Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.
Γράφτηκε από την Μαρία Καλαϊδοπούλου. Οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν είναι από ιστοσελίδα δωρεάν διάθεσης εικόνων.
(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.
«Η Γη εκπέμπει S.O.S.»
Μια φορά πριν αρκετό καιρό, σε μια όμορφη αμφιθεατρική πόλη που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, την Καβάλα ή αλλιώς γνωστή και ως γαλάζια πολιτεία, ζούσαν μεγάλοι άνθρωποι μα και μικρά παιδιά. Τα παιδιά όταν πήγαιναν σχολείο εκτός από τα βασικά μαθήματα οι δάσκαλοι και οι δασκάλες τους μιλούσαν συχνά για την φύση, τις αξίες της ζωής, το περιβάλλον κ.α.
Στις διακοπές και στις αργίες που δεν είχαν σχολείο πήγαιναν σε πάρκα, πλατείες, γειτονιές και έπαιζαν διάφορα παιχνίδια ή μιλούσαν, γελούσαν κάνοντας πλάκες μεταξύ τους.
Μια νύχτα του καλοκαιριού ξαφνικά σε μεγάλη δασική έκταση της πόλης ξέσπασε πυρκαγιά! Ευτυχώς η Πυροσβεστική την έσβησε σχετικά γρήγορα χωρίς τον κίνδυνο να εξαπλωθεί σε άλλες δασικές εκτάσεις και μέσα στην πόλη. Την επόμενη όμως μέρα σε εκείνο το σημείο το δάσος έμοιαζε τρομακτικό, τα δέντρα έγιναν στάχτη, κάποια ζώα βρέθηκαν απανθρακωμένα, το σκηνικό του τοπίου έμοιαζε με έρημο και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική!
Εκτός από την πυρκαγιά σε διάφορα σημεία της πόλης υπήρχαν πεταμένα σκουπίδια όπως επίσης και σε θάλασσες και ακτές. Οι μεγάλοι συχνά πετούσαν όπου να ναι τα σκουπίδια αντί να τα πετάνε μέσα στους ειδικούς κάδους! Μάλιστα κάποιες φορές τα πετούσαν σε λάθος κάδους που ήταν μόνο για ανακύκλωση πλαστικού γυαλιού και χαρτιού. Κοντά στην Καβάλα υπήρχε και ένα εργοστάσιο που πολλές φορές με το καυσαέριο μόλυνε την ατμόσφαιρα και σαν αποτέλεσμα είχε τη ζωή πολλών κατοίκων να βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο να νοσήσουν βαριά! Ένα κορίτσι της έκτης τάξης η Χρυσούλα, θυμήθηκε βλέποντας όλα αυτά τα τραγικά να συμβαίνουν μια μέρα η δασκάλα της τους μίλησε για την καταστροφή του περιβάλλοντος από τους ανθρώπους γιατί καίνε τα δάση που είναι πηγή ζωής οξυγόνου, μπαζώνουν ρέματα για να χτίσουν αυθαίρετα οικήματα, βασανίζουν και ρίχνουν φόλες στα ζώα, πετάνε σκουπίδια και μπάζα όπου βρουν! Είχε τονίσει πως αν εξακολουθήσουν έτσι να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι αρκετά χρόνια μετά δεν θα υπάρχει ζωή στον πλανήτη γη! Θα καταστραφεί! Αναμφισβήτητα λοιπόν σκέφτηκε η Χρυσούλα πως η ανίατη αρρώστια που απειλεί τον πλανήτη μας είναι το ανθρώπινο είδος!
Αμέσως μόλις θυμήθηκε όλα αυτά τα χρήσιμα που έμαθαν στο σχολείο η Χρυσούλα μαζί με άλλους συμμαθητές της, πήραν την μεγάλη πρωτοβουλία να ενημερώσουν δικούς τους και να κάνουν πράξη τα λόγια που τους έμαθε η δασκάλα, διότι η γαλάζια πολιτεία δεν θύμιζε με τίποτα την όμορφη καθαρή πόλη που θαύμαζε όποιος ερχόταν να την επισκεφτεί!
Έτσι και έγινε λοιπόν με βασική πρωτοβουλία των παιδιών αφού μίλησαν για τα οφέλη της ανακύκλωσης το μάζεμα των σκουπιδιών ότι είναι καλό να φιλοτιμηθεί ο καθένας να φυτεύει, αφού τα δέντρα και τα φυτά παράγουν οξυγόνο και καθαρίζουν τον αέρα, καθώς και για τον βιολογικό καθαρισμό, την επόμενη μέρα τα παιδιά μαζί και οι μεγάλοι μάζεψαν τα σκουπίδια που βρώμισαν την πόλη και τα περιστέρια νόμιζαν ότι οι μαστίχες είναι τροφή και πνιγόντουσαν ή τα θαλάσσια είδη πνίγονταν από πεταμένο πλαστικό στη θάλασσα. Έβαζαν τα ανακυκλώσιμα ειδή σε συγκεκριμένους κάδους ανακύκλωσης φύτεψαν δέντρα και λουλούδια σε παρτεράκια. Από εκείνη τη στιγμή ο πλανήτης γη επικαλείται το ανθρώπινο ον να είσαι πάνω απ’ όλα Άνθρωπος σωστός, χρήσιμος δίνοντας το καλό παράδειγμα. Τα νερά καθάρισαν, κρυστάλλωσαν ξανά. Τα δέντρα σταματούν να κόβονται και να καίγονται, τα ζώα δεν βασανίζονται μα ζουν με ειρήνη. Η φύση είναι τόσο μαγική που καθορίζεται απ το κακό που κάναμε σε αυτή. Η γη μόνο σταμάτησε τον κόσμο να σταματήσει!
Ας επενδύσουμε λοιπόν, οι μεγάλοι πάνω στην εκπαίδευση των παιδιών απ’ το σπίτι και απ’ το σχολείο για την ανάπτυξη της οικονομίας του κόσμου διότι τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του κόσμου.
Η συγγραφέας
Ονομάζομαι Καλαϊδοπούλου Μαρία.
Γεννήθηκα και κατοικώ στην Καβάλα.
Είμαι απόφοιτη του δημόσιου ΙΕΚ Καβάλας, στην ειδικότητα «Προσχολικής Αγωγής, δραστηριοτήτων, δημιουργίας και Έκφρασης».
Αγαπώ τις εξορμήσεις στη φύση, τα ταξίδια (θεωρώ ότι ενώ ξοδεύεις χρήματα σε αυτά γυρνάς πιο «πλούσιος» σε γνώσεις και εμπειρίες), τη μουσική, το θέατρο, την ανάγνωση βιβλίων και τα τελευταία δύο χρόνια περίπου μου αρέσει να διαβάζω παιδικά παραμύθια (πρώτο μέσο μάθησης και ανάγνωσης του παιδιού απ’ τη βρεφική του ακόμα ηλικία). Αγαπημένοι συγγραφείς: Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Κάρμεν Ρουγγέρη, Ευγένιος Τριβιζάς, Άλκη Ζέη, Χρυσιήδα Δημουλίδου, Βαγγέλης Ηλιόπουλος κ.α.
Οι παραμυθάδες 