάκια και γέλασαν με τα παθήματα του αρχικαλικάντζαρου που κάηκε στα αγιασμένα νερά της Ίμβρου και άφησε τον μαγικό του μύλο να βγάζει ακόμα και τώρα που μιλάμε αλάτι! Θαύμασαν το γέρικο βόδι που με σοφία και αλτρουισμό ζέστανε τον μικρό Χριστό και φαντάστηκαν πόσο μικρούλια ήταν τα ταλαντούχα ξωτικά που έφτιαχναν υποδήματα για να πουλήσει ένας καλός παπουτσής.
Στη συνέχεια, τα αστεράκια του 11ου Δημοτικού Σχολείου απάντησαν πολύ γρήγορα και ολόσωστα στους γρίφους και τα αινίγματα που τους είπαμε και έκαναν παραμυθογυμναστική, ανεβοκατεβαίνοντας σαν ξωτικά ή τάρανδοι. Τέλος, τραγούδησαμε όλοι μαζί μας παραδοσιακά κάλαντα και ανταλλάξαμε ευχές για Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαμόγελα!
Ευχαριστούμε θερμά τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Ποταμουδίων για την πρόσκληση.
Στην εκδήλωση αφηγήθηκαν και συμμετείχαν οι Παραμυθάδες:
Τάσος Καπατζιάς:«Ο μυλωνάς και οι καλικάντζαροι»
Ελισάβετ Κεσικιάδου:«Ο παπουτσής και τα ξωτικά»
Μαρία Μπουγά:«Παραμυθοπαιχνίδι»
Μαρία Παπακωνσταντίνου:«Το γέρικο βόδι»
Καλλιόπη Σωτηρέλη:«Οι καλικάντζαροι της Ίμβρου»
Αρετή Τσιφλίδου: «Πληροφορίες για καλικάντζαρους / Γρίφοι και αινίγματα»
Στην Μεσορόπη, σ’ ένα πανέμορφο χωριό, κρυμμένο κυριολεκτικά στην αγκαλιά του όρους Παγγαίου, βρεθήκαμε στις 17 Δεκεμβρίου, μετά από πρόσκληση που δεχτήκαμε από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού.
Στο επιβλητικό πέτρινο Δημοτικό σχολείο, χτισμένο το 1933, μας υποδέχθηκαν μικροί και μεγάλοι με ιδιαίτερη χαρά! Μέσα σε γιορτινή ατμόσφαιρα ξεκίνησε η εκδήλωση με χαμόγελα και με κέφι απ’ όλους μας!
Ο σάκος μας ήταν φορτωμένος με Χριστουγεννιάτικα παραμύθια, γεμάτα μελομακάρονα, κουραμπιέδες, βασιλόπιτες, και φυσικά με τα παράξενα, φοβερά, κακάσχημα τριχωτά πλάσματα, τους καλικάντζαρους, που το δωδεκαήμερο των εορτών, εμφανίζονται στην γη και κάνουν ένα σωρό ζημιές και σκανταλιές!
Ενθουσιασμένοι και με μεγάλο ενδιαφέρον οι μικροί μας φίλοι, παρακολουθούσαν και γίναν συνταξιδιώτες μας σε αυτόν τον όμορφο κόσμο.
Τα παραμύθια που ακούστηκαν ήταν:
«Ο μυλωνάς και οι καλικάντζαροι», «Το γέρικο βόδι», «Τα ξωτικά και οι καλικάντζαροι», «Η Καλλώ και οι καλικάντζαροι», «Τα Χριστούγεννα της Μπαμπόγριας», «Συμφωνία με έναν καλικάντζαρο».
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με το παιχνίδι «τα τρία ζώα» όπου συμμετείχαν μικροί αλλά και μεγάλοι ενώ στον επίλογο της εκδήλωσης ψάλαμε όλοι τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, ανταλλάσσοντας ταυτόχρονα πολλές ευχές για καλές γιορτές!
Ευχαριστούμε τον πολιτιστικό σύλλογο της Μεσορόπης για την πρόσκληση και την Κοινοφελή Επιχείρηση Παγγαίου για την υποστήριξη της δράσης.
Στην εκδήλωση έλαβαν μέρος οι Παραμυθάδες:
Τάσος Καμπατζιάς, Ελισάβετ Κεσικιάδου, Μαρία Παπακωνσταντίνου, Αδελαϊς Ράπτη και Ζωή Τσαπανίδου.
(Το παρακάτω παραμύθι δημιούργησαν τα παιδιά του Ειδικού Γυμνασίου Καβάλας κατά την επίσκεψη μας και στην δράση που πραγματοποιήσαμε για την εξωτερίκευση της φαντασίας τους χρησιμοποιώντας τα παραμυθοζάρια μας.)
Μια μέρα, κοντά στα Χριστούγεννα, αποφασίσαμε με την φίλη μου, την Ομορφούλα, να φτιάξουμε μικρά κέικ και να τα πασπαλίσουμε με την μαγική μας τρούφα.
Θα σας πούμε τώρα ένα μυστικό:
Αυτή η τρούφα είχε μαγικές ιδιότητες. Όταν την γεύονταν οι άνθρωποι, άλλοι άρχισαν να αποκτούν νέους φίλους, άλλοι ένιωθαν μέσα τους την αγάπη και άλλους τους έκανε να ονειρεύονται!
Όσο λοιπόν εμείς ετοιμάζαμε τα μικρά κέικ, η μυρωδιά από τους φούρνους, απλώθηκε σε όλο το χωριό. Ένα κοριτσάκι που περνούσε από έξω τρύπωσε μέσα στην κουζίνα και μας ρώτησε τι ήταν αυτό που φτιάχναμε και μοσχοβολούσε τόσο. Μας είπε πως την έλεγαν Λούση και ζήτησε αμέσως ένα κεκάκι. Εμείς όμως περιμέναμε και κάτι άλλο για να της το προσφέρουμε… εκείνη τη μαγική λέξη που πρέπει να λέμε μεταξύ μας, τη λέξη «παρακαλώ».
Η μικρούλα το κατάλαβε και είπε πάλι:
Σας παρακαλώ, επειδή μύρισαν πολύ ωραία αυτά που φτιάχνετε, θα μπορούσατε να μου δώσετε ένα;
Βεβαίως! Ορίστε, διάλεξε! Από ποιον δίσκο θέλεις να πάρεις;
…της απαντήσαμε, χωρίς όμως να της πούμε το μυστικό που έκρυβαν. Εκείνη διάλεξε το κέικ της φιλίας. Πριν φύγει μας είπε ότι πηγαίνει στο δάσος να παίξει μόνη της γιατί δεν είχε ….φίλους! Τι παράξενο, έ; Να διαλέξει ακριβώς αυτό το μαγικό συστατικό… Τρώγοντας λοιπόν το κέικ η μικρούλα, έφτασε στο δάσος.
Εκεί συνάντησε ένα πανέμορφο, ψηλό, άσπρο άλογο με κόκκινες βούλες και ξανθή χαίτη που ανέμιζε καθώς το αεράκι φυσούσε. Πρώτη φορά έβλεπε τέτοιο άλογο! Εκείνο έσκυψε και με ανθρώπινη φωνή της είπε:
Καλώς το καλό μου το κορίτσι, πώς έφτασες ως εδώ;
Η Λούση του εξήγησε και του είπε πού βρήκε το κέικ που έτρωγε. Η Λίζα, έτσι έλεγαν το άλογο, της είπε να ανέβει στην πλάτη της και να πάνε μαζί να διαλέξει και εκείνη ένα κεκάκι. Έφτασαν λοιπόν στην κουζίνα μας και όταν προσφέραμε τότε τους δίσκους μας να διαλέξει, το άλογο η Λίζα διάλεξε το κέικ της αγάπης! Αλλά επειδή ένα άλογο τρώει πάντα περισσότερο από τους ανθρώπους, έφαγε, όχι μόνον ένα, αλλά πέντε μικρά κεκάκια.
Έτσι, βγαίνοντας από την κουζίνα μας, ερωτεύτηκε το πρώτο πλάσμα που συνάντησε. Ξέρετε τι ήταν; Μία πεταλούδα ασπρόμαυρη και πολύ γκρινιάρα. Εκείνη, πετώντας νευρικά από δω και από κει, πλησίασε τη Λούσι και τη Λίζα και κάθισε επάνω στη μύτη του αλόγου. Εκείνο, έτσι ερωτευμένο όπως ήτανε, θέλησε να την φιλήσει. Της έδωσε ένα απαλό φιλάκι με τη γλωσσίτσα του αλλά η γκρινιάρα πεταλούδα αντέδρασε άσχημα και έβαλε τις φωνές:
Πω πωωωωω, πώς βρωμάς έτσι; Είσαι και τόσο άσχημο! Τι παράξενη χαίτη είναι αυτή; Α πα πα… δεν θα ξανακαθίσω επάνω σου!
…είπε και πέταξε μακριά τους. Η Λούση και η Λίζα με λύπη μεγάλη, συνέχισαν το δρόμο τους και έφτασαν στο κάστρο, που ήταν ψηλά στον λόφο. Η γκρινιάρα ασπρόμαυρη πεταλούδα μπήκε από το παράθυρο μας και κάνοντας δυο-τρεις στροφές κάθισε επάνω στο κέικ των ονείρων. Ρούφηξε, ρούφηξε… και τότε άρχισε να αλλάζει… δεν ήταν πια άσπρη και μαύρη! Όοοοχι! Οι κεραίες της έγιναν τόσο κίτρινες που λαμπύριζαν σαν κορώνα. Και τα φτερά της πήραν ένα όμορφο ροζ, σαν βελούδο! Ακόμα και το πέταγμα της ήταν διαφορετικό ένιωθε χαρούμενη, ευτυχισμένη. Πήγαινε από δω και από κει χορεύοντας στον αέρα. Μέσα από το σώμα της φαινότανε η ψυχή της που ήτανε φωτισμένη!
Πήρε λοιπόν και αυτή το δρόμο για το κάστρο, να βρει τη Λούσι και τη Λίζα που τόσο άσχημα τους είχε φερθεί. Όταν έφτασε εκεί είδε μέσα στην μεγάλη σάλα, ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο που ήτανε γεμάτο με αστέρια. Τα αστέρια όμως δεν είχαν καθόλου λάμψη, ήταν σκοτεινά. Δίπλα καθότανε η Λούση και η Λίζα με σκυμμένο το κεφάλι. Έδειχναν πολύ στεναχωρημένες. Ακούγοντας το φτερούγισμα, σήκωσαν τα μάτια τους και, φυσικά, έτσι όπως είχε αλλάξει, δεν αναγνώρισαν την ασπρόμαυρη πεταλούδα.
Ποια είσαι εσύ;
Είμαι η γκρινιάρα πεταλούδα. Τώρα όμως άλλαξα, είμαι χαρούμενη και από δω και μπρος θα με λένε Νικολέτα
…και πέταξε κοντά τους! Και τότε έγινε κάτι θαυμάσιο! Τα αστέρια άρχισαν να λάμπουν τόσο δυνατά που φαινόντουσαν ακόμα και από το χωριό. Και φυσικά τα είδαμε και εμείς, η Ομορφούλα δηλαδή και εγώ. Χαμογελάσαμε μυστικά, ευχαριστημένες γιατί καταλάβαμε πως η αγάπη, η φιλία, και το όνειρο ενώθηκαν και ξεχύθηκαν σε όλο το χωριό!
Η ομάδα των παραμυθάδων συνεχίζει ακούραστη να σκορπίζει την μαγεία των παραμυθιών. Με χριστουγεννιάτικα παραμύθια στο σάκο τους, επισκέφθηκαν το πρωί της Τετάρτης, 14 Δεκέμβρη, το 10ο Δημοτικό σχολείο Καβάλας.
Η διευθύντρια, κυρία Μαρία, μας υποδέχθηκε, με το γνωστό από άλλες συναντήσεις μας, πρόσχαρο και ζεστό χαμόγελό της. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και με την καθεμιά χωριστά γνωρίσαμε:
τα σκανδαλιάρικα καλικαντζαράκια,
τα δύο αδέρφια που έγιναν αιτία η θάλασσα της Ίμβρου να έχει τα πιο αλμυρά νερά,
παρακολουθήσαμε έναν έμπορο και έναν καλικάντζαρο να κλείνουν μια συμφωνία και
έναν φούρναρη τσιγκούνη να αλλάζει χαρακτήρα μετά από έναν εφιάλτη.
Συζητήσαμε με τα παιδιά για το αν υπάρχει Άγιος Βασίλης ενώ τα χριστουγεννιάτικα αινίγματα ξεσήκωσαν τα παιδιά που ενθουσιασμένα φώναζαν τις απαντήσεις! Και φυσικά τραγουδήσαμε τα κάλαντα.
«Χριστούγεννα, πρωτούγεννα…» και τα παιδιά μας αιφνιδίασαν ευχάριστα γιατί ήξεραν περισσότερες στροφές από εμάς. Όπως πάντα, φύγαμε με γεμάτες τις καρδιές μας! Τα έξυπνα λογάκια, τα σπινθηροβόλα βλέμματα, μας δίνουν την ελπίδα ότι το μέλλον μπορεί να είναι αισιόδοξο.
Συμμετείχαν οι παραμυθάδες: Ράπτη Αδελαΐς, Τσιφλίδου Αρετή και Σωτηρέλη Καλλιόπη
Την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022, το πλοίο των Παραμυθάδων έπιασε λιμάνι στο ακριτικό νησί των 136 κατοίκων, τη Θύμαινα. Βέβαια αυτή τη φορά η επίσκεψη έγινε διαδικτυακά με το δημοτικό σχολείο και τους τρεις και μοναδικούς μαθητές του. Αφηγητές της ομάδας μας από την Καβάλα, την Κατερίνη, ακόμη και από το Λονδίνο συνδεθήκαμε μέσα από την διαδικτυακή πλατφόρμα για να συναντήσουμε τα παιδιά.
Το δημοτικό σχολείο της Θύμαινας έχει δύο δασκάλες και κατάγονται από τον δήμο Καβάλας. Την κυρία Στέλλα από τη Νέα Καρβάλη και την Βικτώρια από την Καβάλα που είναι και μέλος της «οικογένειάς» μας, δηλαδή μια παραμυθού. Δασκάλες και μαθητές, λοιπόν, μας περίμεναν από τη προηγούμενη κιόλας μέρα με ανυπομονησία.
Την ημέρα που είχαμε προγραμματίσει την διαδικτυακή μας συνάντηση, στο μικρό αυτό νησάκι, ο κατακλυσμός και η συνεχόμενη βροχή δεν επέτρεψαν τους μαθητές να πάνε στο σχολείο τις πρώτες ώρες. Οι δασκάλες προσπαθούσαν να οργανώσουν το πρόγραμμα έτσι ώστε να μη χαθεί η σχολική ημέρα. Η ανάγκη να βρεθούμε όμως, έστειλε όλη την θετική ενέργεια και ο καιρός ηρέμησε… και οι μαθητές άρχισαν να εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον.
Οι τεχνικές δυσκολίες συνέχισαν να υπάρχουν στη διαδικτυακή μας συνάντηση, όμως η θέληση και η προσπάθεια όλων μας, τις ξεπέρασε.
Το ξεκίνημα έγινε με την φιγούρα ενός καλικάντζαρου που έδωσε και πληροφορίες για τα άσχημα και σκανδαλιάρικα αυτά πλάσματα των Χριστουγέννων.
Τα παιδιά μίλησαν για τη ζωή τους στο νησί, τι αγαπούν να κάνουν και πως περνάνε στον ελεύθερό τους χρόνο. Έπειτα ταξιδέψαμε όλοι μαζί στον φανταστικό κόσμο με το παραμύθι «Χριστάνθεμο».
Επειτα, είπαμε τα κάλαντα της Ικαρίας, προκαλώντας έτσι έκπληξη στους μικρούς μας φίλους που γνωρίζαμε τα κάλαντα του τόπου τους.
Τέλος, μια όμορφη έκπληξη περίμενε τους μαθητές. Τρία δέματα βρίσκονταν στο χριστουγεννιάτικο δέντρο της τάξης τους και προορίζονταν για αυτούς. Τρία δέματα που είχαμε φροντίσει να στείλουμε μέρες πριν από την Καβάλα και περιείχαν δώρα. Η τάξη γέμισε γέλιο και χαρά.
– Μα πως ήξεραν ότι μου αρέσουν τα επιτραπέζια;
– Τι πολλά δώρα και γλυκάκια!
– Ωωωω, χριστουγεννιάτικα καλτσάκια!
– Σας περιμένουμε στο νησί μας Παραμυθάδες!
Ήταν μερικά από τα λόγια των παιδιών, καθώς ξετυλίγαν τα δώρα. Και κάπως έτσι γύρισαν το καθένα στο σπίτι του…
Τα ορθάνοιχτα ματάκια και οι χαρούμενες φωνούλες είχαν για τις δικές μας καρδιές μια γλύκα από μελομακάρονα. Δώσαμε τον λόγο μας ότι θα προσπαθήσουμε την άνοιξη να πάμε κοντά τους γιατί την ζωντανή αγκαλιά δεν μπορεί καμιά οθόνη να την αντικαταστήσει!
«Ψέματα ή αλήθεια, έτσι λεν τα παραμύθια»
Όλα ανεξαιρέτως τα μέλη των παραμυθάδων είχαν ενεργή συμμετοχή.Επίσης, ευχαριστούμε το βιβλιοπωλείο «Κύβος» του Γιώργου Ζοπόγλου και τον κύριο Γιάννη Σ. για την δική τους συνεισφορά.
να δώσω αίμα! 14 Ιουνίου 2023
Η 14η Ιουνίου καθορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, την Παγκόσμια Ομοσπονδία Εθελοντών Αιμοδοτών και τον Διεθνή Οργανισμό Μετάγγισης Αίματος. Το να προσφέρω μια φιάλη αίμα, είναι σίγουρα το πιο ανέξοδο, μα το πιο ανεκτίμητο δώρο!
να σέβομαι τους πρόσφυγες 20 Ιουνίου 2023
Η 20η Ιουνίου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Με ένα βάρος στην ψυχή κι ένα δάκρυ για όσους αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες!
Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων των παιδιών 20 Νοεμβρίου 2023
Οι παραμυθάδες 