Την Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου, ένα κοντινό ταξιδάκι στην γειτονική Ξάνθη μας έφερε κοντά σε μια γιορτή προσφοράς παιδικών βιβλίων και σχολικών βοηθημάτων για οικογένειες που τα έχουν ανάγκη.
Η εκδήλωση οργανώθηκε από τον πολιτιστικό σύλλογο «ΝΕΟΛΑΙRΑ». Συνέχεια
Την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου θα παραβρεθούμε στην Ξάνθη, στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή προσφοράς του Πολιτιστικού Συλλόγου «ΝΕΟΛΑΙRΑ» που θα πραγματοποιηθεί στις 5 το απόγευμα στο ξενοδόχειο Le Chalet στα Πηγάδια της Ξάνθης.
Σχετικά με την εκδήλωση ο Πολιτιστικός Σύλλογος «ΝΕΟΛΑΙRΑ», αναφέρουν στον διαδικτυακό τους τόπο:
«Χάρισε ένα βιβλίο, καινούριο ή μεταχειρισμένο και χάρισε χαμόγελα!
Σκοπός της εκδήλωσης είναι η συλλογή παιδικών βιβλίων και σχολικών βοηθημάτων, καινούριων και μεταχειρισμένων, προκειμένου να δοθούν σε οικογένειες που τα έχουν ανάγκη.
Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει επίσης:
Διαδραστικό παραμύθι
Μαγικά κόλπα
Ακροβατικά
Ζογκλερικά
Face painting
και πολύ παιχνίδι!»
Το Σαββατοκύριακο 5 και 6 Μαϊου, Οι Παραμυθάδες θα βρεθούμε στην Ξάνθη για να παρουσιάσουμε την παραμυθοπαράστασή μας με τίτλο «Παραμύθια απ’ το σεντούκι» στο θεατράκι «Ανατολικά του Νέστου».
Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στις 20:30 και για τις δύο μέρες, στο θεατράκι που βρίσκεται στην Βελισαρίου 26.
Τέσσερις παραμυθάδες, τέσσερα παραμύθια και πιο συγκεκριμένα:
Η Μαρία Χαριζάνη θα αφηγηθεί το παραμύθι από την Αραβία, «Η τιμή ενός άντρα» ενώ από την Αρμενία είναι το παραμύθι που διάλεξε να μοιραστεί με τον κόσμο η Αρετή Τσιφλίδου και λέγεται «Η ευτυχία του ψαρά». Η Αδελαϊδα Ράπτη και ο Χρήστος Π. Τσίρκας θα αφηγηθούν δύο ελληνικά παραμύθια, το «Ο Τσυρόγλες» και «Η ξανθομαλλούσα».
Είσοδος: 5 ευρώ!
Με μεγάλη μας χαρά δεχτήκαμε την πρόσκληση από τον παιδικό σταθμό «Παιδική Πολιτεία» της Ξάνθης και έτσι την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου, βρεθήκαμε -για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες- σε αυτόν τον πολύ όμορφο, γεμάτο χρώματα, χώρο.
Λίγο μετά τις 10 το πρωί μας υποδέχτηκαν γύρω στις 85 χαριτωμένες φατσούλες διάφορων ηλικιών. Αφού είπαμε μια δυνατή καλημέρα που ακουστήκαμε πέρα ως πέρα χωριστήκαμε σε δύο τμήματα για να απολαύσουμε κι εμείς και τα παιδιά καλύτερα το παραμύθι «Η κυρά-Καλή και οι δώδεκα μήνες».
Ο γέρος χρόνος σύστησε στην κυρά Καλή και την κυρά Κακή τα παιδιά του, τους 12 μήνες και τα εγγόνια του, τις τέσσερις εποχές. Από την μια έχουμε την Κυρά Καλή που είναι πάντα με το χαμόγελο και τον καλό λόγο που μόνο καλά λόγια βρίσκει να πει για όλους τους μήνες και από την άλλη την κυρά Κακή που είναι πάντα μέσα στην γκρίνια και την μιζέρια, που τίποτα καλό δεν βρίσκει να πει για κανέναν μήνα και καμία εποχή.
Μόλις το παραμύθι τελείωσε τα μεγαλύτερα παιδάκια των νηπίων μεταμορφώθηκαν τα ίδια στους δώδεκα μήνες, στην κυρά Καλή και την κυρά Κακή, και η αλήθεια είναι ότι δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε άσχημα πράγματα για κάποιον από τους δώδεκα μήνες. Το συμπέρασμα; Το καλό κέρδισε!
Συμμετείχαν οι παραμυθάδες: Μαρία Μπουγά, Αρετή Τσιφλίδου, Μαρία Χαριζάνη
Στο Εύμοιρο της Ξάνθης βρεθήκαμε χθες Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου. Εκεί βρίσκεται ένας υπέροχος παιδικός σταθμός, η «Παιδική πολιτεία» που για 7η συνεχόμενη χρονιά διοργανώνει την Χριστουγεννιάτικη Αγορά Αγάπης, όπου τα έσοδα από τις δράσεις, ενισχύουν το Κοινωνικό Παντοπωλείο Ξάνθης.
Οι «Παραμυθάδες» ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση που μας έγινε, και συμμετείχαμε στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Παρουσιάσαμε το παραμύθι του δωδεκαημέρου «Η Κάλλω και οι καλικάντζαροι» καθώς και τα : «Συμφωνία με έναν καλικάντζαρο» και «ο παπουτσής και τα ξωτικά». Τα παραμύθια συνόδευε με ούτι και ταμπουρά, ο μουσικός της ομάδας μας και δάσκαλος μουσικής Μανώλης Παργεντάκης, καθώς και με μπεντίρ, ο Χρήστος Τσίρκας.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι «Παραμυθάδες»: Μίχα Μέλη, Παργεντάκης Μανώλης, Τσίρκας Χρήστος, Τσιφλίδου Αρετή, Τσομπανόπουλος Απόστολος και Χαριζάνη Μαρία.
Αυτήν την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου, θα βρεθούμε στην Ξάνθη καλεσμένοι από τον παιδικό σταθμό «Παιδική πολιτεία». Θα συμμετέχουμε στην Χριστουγεννιάτικη αγορά αγάπης, παρουσιάζοντας το παραμύθι του δωδεκαημέρου, «Η Κάλλω και οι καλικάντζαροι», παρέα με τον μουσικό μας, Μανώλη Παργεντάκη. 
Γεννήθηκα στην Ξάνθη όπου και μεγάλωσα. Το σπίτι μου βρίσκεται στην οδό Λυκούργου Θρακός. Ένας μικρός δρόμος με λίγα σπίτια και πολλές υπέροχες αναμνήσεις. Σε ακτίνα 150 μέτρων από το σπίτι μου, συναντούσες τρεις με τέσσερις αλάνες. Η μία πλέον είναι το πάρκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ στις υπόλοιπες, όπως μπορείτε να φανταστείτε, χτίστηκαν πολυκατοικίες και η κλινική Γαληνός (που μετέπειτα στεγάστηκε το Νοσοκομείο της Ξάνθης, ενώ σήμερα στεγάζει την Αστυνομία). Στην αλάνα που πλέον είναι το πάρκο, παίζαμε ποδόσφαιρο. Σκληρό χώμα και πέτρες, τρικλοποδιές, πεσίματα, γρατζουνιές, χτυπήματα, πληγές και αίματα. Αν πιέσω τον εαυτό μου, θα θυμηθώ εύκολα την γεύση και την μυρουδιά που είχε το χώμα. Από την πλαϊνή πλευρά του «γηπέδου» μας, το χορτάρι και τα καλάμια, υψώνονταν μέχρι τη μέση μας. Κάποιος άφηνε το μουλάρι του εκεί για να βοσκήσει, αλλά πολλές φορές τριγυρνούσαμε και αναζητούσαμε σαύρες, ακρίδες και βατράχια για τα διάφορα πειράματά μας, που πλέον με βρίσκουν άκρως αντίθετο, ενώ κάποιοι λάτρεις των πουλιών στήνανε τις παγίδες τους για να τα πιάνουν. Θυμάμαι ακόμα έναν που είχε στην ταράτσα του σπιτιού του περιστέρια και δεκαοχτούρες και το πόσο εντύπωση μου έκανε όταν το απόγευμα τα άφηνε ελεύθερα για να πετάξουν λίγο πάνω από τα σπίτια της περιοχής. Έπειτα, με ένα σφύριγμά του, επιστρέφανε και πάλι στα κλουβιά τους κ.ο.κ. Τις αλάνες της άλλης πλευράς, επειδή μοιάζανε περισσότερο με δάση λόγω της υψηλής βλάστησης, τις χρησιμοποιούσαμε για πιο «επικίνδυνα» παιχνίδια. Πόλεμο με αυτοσχέδια τόξα και βέλη από καλαμιές όπου αντί για μύτες είχαμε στραβωμένα καπάκια αναψυχκτικών. Επίσης, πόλεμο με φυσοκάλαμα με βελάκια από λωρίδες χαρτί.
Η γειτονιά μου όπως την έβλεπες από το μπαλκόνι του σπιτιού μου. Ο μπόμπιρας στο κέντρο είναι ο υπογράφων.
Στις αλάνες, παίζαμε κυρίως τις ώρες της μέρας όπου το φως ήταν σύμμαχος. Όταν άρχισε να σκοτινιάζει, οι παρέες επέστρεφαν στις γειτονιές τους. Έτσι κι εγώ, γύριζα στην βάση μου που ήταν το δρομάκι της Λυκούργου Θρακός. Εκεί, με τα λιγοστά παιδιά της γειτονιάς, επιλέγαμε τα μη-βίαια παιχνίδια. Κρυφτό για παράδειγμα. Στον τοίχο μπροστά από μια πολυκατοικία -την μοναδική στην γειτονιά- κάποιος τα «φυλλούσε» κι οι υπόλοιποι χανόμασταν ακόμα και σε επίπεδο οικοδομικού τετραγώνου. Κρυμμένοι πίσω από τα λιγοστά αυτοκίνητα, μέσα σε βαρέλια ή σε αυλές σπιτιών (κάποιοι νοικοκύρηδες που κάθονταν στο μπαλκόνι μας κάρφωναν σε αυτόν που τα φυλλούσε), πίσω από θάμνους, πάνω στο δέντρο…
Αν όχι Κρυφτό, τότε Μήλα. Τι γέλιο ρίχναμε κάθε φορά που κάποιος από τους καλούς παίχτες έπεφτε θύμα της στρατηγικής των άλλων και καιγότανε. Κι αν όχι Μήλα, τότε Τζαμί. Το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν ένα-δυο κεραμίδια. Εύκολα τα βρίσκαμε. Αρκετά σπίτια είχαν στις αυλές τους αποθέματα από τις στέγες τους. Τα σπάγαμε και δημιουργούσαμε 7 κομμάτια. Τα βάζαμε το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε ένα κύκλο που σχεδιάζαμε στον δρόμο. Χωριζόμασταν σε δύο ομάδες και το παιχνίδι ξεκινούσε. Κι άλλα παιχνίδια όμως είχαν την τιμητική τους. Οι Χώρες ή αλλιώς Ψείρες, Σπασμένο τηλέφωνο, Μακριά γαϊδούρα, και άλλα πολλά!
Τα ομορφότερα παιδικά καλοκαιρινά βράδυα, τα θυμάμαι σαν χθες…το ίδιο και τα παιδιά με τα οποία δεν βρισκόμαστε πλέον…Η Νατάσα, η Λίτσα, η Δέσποινα, η Γεωργία, ο Φώτης, η Ιωάννα, η Μαρία κι ο Στέφανος, ο Γιάννης κι ο Απόστολος, η Ροδούλα κι ο Γιώργος, ο Θωμάς… κι όλα τελειώνανε με τα πρωτοβρόχια…το σχολείο και τα μαθήματα…
Στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, ποζάροντας λίγο πριν κατεβώ για παιχνίδι…
Οι παραμυθάδες 