Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.
Γράφτηκε από την μαθήτρια γυμνασίου, Καριοφυλλιά Γιαβρόγλου! Οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν είναι από ιστοσελίδα δωρεάν διάθεσης εικόνων.
(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.
«Το παραμύθι που έγινε πραγματικότητα»
Ήταν μια φορά… «μια φορά» που από το πολύ που τη διηγήθηκαν, ακούστηκε τόσες μα τόσες φορές που έγινε πραγματικότητα. Μία αρρώστια που ποτέ κανείς δεν θα φανταζόταν ότι υπάρχει, παρά μόνο στα παραμύθια, ο κορονιός εμφανίστηκε…
Ήταν ένα κορίτσι η Στέλλα που παρακολουθούσε συνεχώς τις ειδήσεις και αισθανόταν πολύ άσχημα για όλο αυτό το σκηνικό που συνέβαινε, να πεθαίνουν άνθρωποι ξαφνικά αλλά με δικό τους φταίξιμο που δεν ακολουθούσαν τους κανόνες οι οποίοι επαναλαμβανόντουσαν συνεχώς στα Μ.Μ.Ε… Έτσι αφού είδε τα μέτρα που είχαν παρθεί από την πολιτεία και ανακοινώθηκαν παντού, να παραμείνουν όλοι οι άνθρωποι σπίτια τους, είχε αρχικά καθησυχαστεί! Ο κόσμος τώρα θα ήταν προστατευμένος από τον τραγικό ιό και αργότερα θα έβρισκαν και το κατάλληλο φάρμακο οι ειδικοί για να τον εξαλείψουν, εφόσον τηρούσαν αυτόν τον προσωρινό νόμο.
Αρχικά, όλοι τον τηρούσαν αλλά μετά άρχισαν να στέλνουν ψεύτικα μηνύματα ότι πηγαίνουν για άθληση, για ψώνια κτλ… έτσι απλά για να συναντηθούν με τους φίλους τους, νομίζοντας πως δεν θα γίνουν αντιληπτοί και πως δεν θα κολλήσουν τον ιό. Είναι κατανοητό ότι κουράζονται να μένουν γύρω από τέσσερις τοίχους αλλά οι νόμοι και οι κανόνες πάρθηκαν για το καλό όλων μας, για να βγούμε πιο σύντομα και να διασκεδάσουμε ξανά! Είναι αρκετά δύσκολο να συνηθίσουμε μια νέα ζωή και να την κάνουμε καθημερινότητά μας αλλά αν λειτουργήσουμε σωστά τότε και θα βοηθηθεί ο συνάνθρωπος μας και θα εκλάβουμε χαρά από την σωστή αυτή πράξη.
Η Στέλλα αποφάσισε να συζητήσει το θέμα αυτό με την παρέα της ώστε να δουν τι μπορούν να καταφέρουν, χωρίς να βγουν από το σπίτι και να φέρουν σε κίνδυνο τα άτομα με τα οποία συναναστρέφονται. Αρχικά για να συνεννοηθούν μίλησαν όλοι μαζί μέσω του τηλέφωνου. Υπήρξαν πολλές διαφωνίες στην αρχή αλλά μετά κατάφεραν να πετύχουν αυτό που ήθελαν. Σκεφτήκαν εφόσον οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εθισμένοι στο διαδίκτυο γιατί να μην το εκμεταλλευτούν σωστά; Έτσι, έφτιαξαν ένα λογαριασμό σε κάθε διάσημη εφαρμογή με ψευδώνυμο «τα παιδιά σώζουν τον πλανήτη». Ξεκίνησαν ανεβάζοντας μικρής διάρκειας βίντεο για το πώς πρέπει να πλένουμε σωστά τα χέρια μας και εξηγώντας πως δεν πρέπει όλο αυτό το φαινόμενο να το λαμβάνουμε ως αστείο αλλά ως σοβαρή πραγματικότητα.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έβλεπαν τις δημοσιεύσεις αλλά φαινόταν πως δεν έδειχναν τον κατάλληλο σεβασμό και κατανόηση. Γι’ αυτό και ξανά ξεκίνησαν πιο δυναμικά. Έστελναν μηνύματα μέσω αυτού του λογαριασμού και σε δημοφιλή πρόσωπα ελπίζοντας πως θα «άνοιγαν» το μήνυμα. Μερικοί όχι ιδιαίτερα διάσημοι αντιλήφθηκαν τον λογαριασμό και ξεκίνησαν να τον ακολουθούν και να τον προωθούν. Η μικρή παρέα πήρε δύναμη έστω και από αυτό διότι καταλάβαιναν πως κέρδισαν το ενδιαφέρον μερικών. Έτσι συνέχισαν ανεβάζοντας αναρτήσεις με ότι θα μπορούσαν να κάνουν οι άνθρωποι τώρα στο σπίτι τους δηλαδή, να παίξουν επιτραπέζια παιχνίδια, να δουν ταινίες, σειρές, να μαγειρέψουν και πάνω από όλα να περάσουν χρόνο με την οικογένεια τους τώρα που τους δίνετε η ευκαιρία.
Το σχέδιο των παιδιών πέτυχε μετά από πολύ κόπο, οι ακόλουθοι άρχισαν να αυξάνονται, και αναρτούν πλέον και οι ίδιοι δημοσιεύσεις για να παραμείνουν όλοι σπίτι ασφαλείς και υγιείς. Όλοι είχαν συγκινηθεί από την πράξη των παιδιών αφού γυρνούσαν τις περισσότερες φορές και τους έλεγαν πως φέρονται ανώριμα. Φαίνεται πως αυτή την φορά εκείνα φέρθηκαν πιο ώριμα από τους ώριμους… Ο κόσμος έφτιαξε, έμειναν όλοι σπίτι, διασκεδάζουν εκεί, αγαπιούνται ξανά, όλα είναι υπό έλεγχο. Οι γιατροί δεν χρειάζονται πια να ανησυχούν για τις πράξεις μας και ο πλανήτης μας μπορεί να κάνει επιτέλους ένα διάλειμμα, να ξανά σταθεί στα πόδια της και να πάρει πίσω τις δυνάμεις της.
Αυτοί ζήσανε καλά εμείς όμως θα ζήσουμε καλύτερα άμα δεν μαχόμαστε όλοι μαζί; Ας βοηθήσουμε τους γιατρούς, ας σώσουμε τον συνάνθρωπο μας και ας πολεμήσουμε τον ιό ενωμένοι, γιατί ενωμένοι ποτέ νικημένοι.
Τα παραμύθια μπορεί να ξεκίνησαν για να τα ακούν τα παιδιά αλλά ήρθε η στιγμή να τα ακούσουν και οι μεγάλοι.
Η συγγραφέας
Με λένε Καριοφυλλιά Γιαβρόγλου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Χαιδάρι Αττικής.
Φοίτησα στο 8ο δημοτικό Χαϊδαρίου και στο 6ο γυμνάσιο Χαϊδαρίου μέχρι και την Β’ γυμνασίου.
Μετακόμισα με την μητέρα και τα 2 μου αδέλφια στην Καβάλα, όπου και φοιτώ στο 4ο γυμνάσιο Καβάλας.
Αγαπημένα μου μαθήματα είναι τα φιλολογικά.