Αναμνήσεις

Πέντε χρόνια «Παραμυθάδες»!

Posted on 22 Σεπτεμβρίου 2016 by Χρήστος Τσίρκας

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια. Πέντε γεμάτα χρόνια, πλούσια σε δράσεις, εμπειρίες, εικόνες, αρώματα, φιλίες και γνωριμίες. Άνθρωποι ήρθαν και δώσανε την ψυχή τους. Κάποιοι φύγανε, οι περισσότεροι μείνανε. Πέντε χρόνια τώρα, ταξιδέψαμε στον υπέροχο κόσμο των παραμυθιών. Καράβι μας είχαμε τα κορμιά μας κι η θάλασσα άλλοτε γαλήνια κι άλλοτε φουρτουνιασμένη μας χάριζε τις πλούσιες εμπειρίες.

Αμέτρητες δράσεις και εκδηλώσεις κυρίως για παιδιά, αλλά και για ενήλικες. Δράσεις που μας μετέφεραν από την Ορεστιάδα ως την Αίγινα κι από την Λήμνο μέχρι την Καλαμπάκα. Κι όταν σπάσαμε τα στενά σύνορα της χώρας μας, γνωρίσαμε και μας γνώρισαν πέντε πόλεις του Βελγίου.

«Οι Παραμυθάδες» γενήθηκαν, μεγαλώνουν και θα γεράσουν, όσο υπάρχει η αγάπη του κόσμου που μας στηρίζει έμπρακτα αυτά τα χρόνια. Αυτή η αγάπη μας ωθεί στο να γίνουμε καλύτεροι. Να προσφέρουμε καλύτερα θεάματα με γνώμονα άλλοτε την ψυχαγωγία κι άλλοτε την διαπαιδαγώγηση.

Από φέτος, αποφασίσαμε να ανεβάσουμε τον πήχη. Ο αφηγηματικός λόγος θα «παντρευτεί» με την μουσική -ακόμα πιο έντονα- και κουμπάροι τους στον γάμο θα είναι τα χρώματα, μέσα από σκηνικά, υφάσματα και μπογιές.

Από φέτος, θα δώσουμε ιδιαίτερη σημασία και στα παραμύθια για ενήλικες, ελπίζοντας να καταφέρουμε να κάνουμε το παραμύθι, ανάγκη για ψυχαγωγία σε όλους.

Σας ευχαριστούμε για την αγάπη που μας δείχνετε αυτά τα πέντε χρόνια. Πιστέψτε μας, κι εμείς νιώθουμε το ίδιο για εσάς!

Οι «Παραμυθάδες» θυμούνται, σχολιάζουν, παρατηρούν, εύχονται…

Βαβαλέσκου Θεοδώρα

5 χρόνια παραμύθι!

5 χρόνια Παραμυθάδες στην Καβάλα…

5 χρόνια αγκαλιά με το όνειρο, την παράδοση, την προσφορά και την αλληλεγγύη.

Χρόνια πολλά σε όλους όσους έχουν την δύναμη να παραμένουν παιδιά και συνεχίζουν να είναι ονειροπόλοι σε τόσο δύσκολους καιρούς.

Δρίβα Νίκη

Το παραμύθι δεν αφορά μονάχα τα παιδιά…

Η εκδρομή μου με τους «Παραμυθάδες» κράτησε δύο χρόνια. Μαζί σας θυμήθηκα και γνώρισα τους μαγικούς τόπους των παραμυθιών και μέσα από τις αφηγήσεις έγινα ξανά παιδί.

Σας ευχαριστώ για τους μοναδικούς περιπάτους που κάναμε μαζί στα καλντερίμια των παραμυθιών και δεν ξεχνώ τα πρόσωπα των μικρών και των μεγάλων…

Εύχομαι οι δράσεις σας να συνεχίσουν και να γεμίζετε με υψηλά ιδανικά και αξίες τα παιδιά μας…

Μοιράστε χαμόγελα!

Θεοδωρίδου Βιβή

Το παραμύθι είναι ένας τρόπος να έρθεις δίπλα σε ένα παιδί…

Με τους «Παραμυθάδες» τα τελευταία 5 χρόνια γίναμε παιδιά…

Ευχαριστώ όλα τα παιδιά αυτά που τόσα χρόνια μας ακολουθούν σε αυτή τη πορεία…

Καπατζιάς Τάσος

Σκέψεις διάφορες και συναισθήματα για την παραμυθο-ομάδα…

Μια ομάδα με διαφορετικούς χαρακτήρες που κάνει τις ακαταλαβίστικες για τον υπόλοιπο κόσμο συναντήσεις… αλλά πάντα το αποτέλεσμα σε ό,τι κάνει είναι σούπερ. Μια ομάδα που δίνει και παίρνει πολύ αγάπη γιατί ότι κάνει γίνετε από καρδιάς. Μια ομάδα που προσωπικά στα 4 χρόνια που είμαι πήρα πολλά αλλά νομίζω ότι και εγώ κάτι έδωσα. Μια ομάδα που γνώρισα άτομα με πολύ αγάπη, που δε θα ξεχάσω ποτέ… που έχουν την δική τους θέση στη καρδιά μου!!!

Κούφτα Γεσθημανή

Κρατώντας την κόκκινη κλωστή των Παραμυθάδων,

ταξιδέψαμε σε μέρη μαγικά εκεί όπου οι νεράιδες, τα ξωτικά, πριγκίπισες και βασιλιάδες κατοικούν…

Βρεθήκαμε σε μονοπάτια που σε κάστρα οδηγούν!

Μάγισσες και δράκους συναντήσαμε τα μυστικά τους τα ακούσαμε αλλά στιγμή δε φοβηθήκαμε!

Και το ταξίδι αυτό με όμορφες εμπειρίες συνεχίζεται…

Μαντζουράνη Ιάσμη

Οι παραμυθάδες είναι μια ομάδα ανθρώπων που με κινητήριο δύναμη την αγάπη για το παιδί και τη γνώση ότι το παιδί του σήμερα είναι ο ενήλικας του αύριο, προσπαθούν για την επαναφορά του παραμυθιού και του ομαδικού παιχνιδιού στις ζωές των παιδιών. Με την αφήγηση και τη δραματοποίηση του παραμυθιού τα παιδιά μαθαίνουν με τον πιο ευχάριστο τρόπο αξίες που τείνουν να εκλείψουν όπως τιμιότητα, ηθική, ειλικρίνεια. Γιατί το κάνουμε; Γιατί αν τα παιδιά μαθαίνουν μια φορά αυτές τις αξίες, έχουν τη δύναμη μέσα από ένα βλέμμα και μια αγκαλιά να σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τι άλλο μπορεί να θέλει κανείς;

Μίχα Μέλη

Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να ονειρεύεται. Και κάθε ενήλικας έχει υποχρέωση να συμβάλλει σε αυτό. Η ομάδα των Παραμυθάδων όλα αυτά τα χρόνια μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και να αγαπήσω το παραμύθι. Και έπειτα να το χαρίσω στα παιδιά. Και τότε τι; Τότε τα όνειρά τους γέμισαν με χρώματα και φαντασία! Με δράκους, βασιλοπούλες, μάγισσες και ξωτικά!
Και όπως είπε κάποτε ο αγαπημένος μας στοχαστής Νίκος Καζαντζάκης:
«Υπάρχει τίποτα αληθινότερο από την αλήθεια; Ναι, το παραμύθι. Αυτό δίνει νόημα στην εφήμερη αλήθεια.»

Μπουγά Μαρία

Πέντε χρόνια συμπληρώνουμε φέτος οι Παραμυθάδες.
Πέντε χρόνια γεμάτα παραμύθια, παιχνίδια, δραστηριότητες, συγκινήσεις, όμορφες και μαγικές στιγμές!!! Μια ομάδα που απαρτίζεται απο ανθρώπους με πολύ μεράκι και κέφι. Μέσα απο την ομάδα θυμήθηκα πως ένιωθα όταν ήμουν παιδί!!! Πολύτιμες εμπειρίες!!! Και το πιο σημαντικό…γνώρισα ξεχωριστούς ανθρώπους, φίλους καλούς, συντρόφους σε παραμυθένια ταξίδια!!! Αισθάνομαι τυχερή που τους συνάντησα και είμαι σίγουρη οτι τα παραμυθοταξίδια μας θα συνεχίσουν να είναι ξεχωριστά και μαγικά!!!!

Πανταζή Ειρήνη

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω κάτι για τα πέντε χρόνια των παραμυθάδων έμεινα άφωνη και οι μόνες σκέψεις που κατέκλυσαν το μυαλό μου ήταν για το πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος. Μόλις σαν χθες, μια μικρή ομάδα ανθρώπων με μεράκι, θέληση και κέφι -μα πάνω από όλα αγάπη για το παιδί και τη λαϊκή παράδοση, άρχισε να ψάχνει, να ρωτά, να μαθαίνει και να μορφώνεται. Ο καθένας μας κατέθεσε κομμάτια ψυχής, γνώσης και εμπειρίας με κοινό παρονομαστή το παραμύθι. Η ομάδα μεγάλωσε, εκδηλώσεις, συμμέτοχες, δράσεις, γεμάτες από παραμύθια!

Τυχεροί είμαστε, αυτοί που μεγαλώσαμε με παραμύθια, που έχουμε έντονες τις μνήμες των αισθημάτων που μας προκαλούσαν οι αφηγήσεις αγαπημένων μας ανθρώπων, γιατί όπως υποστηρίζει και ο Max Lüthi, «το παραμύθι είναι εν μέρει ψυχαγωγία, εν μέρει παιδαγωγία, στην ολότητά του όμως είναι ο καθρέπτης της ανθρώπινης ύπαρξης και των δυνατοτήτων του ανθρώπου.
Είναι ευθύνη μας η διάσωση και διάδοση της λαϊκής μας παράδοσης και των παραμυθιών μας. Αυτό είναι το έργο που προσφέρουν οι παραμυθάδες και είμαι πολύ χαρούμενη που έστω και μόνο στην αρχή της, υπήρξα μέλος αυτής της ομάδας.

Παπακωνσταντίνου Μαρία

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που είμαι μέλος των «Παραμυθάδων» της Καβάλας, γιατί τα παραμύθια φώτισαν τις αλήθειες μου και οι άνθρωποι που γνώρισα και αγάπησα από την ομάδα, φώτισαν την ψυχή μου…

Ράπτη Αδελαϊδα

Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ όλα όσα βίωσα μέσα από αυτή την ομάδα! Μία ασταμάτητη δημιουργία!

Δεν ξέρεις ποιο θα είναι το επόμενο βήμα αλλά ξέρεις ότι θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο!!!

Και περιμένεις σαν παιδάκι που περιμένει το δώρο του! Γιατί όλη αυτή η εμπειρία των παραμυθο-χρόνων που ζήσαμε ο ένας δίπλα στον άλλον δεν περιγράφεται έτσι απλά…..είναι σαν να προσπαθείς να βάλεις…πολύτιμα πετράδια σε ένα πορτοφολάκι για κέρματα…. Δεν χωράνε…. Δεν γίνεται….

Στογιανίδου Ξανθούλα

«Μαμά, αυτή η κυρία λέει παραμύθια!». Τι τίτλος τιμής! Γιατί τα παραμύθια δεν γλύκαναν μόνο τα παιδιά που τα άκουσαν αλλά και εμάς που τα είπαμε.

«Οι Παραμυθάδες» ήταν και είναι ένα από τα όμορφα ταξίδια της ζωής μου με αληθινούς πρίγκιπες και βασιλοπούλες . Ταξιδέψαμε από την Ορεστιάδα μέχρι τη Κίνα και μάθαμε μέσα από τα παιδιά να είμαστε αληθινοί…. όπως τα παραμύθια. Ένα Μπράβο σε όλους τους συνταξιδιώτες μου, μια Ευχή να συνεχίσουν οι Παραμυθάδες για πολλά πολλά χρόνια και ένα Ευχαριστώ στη «κόκκινη κλωστή» που ξετύλιξε για μένα μια τόσο μαγική ιστορία!

Τσιφλίδου Αρετή

Η πορεία μου στην ομάδα των Παραμυθάδων μοιάζει με παραμύθι. Ένα παραμύθι με υπαρκτούς πρωταγωνιστές. Ο Δράκος που σιγά σιγά αποκτά ανθρώπινη μορφή, ο βασιλιάς γεμάτος σοφία και δικαιοσύνη, η καλή νεράιδα που βοηθάει τους αδύνατους, η βασιλοπούλα που γνωρίζει το βασιλόπουλο και το παντρεύεται και πολλά πολλά ζαβολιάρικα ξωτικά. Γνώρισα επίσης και κάποιους από τους νάνους, τον γκρινιάρη, τον ντροπαλό, τον καλόκαρδο και τον υπναρά.
Σε κάθε μας συνάντηση, σαν την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων, νιώθω να ζω μια νέα περιπέτεια. Είχα την τύχη να συμμετέχω σε πολλές δράσεις που μου πρόσφεραν αξέχαστες εμπειρίες. Τόσα πράγματα που δεν τολμούσα να σκεφτώ ότι θα έκανα γιατί φάνταζαν ακατόρθωτα και μακρινά, όμως μ’ ένα μαγικό τρόπο, θαρρείς κι ένας καλός μάγος μας ράντιζε με νεραϊδόσκονη και έκανε το αδύνατο δυνατό! Μια μαγική ατμόσφαιρα που δε σ’ αφήνει να ξεφύγεις και να χαθείς στα μικρά ή μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας. Νιώθω να βγάζω φτερά και να πετώ. Κι αν καμιά φορά είμαι έτοιμη να πέσω και να τσακιστώ από το ασήκωτο βάρος των προβλημάτων, …… τσουπ! Ένα συννεφάκι με παίρνει και με ανεβάζει ξανά χωρίς καλά καλά να το καταλάβω πώς έγινε!
Τώρα κάποιοι θα λένε ότι ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό. Υπάρχουν και τα στραβά μας και τα μικροπροβλήματα και η κούραση, το άγχος και η αγωνία φυσικά. Αυτή η νεραϊδόσκονη όμως βρε παιδιά! Είναι τόσο έντονη, που όλα τα εξαφανίζει μετά από λίγο!
Στον πραγματικό κόσμο, θα μπορούσαμε να της δώσουμε ένα όνομα…. Να την λέγαμε σεβασμό για τον άλλον, κατανόηση, συμπόνια, αδελφικότητα, ή αλλιώς με μια λέξη μόνο να την λέγαμε………ΑΓΑΠΗ!

Τσίρκας Χρήστος

Η ζωή είναι ένα παραμύθι. Είτε ευχάριστο, είτε δυσάρεστο.

Αγαπώ την κάθε στιγμή του, όποια κι αν είναι αυτή. Εξάλλου, αυτές τις στιγμές δεν τις έζησα μόνος.

Ιδιαίτερα τα τελευταία 5 χρόνια, οι στιγμές που ζω με τους Παραμυθάδες είναι ξεχωριστά ιδιαίτερες.

Έχουν την μαγεία και την μοναδικότητα μιας αύρας που κουβαλάει ο καθένας μας.

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που γνώρισα αυτούς τους ανθρώπους (τους παραμυθάδες) και συνταξιδεύουμε!

Τσομπανόπουλος Απόστολος

Αυτό που καταφέρνουν να πετυχαίνουν οι Παραμυθάδες αρκετά συχνά και είναι μία εικόνα που μου αρέσει να βλέπω στις αφηγήσεις των παραμυθιών είναι να κρατούν κάποια παιδιά ακίνητα,
με προσηλωμένο το βλέμμα, με ανοιχτό το στόμα κάποιες φορές και με το μυαλό συγκεντρωμένο στην ιστορία.

Και μόνο για αυτή την εικόνα θεωρώ ότι είναι 5 χρόνια καλώς περασμένα και μακάρι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε τέτοιες εικόνες.

Χαριζάνη Μαρία

Η ομάδα των παραμυθάδων για μένα είναι μια δεύτερη οικογένεια που την έχω επιλέξει εγώ η ίδια. Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Είναι το δικό μου παραμύθι που οι πρωταγωνιστές μπορούν να σκοτώσουν όλους τους κακούς δράκους που θα βρεθούν στο διάβα μου.

Η σχέση μου με τους περισσότερους από αυτούς δεν μένει στο όριο της φιλίας. Τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι εγώ. Μπορεί να είμαι μόνο δύο χρόνια στην ομάδα αλλά έχω περάσει τόσες όμορφες στιγμές μαζί τους κι έχω ταξιδέψει τόσο πού, χιλιομετρικά και φανταστικά, που λέω πως αποκλείεται να χωράνε όλα αυτά μέσα σε μόνο δύο χρόνια.

Δεν έχω να θυμηθώ τίποτα άσχημο. Μόνο γέλια θυμάμαι ακόμα και σε δύσκολες στιγμές. Α! Και πολλές συγκινήσεις.

Σας φιλώ και σας αγαπώ!

Categories: Αναμνήσεις, Λοιπά | Ετικέτες: Καβάλα,Οι Παραμυθάδες,Παραμυθάδες | 1 σχόλιο

Πέρασε ένας χρόνος από το «ραφτάδικο του βασιλιά»!

Posted on 25 Σεπτεμβρίου 2013 by Χρήστος Τσίρκας

Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος από την ημέρα που άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό το «ραφτάδικο του βασιλιά». Ένα σπιτάκι δηλαδή, εγκατεστημένο στην πλατεία Καπνεργάτη στο κέντρο της Καβάλας, όπου οι Παραμυθάδες αφηγούνταν και παρουσίαζαν το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Ένα σπιτάκι, όμορφα διακοσμημένο, με πολύχρωμα υφάσματα, με έναν θρόνο όπου τα παιδιά που μας επισκέφτονταν, μπορούσαν να καθίσουν και φορώντας το βασιλικό στέμμα, να φωτογραφηθούν από μέλη του Φωτογραφικού Ομίλου Καβάλας που συμμετείχε στην όλη εκδήλωση.

Να θυμίσουμε για την ιστορία, ότι το «Ραφτάδικο του βασιλιά» ήταν η ιδέα-πρόταση των Παραμυθάδων μετά από πρόσκληση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας προς τις ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες και τους συλλόγους, προκειμένου να συνδράμουν με δρώμενα στην προώθηση της παιδικής παραγωγής του που ήταν η διασκευή του Γιάννη Καλαντζόπουλου πάνω στο παραμύθι του Χ.Κ. Άντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κουκιά.

Το «ραφτάδικο του βασιλιά» που αρχικά ήταν ανοιχτό καθημερινά και έπειτα κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σαββατοκύριακο, δέχτηκε εκατοντάδες παιδιά το διάστημα της λειτουργίας του (25 Σεπτεμβρίου με 30 Νοεμβρίου). Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το παραμύθι πριν επισκεφτούν και δούνε την παράσταση από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας. Επίσης, είχαν την δυνατότητα να φωτογραφηθούν με το στέμμα καθισμένα στον βασιλικό θρόνο. Οι φωτογραφίες αυτές κόσμησαν το χώρο του θεάτρου «Αντιγόνη Βαλάκου» απ’ όπου και οι γονείς μπορούσαν να τις πάρουν ως ένα μικρό ενθύμιο.

Στο ραφτάδικο, μας επισκέφτηκε και η Δημοτική Σχολή χορού, όπου εκτός από χορό, πρόσφερε και κατασκευές στα παιδιά με μια ξεχωριστή εκδήλωση.

Η δραματοποίηση του παραμυθιού από τους Παραμυθάδες, πραγματοποιήθηκε μετά από αρκετές πρόβες, στις οποίες όσοι συμμετείχαν, δουλέψανε πάνω σε όλους τους ρόλους, έτσι ώστε να μπορούν να υποδυθούν είτε τον βασιλιά, είτε τους ράφτες ή τον αγγελιαφόρο, ανάλογα με τις απαιτήσεις.

Στην πλατεία καπνεργάτη παρουσιάζοντας το παραμύθι «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα»

Categories: Αναμνήσεις | Ετικέτες: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΑΒΑΛΑΣ,Καβάλα,Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα,Χανς Κρίστιαν Άντερσεν | Σχολιάστε

Καλοκαιρινά βράδυα στην Λυκούργου Θρακός (Μέρος 1ο)

Posted on 4 Αυγούστου 2013 by Χρήστος Τσίρκας

Γεννήθηκα στην Ξάνθη όπου και μεγάλωσα. Το σπίτι μου βρίσκεται στην οδό Λυκούργου Θρακός. Ένας μικρός δρόμος με λίγα σπίτια και πολλές υπέροχες αναμνήσεις. Σε ακτίνα 150 μέτρων από το σπίτι μου, συναντούσες τρεις με τέσσερις αλάνες. Η μία πλέον είναι το πάρκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ στις υπόλοιπες, όπως μπορείτε να φανταστείτε, χτίστηκαν πολυκατοικίες και η κλινική Γαληνός (που μετέπειτα στεγάστηκε το Νοσοκομείο της Ξάνθης, ενώ σήμερα στεγάζει την Αστυνομία). Στην αλάνα που πλέον είναι το πάρκο, παίζαμε ποδόσφαιρο. Σκληρό χώμα και πέτρες, τρικλοποδιές, πεσίματα, γρατζουνιές, χτυπήματα, πληγές και αίματα. Αν πιέσω τον εαυτό μου, θα θυμηθώ εύκολα την γεύση και την μυρουδιά που είχε το χώμα. Από την πλαϊνή πλευρά του «γηπέδου» μας, το χορτάρι και τα καλάμια, υψώνονταν μέχρι τη μέση μας. Κάποιος άφηνε το μουλάρι του εκεί για να βοσκήσει, αλλά πολλές φορές τριγυρνούσαμε και αναζητούσαμε σαύρες, ακρίδες και βατράχια για τα διάφορα πειράματά μας, που πλέον με βρίσκουν άκρως αντίθετο, ενώ κάποιοι λάτρεις των πουλιών στήνανε τις παγίδες τους για να τα πιάνουν. Θυμάμαι ακόμα έναν που είχε στην ταράτσα του σπιτιού του περιστέρια και δεκαοχτούρες και το πόσο εντύπωση μου έκανε όταν το απόγευμα τα άφηνε ελεύθερα για να πετάξουν λίγο πάνω από τα σπίτια της περιοχής. Έπειτα, με ένα σφύριγμά του, επιστρέφανε και πάλι στα κλουβιά τους κ.ο.κ. Τις αλάνες της άλλης πλευράς, επειδή μοιάζανε περισσότερο με δάση λόγω της υψηλής βλάστησης, τις χρησιμοποιούσαμε για πιο «επικίνδυνα» παιχνίδια. Πόλεμο με αυτοσχέδια τόξα και βέλη από καλαμιές όπου αντί για μύτες είχαμε στραβωμένα καπάκια αναψυχκτικών. Επίσης, πόλεμο με φυσοκάλαμα με βελάκια από λωρίδες χαρτί.

Η γειτονιά μου όπως την έβλεπες από το μπαλκόνι του σπιτιού μου. Ο μπόμπιρας στο κέντρο είναι ο υπογράφων.

Στις αλάνες, παίζαμε κυρίως τις ώρες της μέρας όπου το φως ήταν σύμμαχος. Όταν άρχισε να σκοτινιάζει, οι παρέες επέστρεφαν στις γειτονιές τους. Έτσι κι εγώ, γύριζα στην βάση μου που ήταν το δρομάκι της Λυκούργου Θρακός. Εκεί, με τα λιγοστά παιδιά της γειτονιάς, επιλέγαμε τα μη-βίαια παιχνίδια. Κρυφτό για παράδειγμα. Στον τοίχο μπροστά από μια πολυκατοικία -την μοναδική στην γειτονιά- κάποιος τα «φυλλούσε» κι οι υπόλοιποι χανόμασταν ακόμα και σε επίπεδο οικοδομικού τετραγώνου. Κρυμμένοι πίσω από τα λιγοστά αυτοκίνητα, μέσα σε βαρέλια ή σε αυλές σπιτιών (κάποιοι νοικοκύρηδες που κάθονταν στο μπαλκόνι μας κάρφωναν σε αυτόν που τα φυλλούσε), πίσω από θάμνους, πάνω στο δέντρο…

Αν όχι Κρυφτό, τότε Μήλα. Τι γέλιο ρίχναμε κάθε φορά που κάποιος από τους καλούς παίχτες έπεφτε θύμα της στρατηγικής των άλλων και καιγότανε. Κι αν όχι Μήλα, τότε Τζαμί. Το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν ένα-δυο κεραμίδια. Εύκολα τα βρίσκαμε. Αρκετά σπίτια είχαν στις αυλές τους αποθέματα από τις στέγες τους. Τα σπάγαμε και δημιουργούσαμε 7 κομμάτια. Τα βάζαμε το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε ένα κύκλο που σχεδιάζαμε στον δρόμο. Χωριζόμασταν σε δύο ομάδες και το παιχνίδι ξεκινούσε. Κι άλλα παιχνίδια όμως είχαν την τιμητική τους. Οι Χώρες ή αλλιώς Ψείρες, Σπασμένο τηλέφωνο, Μακριά γαϊδούρα, και άλλα πολλά!

Τα ομορφότερα παιδικά καλοκαιρινά βράδυα, τα θυμάμαι σαν χθες…το ίδιο και τα παιδιά με τα οποία δεν βρισκόμαστε πλέον…Η Νατάσα, η Λίτσα, η Δέσποινα, η Γεωργία, ο Φώτης, η Ιωάννα, η Μαρία κι ο Στέφανος, ο Γιάννης κι ο Απόστολος, η Ροδούλα κι ο Γιώργος, ο Θωμάς… κι όλα τελειώνανε με τα πρωτοβρόχια…το σχολείο και τα μαθήματα…

Στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, ποζάροντας λίγο πριν κατεβώ για παιχνίδι…

Categories: Αναμνήσεις | Ετικέτες: Ξάνθη | Σχολιάστε

Ανασκόπηση του 2012

Posted on 1 Ιανουαρίου 2013 by Χρήστος Τσίρκας

Ένας χρόνος πέρασε που η Ομάδα Μελέτης, Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού Παραμυθιού και Παιχνιδιού «Οι Παραμυθάδες» δίνει το παρών της με δράσεις όπου υπάρχουν παιδιά που θέλουν να ακούσουν τα παραμύθια. Αποχαιρετώντας λοιπόν το 2012, ας δούμε κάποιες από τις στιγμές και τη συμμετοχή και συμβολή των Παραμυθάδων. Τους χειμερινούς μήνες της προηγούμενης χρονιάς, δίναμε σε εβδομαδιαία βάση το ραντεβού μας με τους μικρούς αλλά και τους μεγάλους φίλους μας, στο Art Cafe Bar «Παλιά Βιβλιοθήκη», αφηγούμενοι παραμύθια από διάφορες χώρες. Εκεί, αναπτύξαμε φιλική και σχέση εμπιστοσύνης με αρκετούς γονείς που ερχόντουσαν με τα παιδιά τους. Μια σχέση που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, με την διαφορά ότι οι εμφανίσεις μας γίνονται κάθε δεύτερη Κυριακή.

Το ξεκίνημά μας στο Art Cafe Bar «Παλιά Βιβλιοθήκη»

Κάπως έτσι κύλησαν οι χειμερινοί μήνες. Την Άνοιξη όμως όλα άλλαξαν. Η άνθιση ήρθε και σε εμάς. Επισκεφτήκαμε δύο δημοτικά σχολεία και συγκεκριμένα το 2ο της Καβάλας και το δημοτικό του Ζυγός, ξεκινώντας έτσι και μια άλλη σχέση. Αυτήν με την εκπαιδευτική κοινότητα. Εκεί, παρουσιάσαμε μύθους του Αισώπου σε μαθητές των πρώτων τριών τάξεων, ενώ στη συνέχεια δραματοποιήσαμε τους μύθους με πρωταγωνιστές τους μαθητές.

Από την επίσκεψη στο Δημοτικό Σχολείο του Ζυγός.

Την ίδια περίοδο, ανηφορίσαμε για το μονοπάτι της Παλιάς Καβάλας, παίρνοντας μέρος στο 4ο Wood Water Wild Festival, αλλά και στην πόλη της Καβάλας δώσαμε το παρών μας στην ετήσια γιορτή του Συλλόγου «Πνοή, Μέριμνα για το Παιδί και την Οικογένεια».

Παραμύθια στο μονοπάτι της Παλιάς Καβάλας

Με τούτα και με εκείνα, ήρθε το καλοκαίρι κι ο Ιούλιος με την γιορτή για τα «Ελευθέρια» μας βρήκε να παίρνουμε μέρος στο «Μέρες Cosmopolis», όπου στο χώρο της Παλιάς Μουσικής αφηγούμασταν παραμύθια από τις χώρες που συμμετείχαν και πιο συγκεκριμένα: Ελλάδα, Τουρκία, Μεξικό, Ινδία, Ινδονησία και Βοσνία, ενώ στον προαύλιο χώρο παίζαμε λαϊκά παιχνίδια από αυτές τις χώρες.

Λίγες μέρες μετά δεχτήκαμε την πρόσκληση του Πολιτιστικού Συλλόγου Λιμεναρίων Θάσου «Το Κάστρο» και πήραμε μέρος στο Θερινό Σχολείο Τεχνών, ως υπεύθυνη ομάδα για το εργαστήρι της Αφήγησης.
Αποχαιρετήσαμε τον Ιούλιο έχοντας καθημερινή παρουσία από τις 29 του μήνα στην 14η Έκθεση Βιβλίου, που πραγματοποιήθηκε στην παραλία της Καβάλας. Εκεί υποδεχόμασταν τα παιδιά που επισκέπτονταν την έκθεση και τους διαβάζαμε παραμύθια, που μας παραχωρήθηκαν από τα συμμετέχοντα βιβλιοπωλεία.

Στα μέσα του Αυγούστου διοργανώσαμε για τα μέλη μας -και όχι μόνο- το 1ο Σεμινάριο Αφήγησης, που έλαβε χώρα στα μέσα του Αυγούστου, με εμψυχώτρια την ηθοποιό Βίκυ Χατζοπούλου. Σκοπός του συγκεκριμένου σεμιναρίου, αλλά και των υπολοίπων που θα ακολουθήσουν, είναι η κατάρτισή μας σχετικά με την αφήγηση ενός παραμυθιού και την θεατρική κίνηση που πρέπει να την πλαισιώνει.

Με τα πρωτοβρόχια στην Καβάλα έκανε την εμφάνισή του και ένα παραμύθι, «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Αυτό το παραμύθι επέλεξε το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας ως παιδική του παραγωγή σε διασκευή του Γιάννη Καλατζόπουλου και σκηνοθεσία Γιάννη Κουκιά, υπό τον τίτλο «Τα ρούχα του βασιλιά». Στο πλαίσιο της προβολής και προώθησης του έργου, συμμετείχαν διάφορες θεατρικές ομάδες της πόλης. Μαζί με αυτές και η ομάδα των «Παραμυθάδων» που ανέλαβαν το «ραφτάδικο του βασιλιά», δηλαδή ένα σπιτάκι στην πλατεία καπνεργάτη, γεμάτο με υφάσματα και διάφορα αξεσουάρ ραπτικής, στο οποίο είτε εντός του ή εκτός, αφηγούμασταν ή δραματοποιούσαμε το συγκεκριμένο παραμύθι. Με «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», επισκεφτήκαμε Δημοτικά Σχολεία του Ν. Καβάλας καθώς και ιδρύματα.

Παράλληλα με το «ραφτάδικο του βασιλιά», η ομάδα των Παραμυθάδων ξεκίνησε ακόμα δύο δράσεις. Η πρώτη αφορά τη συλλογή βιβλίων και παιχνιδιών προκειμένου να στήσει τις βιβλιοθήκες στο Ίδρυμα Προστασίας του Παιδιού «Αγιος Γεώργιος» (πρώην Παιδόπολη), της Παιδιατρικής Μονάδας του Νοσοκομείου Καβάλας και του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Καβάλας, δράση που αναμένεται να ολοκληρωθεί στις αρχές του 2013. Η δεύτερη δράση αφορά την καθιέρωση εβδομαδιαίας επίσκεψης στο Ίδρυμα Προστασίας του Παιδιού «Αγιος Γεώργιος» (πρώην Παιδόπολη) και συγκεκριμένα κάθε Τετάρτη το απόγευμα, όπου μαζί με τα παιδιά που φιλοξενούνται, παίζουμε παιχνίδια, αφηγούμαστε παραμύθια και γενικότερα προσπαθούμε να περάσουμε καλά τις ώρες της παραμονής μας εκεί.

Λίγο πριν χαιρετίσουμε το 2012 και υποδεχτούμε το 2013, Οι Παραμυθάδες εργάστηκαν πάνω σε ένα παραμύθι της προφορικής μας παράδοσης του δωδεκαημέρου, το «Η Κάλλω και οι Καλικάντζαροι». Με το συγκεκριμένο παραμύθι συνεργαστήκαμε με τη ΔΗΜΟΦΕΛΕΙΑ και συγκεκριμένα με την Δημοτική Σχολή Χορού του Πυθαγόρα, δίνοντας τρεις εμφανίσεις (δύο στην πλατεία Ελευθερίας και μία στο Εμπορικό Κέντρο), ενώ παράλληλα πραγματοποιήσαμε επισκέψεις σε Δημοτικά Σχολεία και ιδρύματα, αλλά και σε εκδηλώσεις φορέων και συλλόγων σε όλο το νομό Καβάλας.

Με την πιο γλυκιά ανάμνηση χαιρετάμε το 2012 και ευχόμαστε το 2013 να είναι το ίδιο και ακόμα πιο παραγωγικό και δημιουργικό για τους Παραμυθάδες, ώστε να μπορούμε να συνεχίζουμε την επικοινωνία μας με τα παιδιά, αλλά και γιατί όχι, και με τους μεγάλους. Καλή χρονιά σε όλους μας!!!