Posts Tagged With: Γυμνάσιο Αμυγδαλεώνα

«Δώρο εξ ουρανού» – Παραμύθι των μαθητών του Α2 του Γυμνασίου Αμυγδαλεώνα

Το παραμύθι που ακολουθεί δημιουργήθηκε από τους μαθητές του δεύτερου τμήματος της πρώτης Γυμνασίου (Α2) από το Γυμνάσιο του Αμυγδαλεώνα όταν η Ομάδα μας βρέθηκε εκεί μετά από πρόσκληση.

Αγκαλιά με τα παραμυθοζάρια μας βρεθήκαμε εκεί και τα παιδιά βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν.

Τα έξι ζάρια που έριξαν οι μαθητές έφεραν ένα «δώρο», ένα «αεροπλάνο», ένα «μάτι», ένα «δέντρο», ένα «μικρό γλυκό» και μια «ομπρέλα».

Τα παιδιά ξεκλείδωσαν την φαντασία τους και φτιάξαν το ακόλουθο παραμύθι:

Μια φορά, ένα αεροπλάνο ξεκίνησε από την Ελλάδα για να πάει στην Αφρική. Κάποια στιγμή άνοιξε η καταπακτή για να πέσει ένας που ήθελε να κάνει ελεύθερη πτώση. Μαζί μ’ αυτόν όμως έπεσε και ένα δώρο!

Ένα δώρο τυλιγμένο σε ολόλευκο χαρτί. Δεν ήταν ένα απλό δώρο!  Ήταν ένα δώρο γεμάτο καλοσύνη και αγάπη και απευθυνόταν σε παιδιά που είχαν ανάγκη. Δεν είχε μόνο υλικά πράγματα μέσα όπως φάρμακα, τρόφιμα και παιχνίδια! Μέσα σ’ αυτό το δώρο υπήρχε κι ένα μαγικό «μάτι». Ένα μάτι «αετίσιο»! Ένα μάτι που έβλεπε πολύ καλά. Μπορούσε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό και οδηγούσε τους ανθρώπους στο δρόμο της καλοσύνης. Δεν μπορείτε όμως να φανταστείτε πού έπεσε αυτό το δώρο με το μαγικό μάτι….!

Σε μια όαση μέσα στην απέραντη έρημο, βρισκόταν ένα περίεργο δέντρο. Ήταν στρογγυλό με πλούσιο και πολύχρωμο φύλλωμα. Αυτό το δέντρο έβγαζε τον καρπό της καλοσύνης. Εκεί έπεσε το δώρο με το λευκό περιτύλιγμα και το δέντρο άλλαξε χρώμα, μεγάλωσε κι άρχισε να βγάζει διάφορα πράγματα που χρειαζόταν οι άνθρωποι. Το μάτι έδειχνε με ένα μαγικό τρόπο στον κόσμο το δρόμο γι αυτό το δέντρο. Έτσι καθημερινά πολύς κόσμος έπαιρνε βοήθεια, ασταμάτητα. Εξάλλου η καλοσύνη και η χαρά των ανθρώπων έτρεφαν αυτό το  δέντρο, που έβγαζε «καρπούς» όλο τον χρόνο. Και χάριζε εκτός των άλλων ελπίδα, χαρά, ευτυχία, καλοσύνη και δικαιοσύνη.

Μα δεν ήταν μόνο αυτή η διαφορά του από τα άλλα δέντρα της περιοχής! Όταν κάποιος έκανε κάποια καλή πράξη, το δέντρο του έριχνε ένα πολύ νόστιμο γλυκάκι και τον αποζημίωνε. Όταν όμως κάποιος έκανε μια κακή πράξη, του έριχνε ένα γλυκάκι, χαλασμένο, πικρό με άσχημη γεύση! Όταν ο κακός το έτρωγε προβληματιζόταν, σκεφτόταν τις πράξεις του και μετάνιωνε. Ξέρετε κάτι όμως; Όλα τα γλυκίσματα ήταν κατά βάθος τα ίδια! Απλά έπαιρναν τη γεύση που είχε ο καθένας στην καρδιά του. Μ’ αυτόν τον τρόπο πολλοί κακοί άλλαξαν και έγιναν οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου.

Στο πολύχρωμο αυτό δέντρο κρύβονταν επίσης πολύχρωμες ομπρελίτσες, που ο αέρας τις έπαιρνε και τις πήγαινε σε όσους είχαν ανάγκη. Μ’ αυτό τον τρόπο μπορούσαν να βοηθηθούν και όσοι έμεναν σε άλλα μέρη και δεν μπορούσαν ταξιδέψουν. Έτσι το μαγικό μάτι που έβλεπε πολύ μακριά, διάλεγε τις πράσινες ομπρέλες για να στείλει την ελπίδα σε όσους την είχαν χάσει, τις κόκκινες για να στείλει την αγάπη σ’ αυτούς που την έψαχναν και δεν την έβρισκαν και κίτρινες ομπρελίτσες για να χαρίσει σοφία.

Για αυτό να ξέρετε, ότι αυτό  το υπέροχο δέντρο με το μαγικό μάτι, όπου κι αν είστε θα σας ακούσει και θα σας στείλει αυτό που έχετε ανάγκη. Προσέξτε όμως! Αν καμιά φορά σας έρθει κανένα γλυκάκι χαλασμένο, ή πικρό….. αναρωτηθείτε αν κάνατε κάτι κακό!

ΨΕΜΑΤΑ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΤΣΙ ΛΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ !!!

 

Categories: Παραμύθια παιδιών | Ετικέτες: ,, | Σχολιάστε

«Η αχτίδα της καλοσύνης» – Παραμύθι των μαθητών του Α1 του Γυμνασίου Αμυγδαλεώνα

Το παραμύθι που ακολουθεί δημιουργήθηκε από τους μαθητές του πρώτου τμήματος της πρώτης Γυμνασίου (Α1) από το Γυμνάσιο του Αμυγδαλεώνα όταν η Ομάδα μας βρέθηκε εκεί μετά από πρόσκληση.

Αγκαλιά με τα παραμυθοζάρια μας βρεθήκαμε εκεί και τα παιδιά βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν.

Η πρώτη «ριξιά» των έξι ζαριών μας έφερε έναν «ήλιο», μια «μπάλα», ένα «κάστρο», ένα «σπιτάκι», έναν «κεραυνό» και «λουλούδια».

Τα παιδιά ξεκλείδωσαν την φαντασία τους και φτιάξαν το ακόλουθο παραμύθι:

Ένα πρωί ο ήλιος ανέβηκε στον ουρανό πολύ στεναχωρημένος. Την προηγούμενη νύχτα είχε έρθει κρυφά ένα αστέρι και του έκλεψε μία αχτίδα.Την αχτίδα του Τοίχου της Καλοσύνης. Αχ, αν ήξερε… δεν θα λυπόταν καθόλου!

Το αστεράκι πήρε την αχτίδα και την πήγε σε έναν άλλο πλανήτη, στρογγυλό σαν μπάλα του μπάσκετ. Ήθελε να δημιουργήσει κι εκεί έναν Τοίχο Καλοσύνης. Την χώρισε σε κομμάτια και την μοίρασε σε διάφορες περιοχές.

Σιγά σιγά η αχτίδα απέκτησε πολύ δύναμη. Αυτό όμως προκάλεσε ζήλια σε κάποιους κατοίκους του πλανήτη. Χωρίστηκαν τότε στους Ζηλιάρηδες, που έφυγαν να ζήσουν μόνοι τους στον Νότο και στους Φωτεινούς που ονομάστηκαν έτσι γιατί τους φώτιζε η αχτίδα.

Στα σύνορα των Ζηλιάρηδων και των Φωτεινών, επάνω σε ένα «καρούμπαλο», υπήρχε ένα κάστρο. Εκεί ζούσε ο αρχηγός των Ζηλιάρηδων. Αυτός άρχισε να σχεδιάζει τρόπους για να κλέψει την αχτίδα. Όμως οι Φωτεινοί το κατάλαβαν και έψαχναν μέρη που θα μπορούσαν να την κρύψουν. Ένας έλεγε να την κρύψουν βαθιά στην γη να μην φαίνεται η λάμψη της, άλλος έλεγε να την βάλουν σε μια βαθιά σπηλιά. Τελικά αποφάσισαν να την κρύψουν σε διάφορα σημεία ενός μικρού σπιτιού. Δεν σκέφτηκαν όμως τον κίνδυνο που είχε η θερμότητα της αχτίδας.

Σε λίγη ώρα άρχισε το σπίτι να καίγεται. Στην αρχή οι κάτοικοι τρόμαξαν. Μα σε λίγο είδαν πως, από το πολύ φως που δημιουργήθηκε από την φλόγα, η Καλοσύνη απλώθηκε σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη. Ακόμη και σε αυτούς τους Ζηλιάρηδες που μετάνιωσαν για την συμπεριφορά τους και ήρθαν κοντά στους παλιούς τους φίλους. Η αχτίδα τότε πέταξε ψηλά.

Για κακή τους τύχη τους παρακολουθούσε η Κακία. Θύμωσε που είδε την Καλοσύνη να βασιλεύει και έστειλε το σύννεφο και τον κεραυνό και να πλημμυρίσουν τον πλανήτη, να εξαφανιστούν όλοι.

Και τότε έγινε το θαύμα! Ο πλανήτης όχι μόνο δεν καταστράφηκε αλλά αντιθέτως ρούφηξε όλο το νερό, δροσίστηκε και άρχισαν στην επιφάνεια να φυτρώνουν λουλούδια πανέμορφα, μοναδικά, ευωδιαστά! Ήταν τα λουλούδια της Αγάπης, της Καλοσύνης, της Ευτυχίας, της Ευγένειας και της καλής Δόξας!

Και στην μέση φύτρωσε ένα μεγάλο δέντρο που ψήλωνε και ψήλωνε ώσπου έφτασε κοντά στην αχτίδα που τους προστάτευε,

Από τότε, όποιος κάτοικος είχε ένα πρόβλημα, ανέβαινε στο δέντρο, έφτανε στην αχτίδα και έλυναν το πρόβλημα παρέα!

ΨΕΜΑΤΑ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΤΣΙ ΛΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ !!!

 

Categories: Παραμύθια παιδιών | Ετικέτες: ,, | Σχολιάστε

Με τα παραμυθοζάρια μας στο γυμνάσιο του Αμυγδαλεώνα!

Της παραμυθοανταποκρίτριάς μας, Ζωής Τσαπανίδου

Την Τετάρτη στις 23 Μαϊου 2018 η Ομάδα Μελέτης Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού παραμυθιού και παιχνιδιού «Οι Παραμυθάδες», καλεσμένοι από το Γυμνάσιο Αμυγδαλεώνα, βρεθήκαμε στην βιβλιοθήκη του σχολείου, όπου μας υποδέχθηκαν με χαρά καθηγητές και μαθητές! Εκεί ενθουσιασμένα τα παιδιά με κέφι και μεγάλο ενδιαφέρον έριχναν τα ζάρια των παραμυθιών, με τις εικόνες. Με τις πολύ έξυπνες ιδέες τους και την μεγάλη τους φαντασία έφτιαξαν τα δικά τους παραμύθια.

Το θέμα των παραμυθιών ήταν «ο τοίχος της καλοσύνης» που ήταν ιδέα των παιδιών. Με την φαντασία τους λοιπόν ταξιδέψαμε με αεροπλάνο στην πιο φτωχή Ήπειρο του πλανήτη την Αφρική, εκεί όπου τα παιδιά πεθαίνουν από πείνα! Ταξιδέψαμε σε άγνωστους πλανήτες, στον Ήλιο και στα αστέρια!

Μιλήσαμε για το καλό και το κακό που υπάρχει στον κόσμο! Η αγάπη, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, η δοτικότητα, η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο στον πλανήτη, φώτισαν τα παραμύθια των παιδιών και γέμισαν με ανάμικτα συναισθήματα τις ψυχές μας. Έτσι άλλη μια όμορφη εκδήλωση τελείωσε προσθέτοντας στην φαρέτρα μας μια ακόμη αξέχαστη εμπειρία!

Ευχαριστούμε τους καθηγητές και μαθητές που μας χάρισαν χρόνο από τον πολύτιμο χρόνο τους! Τα παραμύθια των παιδιών θα αναρτηθούν στην σελίδα μας! Συμμετείχαν οι παραμυθάδες:Κεσικιάδου Ελισάβετ, Μπουγά Μαρία, Ράπτη Αδελαϊδα, Τσιφλίδου Αρετή και Τσαπανίδου Ζωή.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Categories: Τα νέα μας | Ετικέτες: ,, | Σχολιάστε

Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.

Αρέσει σε %d bloggers: