Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.
Γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από τον μαθητή δημοτικού, Ευάγγελο Τσίγκο!
(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.
«Τα φυτά ζωντανεύουν»
Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι μια παρέα παιδιών, ο Γιώργος και ο Άκης πήγαν μια βόλτα σ’ ένα πανέμορφο πάρκο. Είχε πολύχρωμα λουλούδια, πανύψηλα δέντρα και καταπράσινο γρασίδι.
Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από το πόσο καθαρό ήταν, παρόλα αυτά όμως δε δίστασαν να πετάξουν κάτω στο γρασίδι τα χαρτιά από τις λιχουδιές τους.
Γιώργος: Άκη δε χρειάζεται να πας μέχρι τον κάδο. Μπορούμε να πετάξουμε κάτω τα σκουπίδια μας και να τρέξουμε αμέσως για παιχνίδι!
Άκης: Δίκιο έχεις, έρχομαι!
Τα παιδιά ανενόχλητα πέταξαν κάτω τα σκουπίδια τους και συνέχισαν να παίζουν. Εκείνη τη στιγμή όμως έγινε κάτι μαγικό… κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά… τα λουλούδια ζωντάνεψαν…
Μαργαρίτα: Δεν είναι πολύ άδικο για εμάς τα φυτά να μας φέρονται έτσι;
Δέντρο: Δίκιο έχεις! Τα παιδιά ενώ είναι τόσο καλά, πολλές φορές φέρονται παράξενα και δε σκέφτονται τι κακό κάνουν στο περιβάλλον.
Γρασίδι: Πολλές φορές δεν μπορώ να αναπνεύσω από τα πολλά σκουπίδια που έχω πάνω στο σώμα μου.
Τα φυτά απογοητευμένα από τους φίλους τους τα παιδιά πήραν μια μεγάλη απόφαση. Θα τους μιλούσαν για το πρόβλημά τους.
Ενώ εκείνα έπαιζαν ακούστηκε ένας ψίθυρος. Τα παιδιά δεν ήξεραν τι ακούγεται κι από που έρχεται αυτός ο ήχος μέχρι που κοίταξαν προς τα φυτά και τα είδαν να σαλεύουν. Ο Γιώργος και ο Άκης στην αρχή τρόμαξαν αλλά μετά κατάλαβαν πως δεν ήθελαν να τους κάνουν κακό, παρά μόνο να τους μιλήσουν.
Μαργαρίτα: Παιδιά δεν είναι ευγενικό να πετάτε τα σκουπίδια σας κάτω, καθώς έτσι μολύνεται το περιβάλλον!
Τα παιδιά κοιτούσαν όλο απορία.
Μαργαρίτα: Μπορεί εσάς να μην σας επηρεάζει, αλλά εμείς χάνουμε το οξυγόνο μας και τον καθαρό αέρα. Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε κι έτσι σιγά σιγά χάνουμε το ζωηρό μας χρώμα.
Δέντρο: Δε μας σκέφτεστε καθόλου εμάς;
Γιώργος: Δεν το είχαμε σκεφτεί ποτέ και δε γνωρίζαμε πως τα σκουπίδια σας κάνουν τόσο κακό.
Άκης: Γιώργο θα πρέπει ν ’ακούσουμε τα φυτά και να μάθουμε επιτέλους να μην πετάμε κάτω σκουπίδια.
Γιώργος: Συμφωνώ, δεν ήταν καθόλου σωστό αυτό που κάναμε.
Τα παιδιά κατάλαβαν το λάθος τους και ένιωσαν πολύ άσχημα για το κακό που είχαν προκαλέσει αυτοί αλλά και πολλοί άλλοι άνθρωποι ακόμα.
Γιώργος: Πρέπει να το μοιραστούμε με τους φίλους μας. Πρέπει να κάνουμε το σωστό και τον πλανήτη μας να σώσουμε στο λεπτό.
Την επόμενη μέρα οι δύο φίλοι πήγαν στο σχολείο τους και μοιράστηκαν την εμπειρία τους με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους. Τα παιδιά δεν πίστευαν όσα άκουγαν και κοιτούσαν με απορία. Διάφορες φωνές ακούγονταν:
«Αλήθεια, τα φυτά μιλούν;»
«Αλήθεια τα φυτά πονάνε;»
«Κάτι πρέπει να κάνουμε εμείς που τα αγαπάμε»
Μετά από αυτό τα παιδιά βγήκαν τρέχοντας στους δρόμους, φωνάζοντας δυνατά συνθήματα για να τους ακούσουν όλοι.
Από εκείνη τη μέρα και μετά τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι δεν ξαναπέταξαν ΠΟΤΕ κάτω σκουπίδια κι έμαθαν ν’ αγαπούν και να σέβονται το περιβάλλον όπου ζούσαν!
Ο συγγραφέας
Ο Ευάγγελος Τσίγκος γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 2011 στην Αθήνα.
Ζει στο Εμπόριο Πτολεμαΐδας και φοιτά στη Γ’ τάξη του 1ου Δημοτικού Σχολείου Μουρικίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με το ποδόσφαιρο και του αρέσει το τρέξιμο και η γυμναστική.
Ένα από τα έργα που έχει γράψει είναι «Τα φυτά Ζωντανεύουν» το οποίο το εμπνεύστηκε από τη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Οι παραμυθάδες 