«Οι μαγικοί κρίκοι» της Ιωάννας Σερέτη!

Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.

Γράφτηκε από την Ιωάννα Σερέτη ενώ η εικονογράφηση είναι της Ερμίνας Τατάκη.

(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.

«Οι μαγικοί κρίκοι»

-Όλοι μπορούν να χορέψουν εκτός από εμάς τους δύο, είπε η Αλήθεια στον αδερφό της τον Ψέμα.

Τα δύο δίδυμα αδερφάκια ζουν σε μια χώρα που ονομάζεται Χοροτόπια και βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό. Αυτή τη χώρα δεν την ξέρουν πολλοί γιατί δεν υπάρχει στους χάρτες. Η Χοροτόπια είναι ένα μυστικό και παράξενο μέρος, όπου ο χορός είναι πολύ σημαντικός. Οι κάτοικοι δίνουν ενέργεια με το χορό τους σε όλη την πλάση. Όταν αυτοί χορεύουν γεμίζουν τα δέντρα με καρπούς, οι κήποι με λαχανικά και η ατμόσφαιρα πλημμυρίζει με οξυγόνο. Ο χορός τους ευθύνεται για το φως των αστεριών, του φεγγαριού και του ήλιου και για το νερό που γεμίζει τις θάλασσες, τα ποτάμια και τις λίμνες.

-Πώς θα βοηθήσουμε τη φύση αν δεν μπορούμε να χορέψουμε σαν τους άλλους; είπε ο Ψέμας.

-Θέλω να μάθω να χορεύω, να φανώ χρήσιμη, είπε η Αλήθεια.

-Κάτι πρέπει να κάνουμε! Βαρέθηκα να φοβάμαι τον χορό, να προσπαθώ να χορέψω και να μην τα καταφέρνω, είπε αυτός ενώ έπαιζε με τα κόκκινα σγουρά μαλλάκια του.

-Ψιτ, εσείς.

-Ποιος μιλάει;

-Είμαστε τα μαλλιά σας και μπορούμε να σας βοηθήσουμε. Ψέμα, Αλήθεια, βάλτε τα χέρια σας ανάμεσα μας και θα βρείτε ένα κρίκο.

-Άκουσα καλά; Μιλάνε τα μαλλιά μου;

-Μιλάμε και όχι μόνο. Σας υποσχόμαστε ότι η δυσκολία και ο φόβος σας θα φύγουν αν ταξιδέψετε παντού, αν βοηθήσετε και αν δώσετε χαρά. Εμπρός, μην χάνετε καιρό.

Η Αλήθεια γεμάτη δυσπιστία έβαλε τα χέρια ανάμεσα στις κόκκινες μπούκλες της και πραγματικά έπιασε κάτι μεταλλικό. Ένας μπλε κρίκος είχε μπλεχτεί για τα καλά στα μαλλιά της και δυσκολεύτηκε να τον βγάλει από εκεί μέσα. Τον κράτησε στα χέρια της και τον εξέτασε προσεκτικά.

-Κάτσε να το δω και εγώ, είπε ο Ψέμας και άγγιξε τον κρίκο.

Την στιγμή που τα δυο παιδιά τον άγγιξαν ταυτόχρονα όλα σκοτείνιασαν γύρω τους. Αμέσως βρέθηκαν απέναντι από ένα εντυπωσιακό καταρράκτη, πάνω σε ένα παγόβουνο. Το παγόβουνο έλιωνε και ο πάγος γλιστρούσε κάτω από τα πόδια τους. Στην προσπάθεια τους να σταθούν όρθιοι έκαναν συνεχώς μικρά ρυθμικά βήματα προσπαθώντας να ισορροπήσουν για λίγο.

-Καλωσήρθατε στην Ισλανδία, τους είπε ένα ξωτικό που προσπαθούσε να ισορροπήσει και αυτό πάνω στο παγόβουνο που έλιωνε.

-Ισλανδία; Γιατί γλιστράμε;

-Γλιστράτε διότι αυξάνεται η θερμοκρασία της Γης και οι πάγοι λιώνουν. Η Γη καταστρέφεται μέρα με τη μέρα. Πείτε στους ανθρώπους να προσέχουν με τα επικίνδυνα αέρια που ελευθερώνουν από τα αυτοκίνητα, τα σπίτια και από τα εργοστάσια γιατί δείτε τι συμβαίνει εδώ στους πάγους.

-Εντάξει, υποσχόμαστε να το πούμε σε όλους, είπε η Αλήθεια καθώς έβγαζε ένα κίτρινο μπισκοτένιο κρίκο από τα μαλλιά της.

Μόλις ο Ψέμας άγγιξε και αυτός τον κίτρινο κρίκο βρέθηκαν στο νερό μέσα σε ένα ορυζώνα, στο Βιετνάμ. Δίπλα τους ένα αγοράκι μάζευε το ρύζι και δούλευε μαζί με την οικογένειά του.

-Σας παρακαλώ βοηθήστε με να τελειώσω τη δουλειά μου γιατί έχω εξετάσεις αύριο και πρέπει να γυρίσω νωρίς στο σπίτι για να διαβάσω. Θέλω να είμαι καλός μαθητής, να σπουδάσω γιατρός και να σώζω ανθρώπινες ζωές.

Με μεγάλη ευχαρίστηση τα δύο αδέρφια τον βοήθησαν. Η δουλειά ήταν δύσκολη και κουραστική, δεν ήταν για παιδιά, αλλά δεν άργησαν να βρουν το ρυθμό τους μέσα στο νερό και τελείωσαν στην ώρα τους.

Έπειτα, ο Ψέμας ψαχούλεψε στο κεφάλι του και έβγαλε τον επόμενο κρίκο. Αυτή τη φορά ήταν μαύρος και ξύλινος. Μόλις τον άγγιξε και η αδερφή του βρέθηκαν σε ένα χωριό της Τανζανίας να γυρίζουν γύρω γύρω από μια μεγάλη αναμμένη φωτιά μαζί με τους ντόπιους. Αφού χοροπήδησαν στο ρυθμό των αφρικάνικων κρουστών, προσευχήθηκαν να βρέξει σύντομα και βοήθησαν τα παιδιά του χωριού να μεταφέρουν το λιγοστό πόσιμο νερό από το πηγάδι, πολλά χιλιόμετρα μακριά, στις καλύβες τους.

-Ευχαριστούμε, τους άκουγαν να φωνάζουν την ώρα που άγγιζαν τον δερμάτινο πράσινο κρίκο και χάνονταν από τα μάτια τους.

-Πού να μας πάει άραγε αυτός ο κρίκος; αναρωτήθηκε η Αλήθεια.

Τότε είδε μια πινακίδα να γράφει: «Σίδνεϊ – Γιορτή των καγκουρό ». Στη γιορτή βρήκαν ένα κορίτσι καθισμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο να κλαίει.

-Τι έπαθες; Μήπως χρειάζεσαι βοήθεια; Θέλεις να σπρώξουμε το καρότσι σου;

-Όχι. Μπορώ και μόνη μου να το κάνω αυτό. Είμαι λυπημένη γιατί θα ήθελα να συμμετέχω στην σκυταλοδρομία των καγκουρό. Σ’ αυτήν μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή μόνο ομάδες των τριών ατόμων όμως οι φίλοι μου αρρώστησαν και δεν θα έρθουν στη γιορτή.

-Κανένα πρόβλημα. Θα γίνουμε ομάδα εμείς οι τρεις. Μας αρέσουν οι σκυταλοδρομίες.

-Τέλεια! Ο ένας θα κρατήσει το καρότσι από αριστερά, ο άλλος από τα δεξιά και θα χοροπηδάμε σαν καγκουρό σύμφωνα με το ρυθμό της μουσικής.

-Κοίτα τι όμορφος αυτός ο νέος κρίκος, είπε ο Ψέμας όταν τελείωσαν τη σκυταλοδρομία.

-Είναι φτιαγμένος από κόκκινο ζαχαροκάλαμο και μυρίζει σαν ινδοκάρυδο.

Τα αδερφάκια τον άγγιξαν και δεν άργησαν να βρεθούν ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων στην Κούβα.

-Σάλσα, είπε ένα παιδί καθώς μπήκε ανάμεσά τους.

-Τι σάλτσα; Πεινάς; Να πάρε αυτό τον κρίκο από ζάχαρη και αυτόν από μπισκότο. Δεν έχω κάτι άλλο να σου δώσω να φας.

Τότε ένα χαρούμενο ζευγάρι πόδια παρέσυρε τα πόδια του Ψέμα και ένα, δύο, τρία, τέσσερα, στροφή. Ένα άλλο ζευγάρι χέρια άρπαξαν την Αλήθεια και άρχισαν να τη λικνίζουν στο ρυθμό της σάλσα. Τα πόδια πολλά, τα χέρια άλλα τόσα μέσα στο πλήθος των ανθρώπων που γλεντούσαν, τραγουδούσαν και χόρευαν. Ο χορός συνεχίστηκε για ώρες μέχρι που έλιωσαν τα παπούτσια τους και συνέχισαν ξυπόλυτοι. Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν γύρω τους…

-Ψιτ, εσείς. Σε σας μιλάω παιδιά, σε σας που διαβάζετε το παραμύθι. Μπορείτε να σώσετε τον πλανήτη Γη. Γλιστρήστε σε ένα παγόβουνο, πλατσουρίστε στα νερά του ορυζώνα, γυρίστε γύρω από τη φωτιά, πηδήξτε σαν καγκουρό, και λικνιστείτε με παρέα μέχρι να λιώσετε τα παπούτσια σας. Ενώ χορεύετε μην ξεχνάτε να λέτε σε όλους να προσέχουν γιατί οι πάγοι λιώνουν.

Ψέμα ή Αλήθεια έτσι είναι τα παραμύθια.

Η συγγραφέας