σε απόδοση του απομακρυσμένου παραμυθοανταποκριτή μας
Κάποτε, σε ένα από τα ταξίδια μου, κόντεψα να φτάσω μέχρι την άκρη του κόσμου. Όχι κυριολεκτικά βέβαια, επειδή όπως ξέρουμε η Γη είναι στρογγυλή και δεν έχει άκρες, αλλά ήταν τόσο μακριά από εδώ, στην παγωμένη Φινλανδία, που ακόμη και τώρα θυμάμαι την ιστορία που μου διηγήθηκε εκείνο το βράδυ ένας γέρος με μακριά, άσπρη γενειάδα, ενώ καθόμασταν δίπλα στη φωτιά, σε μια καλύβα, στο κέντρο ενός μεγάλου δάσους, στα πέρατα του κόσμου…
Οι παραμυθάδες 