Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.
Γράφτηκε από τις μαθήτριες δημοτικού, Δανάη Μακάριου και Άλκηστη Φινδάνη! Η εικόνα είναι από ιστοσελίδα δωρεάν διάθεσης φωτογραφιών.
(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.
«Μια μικρή αλλά σημαντική πράξη»
Γεια σας, είμαι η λεμονιά. Βασικά είμαι δέντρο. Θα σας αφηγηθώ μια ιστορία που συνέβη δύο μέρες αφού φυτεύτηκα από τέσσερα παιδιά. Την Μυρτώ, τον Μάρκο, την Δάφνη και τον Κοσμά.
Ας τα πάρω όμως από την αρχή.
Ήμουν ένα μικρό δεντράκι που ζούσε σε ένα ανθοπωλείο. Μέχρι που μια μέρα ήρθαν τέσσερα παιδιά, τα παιδιά που σας ανέφερα πιο πριν. Με αγόρασαν, με φύτεψαν και πριν το κάνουν αυτό, ένα από τα κορίτσια, αυτό το ψιλόλιγνο με τα μακριά μαλλιά ως τους αστραγάλους που το φώναζαν Δάφη; Άφη; Δάφνη! Αυτό δηλαδή, που κουβαλούσε ένα μεγάλο μπλε σακίδιο που έβγαλε από μέσα του τέσσερα φτυάρια και ένα μεγάλο παγουρίνο για να με ποτίσουν. Με φύτεψαν σε ένα μεγάλο δάσος που όλα τα άλλα δέντρα ήταν διαφορετικά από εμένα αλλά αυτό δεν με πείραζε γιατί το διαφορετικό είναι ωραίο!
Για να μην σας καθυστερώ ας μπω στο θέμα.
Δύο μέρες μετά, ήρθαν 3 άνθρωποι με το αμάξι τους (αμάξι στο δάσος απαράδεκτο!) για να ψήσουν αλλά δεν έσβησαν τη φωτιά! Έτσι ένα, ένα τα δέντρα καιγόντουσαν σαν ντόμινο! Σχεδόν ήταν η σειρά μου να καώ όταν… τα παιδιά ήρθαν με την πυροσβεστική! Όμως η πυροσβεστική έσβησε την φωτιά αφότου κάηκε ένα από τα κλαδιά μου. Τώρα θα μου πείτε, η πυροσβεστική έσωσε το δάσος, όχι τα παιδιά.
Αλλά και μια μικρή πράξη είναι σημαντική για το περιβάλλον.
Οι συγγραφείς
Μακάριου Δανάη (Δ’ Δημοτικού) και
Φινδάνη Άλκηστη (Γ’ Δημοτικού)
Οι παραμυθάδες 