Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.
Γράφτηκε από τον μαθητή δημοτικού, Δημήτρη Τζούμα! Η εικόνα του παραμυθιού είναι από ιστοσελίδα δωρεάν διάθεσης εικόνων.
(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.
«Τα παιδιά σώζουν τον πλανήτη Γη – Νο 10»
Όλα ξεκίνησαν από τη χθεσινή επίσκεψη στη γιαγιά μου στο χωριό. Όταν φτάσαμε χαιρετίσαμε την αγαπημένη μου γιαγιά και τον παππού. Έπειτα έτρεξα στο ηλιόλουστο λόφο με τις ελιές, που λαμπύριζαν όταν τις χτυπούσε ο ήλιος και τις ανθισμένες αμυγδαλιές.
Κατά τη διάρκεια που ανέβαινα το λόφο βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα τρομακτικό και θλιβερό θέαμα. Στη ρεματιά είχε εγκατασταθεί ένα από αυτά τα εργοστάσια λιπασμάτων. Το λίπασμα βοηθάει στη γρηγορότερη ανάπτυξη των φυτών. Όμως η παραγωγή του προκαλεί μεγάλη βλάβη στην ατμόσφαιρα της γης.
Έτσι γύρισα στο σπίτι πολύ λυπημένος. Στην αρχή η παρουσία μου δεν έγινε αισθητή αλλά αργότερα όλοι με ρώτησαν τι είχα πάθει εγώ τους είπα για το εργοστάσιο που είχα δει στο λόφο και πως είχε καταστρέψει το αγαπημένο μου μέρος όπου έπαιζα μπάλα και χαλάρωνα. Οι γονείς μου με την σειρά τους μου εξήγησαν ότι δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς αλλά μόνο οι μεγάλοι. Εγώ αποκαρδιωμένος μπήκα μέσα στο διώροφο σπίτι της γιαγιάς και κάθισα να φάω το μεσημεριανό μου.
Όταν άρχισε να βραδιάζει γυρίσαμε στο σπίτι μας στην πόλη και εγώ αφού έφαγα βιαστικά το βραδινό μου πήγα στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ. Μόλις ξάπλωσα με κατέλαβαν άσχημες και τρομακτικές σκέψεις για τη σημερινή ημέρα. Όμως με καθησύχασε το αγαπημένο μου παραμύθι που μου είπε η μαμά. Το παραμύθι αυτό ήταν φυσικά ο βασιλιάς Αρθούρος. Όταν επιτέλους κοιμήθηκα είδα ένα ενδιαφέρον όνειρο. Στο όνειρο μου είδα ότι το πρωί που ξύπνησα παρουσιάστηκε μπροστά μου ο βασιλιάς Αρθούρος. Ο βασιλιά Αρθούρος αυτοπροσώπως με το γυαλιστερό και χρυσό στέμμα του. Αλλά αντί για το μυθικό σπαθί του κρατούσε στο χέρι του ένα χαρτί που κάτι έγραφε.
Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος γι’ αυτό δεν ρώτησα παραπάνω πράγματα για εκείνο το χαρτί. Οι γονείς μου μόλις τον γνώρισαν προς έκπληξη μου ενθουσιάστηκαν και αυτοί. Ο Αρθούρος και εγώ πήγαμε μαζί στο σχολείο και οι συμμαθητές και οι δάσκαλοι μου μόλις τον είδαν ξετρελάθηκαν. Ο Βασιλιάς Αρθούρος μας συγκέντρωσε στο γυμναστήριο του σχολείου για να μας μιλήσει. Ήξερε κι αυτός ότι η κατασκευή των εργοστασίων ήταν μια σημαντική πηγή μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Στην συγκέντρωση ο Αρθούρος διάβασε τους κανόνες που ήταν γραμμένοι στο χαρτί που κρατούσε.
Ήταν οι τέσσερις χρυσοί κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος.
1) Ανακυκλώνουμε τα ανακυκλώσιμα υλικά στους κατάλληλους κάδους.
2) Δεν πετάμε τα σκουπίδια στο δρόμο και στη θάλασσα.
3) Δεν κατασκευάζουμε πολλά εργοστάσια αλλά βρίσκουμε άλλες πηγές ενέργειας.
4) Χρησιμοποιούμε περισσότερο τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και το ποδήλατο παρά το αυτοκίνητο.
Μετά από αυτήν την υπέροχη παρουσίαση, οι μαθητές και οι δάσκαλοι πήραν μια μεγάλη και τολμηρή απόφαση να σώσουν τον πλανήτη τους από τη μόλυνση των θαλασσών, του αέρα και των πόλεων. Έτσι αποφάσισαν να διοργανώσουν περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά πάνω από όλα είχαν τη θέληση όλων των πολιτών του κόσμου. Μετά από λίγα χρόνια ο πλανήτης είχε ξαναγίνει καταπράσινος και πανέμορφος.
Όμως μια μέρα ο βασιλιάς Αρθούρος εξαφανίστηκε έχοντας αφήσει πίσω του ένα σημείωμα που έγραφε «Νίκο» έτσι με έλεγαν «ζεις σε ένα όνειρο και για να φύγεις από αυτό πρέπει να πατήσεις το κόκκινο και φανταχτερό κουμπί στο σμαραγδένιο δαχτυλίδι που έχεις. Όμως προσπάθησε να υλοποιήσεις όλα αυτά που πραγματοποιήσαμε μαζί». Εγώ ξαφνιασμένος, συνειδητοποίησα ότι είχα όντως ένα σμαραγδένιο δαχτυλίδι στο δάχτυλο μου. Έτσι το πάτησα και επανήλθα στο κρεβάτι μου.
Στην αρχή φοβήθηκα για το πως θα μπορούσα να κάνω πράξη τα λόγια του βασιλιά Αρθούρου αλλά μετά πείσμωσα και αποφάσισα να το κάνω. Δηλαδή έκανα ότι είχα κάνει και στο όνειρο μου αλλά τώρα τα έκανα αληθινά. Έτσι μετά από λίγα χρόνια ο κόσμος ήταν πιο όμορφος από ποτέ!!!
Ο συγγραφέας
Ο Δημήτρης Τζούμας του Στυλιανού και της Χριστίνας έχει ένα αδελφό είναι 11 χρονών και είναι μαθητής της ΣΤ2 τάξης του 18ου Δημοτικού Σχολείου Κηπούπολης Καβάλας.
Ενδιαφέροντά του είναι το πινγκ πονγκ, το σκάκι και η γεωγραφία.
Οι παραμυθάδες 