Η Εύη Καπατζιά αφιέρωσε στους Παραμυθάδες το παραμύθι που έγραψε «Η μικρή κούκλα» και μας το διάβασε στην εκδήλωση της κοπής της πίτας μας. Την ευχαριστούμε θερμά!
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε σε μια κουφάλα ενός κούφιου δέντρου μία κούκλα, που δεν είχε όνομα. Η κούκλα είχε ξανθά μακριά μαλλιά, μωβ φόρεμα και ήταν ξυπόλητη. Ζήλευε πολύ καθώς έβλεπε κορίτσια να κρατάνε κούκλες όταν έβγαιναν έξω, να τις παίζουν στα μαγαζιά ή μαζί με τις φίλες τους. Ήθελε κι εκείνη να την έχει ένα κορίτσι. Μια μέρα όταν κοιμόταν άκουσε 3 παιδιά που ήταν δίπλα στο δέντρο να μιλάνε:
– Σιγά σιγά έρχεται Πρωτοχρονιά. Την παραμονή Πρωτοχρονιάς θα έρθει ο Αϊ Βασίλης και θα μας φέρει τα δώρα μας,
είπε ένα αγόρι.
– Τι δώρο θέλεις να σου φέρει;
τον ρώτησε το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά.
– Θέλω να μου φέρει το αρχηγείο των πολεμιστών, που είναι το τελευταίο στη συλλογή μου. Εσένα τι δώρο θέλεις να σου φέρει;
– Εγώ θέλω να μου φέρει το διαμαντένιο κάστρο.
– Παιδιά, είστε σίγουροι ότι εγώ ήμουν καλό παιδί;
ρώτησε η Αλεξάνδρα, η αδερφή του κοριστσιού με τα κόκκινα μαλλιά.
– Φυσικά και ήσουν!
της απάντησε.
– Τότε θέλω να μου πάρει δώρο ένα κόκκινο γατάκι.
– Παιδιά! Ελάτε! Χτύπησε κουδούνι!
τους φώναξαν οι άλλοι τους φίλοι.
– Ελάτε! Πάμε!
είπε το αγόρι και τα παιδιά έφυγαν τρέχοντας. Στο μεταξύ η κούκλα άκουσε τη συζήτηση των τριών παιδιών και σκέφτηκε και σκέφτηκε: «Χμ! Τα παιδιά είπαν ότι αυτός ο Αϊ Βασίλης φέρνει ότι δώρα θέλουν και έρχεται παραμονή Πρωτοχρονιάς». Ξαφνικά μια ιδέα της κατέβηκε από το μυαλό. «Το βρήκα! Λοιπόν, θα πάω να βρω τον Αϊ Βασίλη και θα του πω το πρόβλημά μου. Ίσως θα μπορέσει να με πάρει και να με πάει σε ένα κορίτσι να με έχει. Θέλω όμως να είναι καλό».
Έτσι η κούκλα σηκώνεται, βγαίνει από την κουφάλα του δέντρου και ξεκίνησε να βρει τον Αϊ Βασίλη για να του πει το πρόβλημά της και να τη βοηθήσει. Πέρασε πάρα πολύς καιρός. Άλλοτε με βροχές, άλλοτε με καταιγίδες, άλλοτε με χαλάζι και άλλοτε με ισχυρούς ανέμους. Όμως η κούκλα δεν σταμάτησε, η θέληση και η επιθυμία της την έκανε να συνεχίσει. Πέρασε πάρα πολλές πόλεις: Ελευθερούπολη, Χορτοκόπι, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Ένα βράδυ όμως, όταν περπατούσε στους δρόμους της Έδεσσας, είχε ισχυρότατους ανέμους. Πάρα πολύ ισχυρούς. Παρόλα αυτά, η κούκλα κατάφερνε να τους περνάει. Ώσπου οι άνεμοι δυνάμωσαν πάρα πολύ, η κούκλα δεν μπορούσε να κρατηθεί στο έδαφος, δηλαδή έσκυβε με τα χέρια της στο στήθος και περπατούσε σιγά σιγά για να μην την πάρει ο αέρας. Ξαφνικά οι άνεμοι δυνάμωσαν πιο πολύ από το αναμενόμενο. Ο άνεμος πήρε την κούκλα και την χτύπησε σε ένα δέντρο. Τότε τα χιόνια που είχε πάνω του έπεσαν πάνω της και στο ίδιο σημείο σχηματίστηκε ένα μικρό νησάκι. Όταν συνήλθε από την λιποθυμία της η κούκλα είδε ότι όλα γύρω της ήταν σκοτεινά.
– Τι συμβαίνει; Γιατί είναι όλα σκοτεινά;
αναρωτήθηκε. Ξαφνικά, ο τόπος κουνήθηκε λίγο.
– Γιατί όλα κουνιούνται;
ξαναρωτήθηκε και μετά ένιωθε σαν ο τόπος να πετούσε. Όταν πέρασαν κάμποσες ώρες η κούκλα άκουσε φωνές παιδιών:
– Ελάτε! Πάμε να ανοίξουμε τα δώρα μας!
– Ναιαι!
Τα παιδιά που φώναζαν ήταν 3 κοριτσάκια που έτρεχαν να ανοίξουν τα δώρα τους. Ήταν η Ιωάννα και η Μαρία τα δίδυμα και η μεγάλη αδερφή τους η Μαριάννα.
– Γιούπι! Ο Αϊ Βασίλης μ’ έφερε το δώρο που ήθελα,
είπε η Μαρία.
– Κι εμένα το ίδιο,
είπε η Ιωάννα.
– Που είναι το δώρο μου;
ρώτησε η Μαριάννα.
– Να το! Κάτω από το δέντρο,
είπε η Μαρία. Εν τω μεταξύ, η κούκλα άκουσε τη συζήτηση φοβισμένη. Εκείνη τη στιγμή, ο τόπος άρχισε να φωτίζεται και μετά σταμάτησε να φωτίζεται. Τότε είδε ένα κοριτσάκι με καστανά μάτια να την κοιτάζει. Η Μαριάννα πήρε την κούκλα από το κουτί και την κοίταξε.
– Είσαι πολύ όμορφη, θα σε ονομάσω Ξανθομαλλούσα.
Η Ξανθομαλλούσα κατάλαβε τι είχε γίνει. Όταν ήταν κουκουλωμένη στα χιόνια την πήρε ο Αϊ Βασίλης, την έβαλε σε ένα κουτί και την έφερε σε αυτό το σπίτι. Τελικά την βοήθησε ο Αϊ Βασίλης. Πραγματοποίησε την επιθυμία της. Έτσι θα άρχιζε μια νέα ζωή για αυτήν. Από τότε η Ξανθομαλλούσα περνούσε καλά στο σπίτι της Μαριάννας. Έκανε φίλους τα παιχνίδια και τις κούκλες της Μαριάννας, χαιρόταν που η Μαριάννα την έπαιζε μόνη της ή με τις φίλες της ή με τις αδερφές της. Όταν η Μαριάννα και οι φίλες της δεν παίζουν άλλο κούκλες και τις αφήνουν να παίξουν ένα άλλο παιχνίδι ή όταν η Μαριάννα λείπει στο σχολείο ή όταν δεν παίζει με τα παιχνίδια, η Ξανθομαλλούσα συζητάει με τους καινούργιους της φίλους.
Ψέματα ή αλήθεια…Έτσι λεν’ τα παραμύθια.
Με εκτίμηση Εύη Καπατζιά
ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΜΥΘΟΧΡΟΝΙΑ!
Οι ήρωες του παραμυθιού όπως τους φαντάστηκε και τους ζωγράφισε η Εύη Καπατζιά
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Για άλλη μια χρονιά πραγματοποιήσαμε την χριστουγεννιάτικη γιορτή μας. Συνειδητά, επιλέγουμε να την γιορτάζουμε με τα παιδιά που φιλοξενούνται στην παιδόπολη. Έτσι, σήμερα Κυριακή 14 Δεκεμβρίου, λίγο μετά τις 16:00, αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε, παραμυθάδες, εθελοντές, ομαδάρχισες, διοικητικό προσωπικό και βεβαίως τα παιδιά. Η γιορτή μας ξεκίνησε με δημιουργικές ανησυχίες. Στον ίδιο χώρο, δύο άτυπα «εργαστήρια» είχαν στηθεί. Το ένα ήταν κατασκευής μπισκοτόσπιτων, ενώ το δεύτερο για χρωματιστά φαναράκια. Παράλληλα, τα υπόλοιπα παιδιά διασκεδάζαμε παίζοντας, λέγοντας αστεία ή και πειράζοντας το ένα το άλλο.
Οι παραμυθάδες 