Τις προηγούμενες μέρες ολοκληρώθηκε η κατασκευή στα ναυπηγεία «Παναγιωτίδου Στ. – Μίχα Αλ.» του παραμυθοκάραβου που θα σηκώσει άγκυρα την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου στην λίμνη της Αγίας Βαρβάρας στην Δράμα στέλνοντας μία και μόνο ευχή: Αγάπη.
Είναι η δεύτερη χρονιά που «Οι Παραμυθάδες» θα δώσουμε το παρόν στο έθιμο που λαμβάνει χώρα στην όμορη πόλη. Το καράβι μας που με αγάπη και όρεξη κατασκεύασαν η Σταυρούλα Παναγιωτίδου και Αλέξης Μίχας είναι τύπου γαλέρας, βγαλμένο από τις μαγικές εικόνες των παραμυθιών. Βρίσκεται ήδη στις εγκαταστάσεις της Ομάδας μας και την Δευτέρα θα ξεκινήσει το παρθενικό του -και μοναδικό- ταξίδι, παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας.
Σχετικά με το έθιμο…
Από που προέρχεται όμως το έθιμο και ποιος θρύλος κρύβεται από πίσω. Η νηπιαγωγός Σοφία Καλαμακίδου, γράφει μεταξύ άλλων σε άρθρο που δημοσιεύεται στον ιστότοπο drama-tika.blogspot.com:
«…Σύμφωνα με το θρύλο που τυλίγει τις πηγές της πόλης, όταν το 1830 η Δράμα κατακτήθηκε από τους Τούρκους, το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας γκρεμίστηκε για να χτιστεί στη θέση του ένα τζαμί. Τα σχέδια των κατακτητών όμως άλλαξαν… ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας η περιοχή πλημμύρισε με νερό και έτσι το τζαμί δεν χτίστηκε ποτέ. Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη με τα θεμέλια, χτίστηκε η καινούρια εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία που έσωσε το εκκλησάκι της. Έκτοτε, στις 4 του Δεκέμβρη κάθε χρόνο η πόλη μας τιμά τη μνήμη της πολιούχου της.
Το θρύλο αυτό ακολούθησε το έθιμο με τα καραβάκια, οι εκδοχές του οποίου είναι δύο. Σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας μετά τη λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι η Αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτιδα του πυροβολικού ήταν και η προστάτιδα των κοριτσιών που τις φυλούσε από τη γλωσσοφαγιά και βοηθούσε τα «τυχερά» του γάμου τους. Έτσι όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 του Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια του εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της λίμνης. Κάποιες κοπέλες έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μια ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας. Η πορεία της σανίδας στη λίμνη έδειχνε αν η ευχή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αν το κεράκι έσβηνε θεωρούνταν αποτυχία αλλά η ελπίδα έμενε, καθώς το επόμενο πρωί όλα τα κορίτσια κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη για να πλυθούν με το νερό που η Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ.
Τα χρόνια που πέρασαν από τότε είναι πολλά και οι εποχές εκείνες έφυγαν ανεπιστρεπτί. Και όμως το έθιμο με τα κεράκια στη λίμνη έμεινε. Μόνο που τα κεράκια τώρα ταξιδεύουν πάνω σε καράβια φτιαγμένα από παιδικά χεράκια, δημιουργώντας μια πανέμορφη και μοναδική ατμόσφαιρα. Ότι καιρό και να έχει, χιόνι, βροχή ή τσουχτερό κρύο πάντα στις 3 Δεκεμβρίου μόλις σουρουπώσει οι μικροί καραβοκύρηδες βρίσκονται στις θέσεις τους και καμαρώνουν το καράβι τους μέχρι να καεί ή να πλεύσει μακριά μαζί με τα υπόλοιπα. …»
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο πατώντας εδώ)
Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...