«Ένα δέντρο που ανθίζει από αγάπη» του μαθητή δημοτικού Αναστάση Κοτζαπαναγιώτη!

Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.

Γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από τον μαθητή δημοτικού Αναστάση Κοτζαπαναγιώτη.

(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.

«Ένα δέντρο που ανθίζει από αγάπη»

Το αφιερώνω στην οικογένειά μου,

στον δάσκαλο και τους συμμαθητές μου

με την ευχή να ανταμώσουμε σύντομα

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πόλη που την λέγανε Πρασινούπολη ζούσανε δύο αγόρια που είχαν δύο πολύ καλούς γονείς. Ήταν πολύ ευτυχισμένοι γιατί το σπίτι τους ήταν μέσα στη φύση. Ο κήπος τους είχε λουλούδια, λαχανικά και πολλά οπωροφόρα δέντρα.

Είχαν κι ένα μικρό σκύλο που το έλεγαν Μαργκώ. Πόσο πολύ τους άρεσε να παίζουν με το σκυλάκι τους στην αυλή! Πολύ συχνά περνούσε από κει μια χελώνα. Ήταν ο μικρός Τζιλς, έτσι τον ονόμασαν. Η καθιερωμένη Κυριακάτικη βόλτα με τους γονείς τους στο κοντινό δάσος ήταν τόσο διασκεδαστική, που έκανε τα δυο μικρά παιδιά να ανυπομονούν από την αρχή της εβδομάδας να έρθει η ώρα να την απολαύσουν.

Τα μικρά παιδιά παρατηρούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον όλα τα ζωντανά πλάσματα του δάσους, όπως για παράδειγμα πώς γεννιούνταν τα μικρά πουλάκια από τ’ αυγά τους, πώς τα σκιουράκια σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Αυτό, όμως, που λαχταρούσαν περισσότερο ήταν να κάθονται κάτω από την σκιά του αγαπημένου τους δέντρου ατέλειωτες ώρες, καθώς μια αόρατη δύναμη τους έκανε να νιώθουν οτι επικοινωνούν μαζί του.

Έπαιρναν μαζί τους τα μουσικά τους όργανα, την κιθάρα και το μπουζούκι τους και συνήθιζαν να παίζουν μουσική κάτω από το συγκεκριμένο δέντρο. Εκείνο έμοιαζε να κουνάει τα κλαδιά και τα φύλλα του στο ρυθμό της μουσικής σαν να ήταν μέλος της ορχήστρας.

Τίποτα δεν προμήνυε το κακό που θα ερχόταν σύντομα. Μια καλοκαιρινή Κυριακή, που ο ήλιος έλαμπε ψηλά στον ουρανό, το δάσος τυλίχτηκε στις φλόγες. Τα δυο μικρά παιδιά μόλις αντίκρισαν το θέαμα τα ‘χασαν για λίγο. Ο πατέρας τους φώναξε:

– Θα καλέσω την πυροσβεστική. Εσείς μπείτε μέσα στο σπίτι.

Τα παιδιά έκαναν ότι τους είπε ο πατέρας τους και κοιτούσαν από το παράθυρο με αγωνία τον μπαμπά τους, τη φωτιά, τα ζώα που έτρεχαν πανικόβλητα να σωθούν.

Δυστυχώς, μόλις σβήστηκε η φωτιά τα παιδιά έτρεξαν στο δάσος και αντίκρισαν ένα φριχτό θέαμα. Οι φλόγες είχαν κάψει αρκετά δέντρα του δάσους και ανάμεσα σ’ αυτά που κάηκαν ήταν και το δικό τους, το αγαπημένο δέντρο, που τόσο καιρό τους πρόσφερε τον ίσκιο του για να ξεκουραστούν και ήταν το καταφύγιό τους σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Τα δυο παιδιά δάκρυσαν μόλις το αντίκρισαν.

Την άλλη μέρα ο μπαμπάς είπε στα δύο παιδιά πως η φωτιά που έκαψε το μισό δάσος προήλθε από κατασκηνωτές που πέρασαν τη μέρα τους εκεί. Τα παιδιά θύμωσαν, γιατί κατάλαβαν οτι εξαιτίας της απροσεξίας των κατασκηνωτών κάηκε το αγαπημένο τους δεντράκι που τόσο αγαπούσαν.

Αμέσως τα δύο αγόρια κοιτάχτηκαν κατάματα. Ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Συγκέντρωσαν όλα τα παιδιά της Πρασινούπολης στην πλατεία και κατέστρωσαν όλοι μαζί ένα πολύ καλό σχέδιο. Αρχικά, αποφάσισαν να επικοινωνήσουν με το Δασαρχείο και να ορίσουν μια μέρα για δεντροφύτευση. Έπειτα, συμφώνησαν να δημιουργήσουν μια ομάδα πυρασφάλειας, στην οποία θα συμμετείχε εθελοντικά όποιος επιθυμούσε από την πόλη.

Την ημέρα της δεντροφύτευσης όλα τα παιδιά συγκεντρώθηκαν από νωρίς στο δάσος. Είχαν ετοιμάσει αυτοσχέδιες ταμπέλες, τις οποίες θα τοποθετούσαν στην είσοδο του δάσους για να ενημερώνουν τους επισκέπτες για την προστασία του. Ένιωσαν μεγάλη ικανοποίηση όταν είδαν όλους τους κατοίκους της Πρασινούπολης να έρχονται να τους βοηθήσουν. Από εκείνη την ημέρα έδωσαν την υπόσχεση ότι όλοι μαζί θα συνεργάζονται ενωμένοι για να προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον.

Ο συγγραφέας

Η κατοικία που ζω βρίσκεται στη φύση, έχει μια μεγάλη αυλή με παιχνίδια εξωτερικού χώρου και μου αρέσουν οι εξορμήσεις στο φυσικό περιβάλλον με την οικογένεια μου.

Είμαι Μαθητής Δ’ τάξης του 2ου Δημοτικού σχολείου Χρυσούπολης και ασχολούμαι με την εκμάθηση κλασικής κιθάρας και μπουζουκιού.

Επίσης, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική από πολύ μικρός γράφοντας και εικονογραφώντας κόμικς.

Έχουμε στην αυλή μας δύο σκυλάκια και πρόσφατα αποκτήσαμε με τον αδερφό μου Αλέξανδρο και δύο ψαράκια σε γυάλα.

Όνειρό μου είναι όταν μεγαλώσω να έχω στο σπίτι μου μία φάρμα με πολλά ζωάκια.