Posts Tagged With: Ειδικό Σχολείο Καβάλας

Την Παρασκευή 20 Μαΐου 2022, η Ομάδα Μελέτης Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού παραμυθιού και παιχνιδιού «Οι Παραμυθάδες» επισκεφτήκαμε το «Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης & Κατάρτισης Καβάλας» στην Νέα Καρβάλη για να αφηγηθούμε διάφορους μύθους του Αισώπου στους φίλους και τις φίλες που φοιτούν εκεί.

Οι καιρικές συνθήκες μας βοήθησαν να εκμεταλλευτούμε τον εξωτερικό χώρο και έτσι είχαμε την άνεση να ανακαλύψουμε διάφορα ταλέντα σ’ αυτά τα υπέροχα πλάσματα! Ο Παναγιώτης ο «μουσικός» με την ωραιότερη υπόκλιση που είδαμε ποτέ, η Μαρία η «μαέστρος», ο μοναδικός Ραφαήλ με το ταπεραμέντο του στην υποκριτική και την αφήγηση και γενικά όλα τα παιδιά που γελούσαν, χαιρόταν, τραγουδούσαν μαζί μας και τα χειροκροτήματα ατελείωτα!  

 Αφηγηθήκαμε «Το λιοντάρι και το ποντίκι», «Οι δύο φίλοι και η αρκούδα», «Ο ήλιος και ο άνεμος», «Η αλεπού και ο λέλεκας», «Η αλεπού και ο κόρακας» και «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας». Τραγουδήσαμε, γελάσαμε και απολαύσαμε κάθε στιγμή αυτής της υπέροχης ατμόσφαιρας, γεμάτης θετική διάθεση απ’ όλους, από τα παιδιά και το προσωπικό -το γεμάτο χαμόγελα και πραγματική φροντίδα και ενδιαφέρον!

Φύγαμε γεμάτοι αγάπη αλλά και με τα δώρα που δεχτήκαμε, όπως τα λουλούδια που φύτεψαν και τα λικέρ που έφτιαξαν οι μαθητές στις ώρες απασχόλησης τους στο εργαστήρι.

Ευχαριστούμε το προσωπικό και τους μαθητές αυτής της «ζεστής φωλιάς» για την θερμή υποδοχή και την αξέχαστη εμπειρία!

Συμμετείχαν οι παραμυθάδες: Ράπτη Αδελαϊδα, Τσίρκας Χρήστος και Τσιφλίδου Αρετή.

Της Παραμυθοανταποκρίτριάς μας, Αδελαϊδας Ράπτη

17 Νοέμβρη, μέρα θύμησης, μέρα που σημάδεψε την νεότερη ιστορία μας. Για μας τους Παραμυθάδες η φετινή μέρα είχε μία ιδιαίτερη χροιά. Προσκεκλημένοι στο Ειδικό σχολείο Καβάλας, φθάσαμε στις 9:00, έχοντας αυτήν την φορά μαζί μας, όχι τα παραμύθια μας, αλλά τους παραμυθο-κύβους μας.

Τα παιδιά μας υποδέχθηκαν με την γνώριμη πια ζεστασιά τους. Μιλήσαμε για το ιστορικό της μέρας και για την δύναμη των νέων ανθρώπων να αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι παραμυθο-κύβοι όμως μας περίμεναν για παιχνίδι και την δημιουργία του παραμυθιού. Ο πρώτος μικρός εθελοντής πέταξε ψηλά τον πρώτο κύβο και μας έδωσε το πρώτο θέμα… ένας χαμογελαστός ήλιος, στο δεύτερο πέταγμα μας ήρθε μια κλειδαριά και στο τρίτο….να μία σκούπα!! Το παραμύθι που δημιούργησαν τα παιδιά ήταν πέρα από κάθε προσδοκία:

Ένα Ειδικό Παραμύθι

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας χαρούμενος ήλιος που του άρεσε να βγαίνει στον ουρανό κάθε μεσημέρι. Μια μέρα ήταν πάρα πολύ χαρούμενος! Ενώ βρισκόταν ψηλά στον ουρανό, εντελώς ξαφνικά είδε ένα ουράνιο τόξο. Το ουράνιο τόξο ήταν ημικύκλιο και βρισκόταν πάνω απο το κεφάλι του.

Ο ήλιος κάθε μέρα κοιτούσε το σχολείο μας και χαμογελούσε, γιατί μας έβλεπε να κάνουμε βλακείες. Κάθε μέρα κάνουμε μάθημα και παίζουμε ένα παιχνίδι στο οποίο παριστάνουμε το βράχο. Μας αρέσει να ζωγραφίζουμε και να παίζουμε με τους δασκάλους μας. Τους αγαπάμε και μας αγαπούν!

Μια μέρα ένα παιδάκι έφτασε στην αυλή του σχολείου κρατώντας μια κλειδαριά αλλά δεν είχε το κλειδί. Έψαχνε για ένα πολύ μεγάλο κλειδί. Το παιδί φώναξε τους φίλους του:

Βοηθήστε με, φίλοι μου, να βρώ το κλειδί.

Όλα τα παιδιά αναρωτιόντουσαν που να βρίσκεται το κλειδί. «Μήπως ήταν πίσω από την αυλή;… Μήπως έπεσε κάτω στο πάτωμα;… Μήπως ήταν στους θάμνους;»

Το κλειδί είχε κρυφτεί σ ένα θάμνο. Τα παιδιά σκέφτηκαν ότι θα το είχε πάρει ένας πολύ μεγάλος ποντικός που ήταν πολύ σκανδαλιάρης. Το κλειδί που ψάχνανε βρισκότανε στο υπόγειο κι έτσι ο ποντικός μπόρεσε να το βρει εύκολα. Η Μαρία, ο Σεραφείμ, ο Θωμάς, ο Χρήστος, ο Παύλος, η Εύη, η Εμμανουέλα, η Ροζάνα, η Χριστίνα και τα υπόλοιπα παιδιά άρχισαν να ψάχνουν στους θάμνους για να μπορέσουν να μπουν στο σχολείο.

Κάποια στιγμή ο Θωμάς είδε το θάμνο όπου ο άτιμος ο ποντικός είχε κρύψει το κλειδί. Η Μαρία σκέφτηκε να βάλουν μια παγίδα με λίγο τυράκι. Έτσι κι έκαναν και αμέσως όλα τα παιδιά κρύφτηκαν. Έκαναν ησυχία και ξάφνου ο ποντικός βγήκε απο την κρυψώνα του σιγά σιγά. Αφού δεν είδε κανέναν, άρχισε να περπατά προς το θάμνο. Μόλις έφτασε εκεί πάτησε την παγίδα. Τα παιδιά τον κλείδωσαν. «

Καλά να πάθει!

…είπαν. Χωρίς να φοβηθούν πήραν το κλειδί. Έχοντας πια και την κλειδαριά και το κλειδί, πήγαν στο σχολείο και το άνοιξαν.

Έπεσαν αρκετά φύλλα καθώς τα παιδιά ψάχνανε το κλειδί στους θάμνους. Μέσα στην αποθήκη του σχολείου υπήρχε μια σκούπα. Ο Χρήστος την έφερε και άρχισε να καθαρίζει, επειδή δεν ήταν σωστό να μείνει ο χώρος βρώμικος. Έτσι το σχολείο ήταν πάλι καθαρό και ανοιχτό για να μπουν τα παιδιά μέσα!

Στο τέλος της γιορτής

Επιστρέφοντας στο κλίμα της μέρας, τα παιδιά κλήθηκαν να καταθέσουν από ένα χάρτινο γαρύφαλλο που είχε ετοιμαστεί από τους εκπαιδευτικούς των παιδιών. Σε ένα χαρτόνι, όπου υπήρχε η αναπαράσταση του Πολυτεχνείου, ένα ένα παιδί πλησίαζε και άφηνε το δικό του φόρο τιμής. Τα υπόλοιπα, μαζί τους κι εμείς τραγουδούσαμε το «Ακορντεόν» και τον «Δρόμο». Όμως οι μικροί μας φίλοι αγαπούν και ένα άλλο τραγούδι, το «Μίλησε μου, μίλησε μου» και φυσικά δεν μπορούσαμε να τους το αρνηθούμε. Τα χεράκια χτυπούσαν χαρούμενα και η καλή διάθεση που είχαμε, κορυφώθηκε! Τέλος, παρακολουθήσαμε ένα υπέροχο βίντεο που ετοίμασαν μαζί εκπαιδευτικοί και παιδιά για την 17η του Νοέμβρη. Ήταν ίσως η πιο συγκινητική επέτειος για το Πολυτεχνείο που ζήσαμε όλοι μας!

Συμμετείχαν οι Ελισσάβετ Κεσικιάδου, Μαρία Μπουγά, Αδελαΐς Ράπτη και Μαρία Χαριζάνη.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.