«Πες και συ «ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥ!!!» από μαθητές του 1ου Νηπιαγωγείου Μουρικίου

Το παρακάτω παραμύθι συμμετείχε στον διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού που συνδιοργανώσαμε «Οι Παραμυθάδες» και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» με την υποστήριξη του Δήμου Καβάλας.

Γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από μαθητές του 1ου Νηπιαγωγείου Μουρικίου – Δυτικής Μακεδονίας.

Διακρίθηκε με το Ειδικό Βραβείο Εξαίρετης Παρουσίασης. Χωρίς να είχε ζητηθεί, εκτός από την εικονογράφηση του παραμυθιού, πραγματοποίησαν την ηχογράφησή του (μητέρα με παιδί). Από αυτούς πήραμε την ιδέα και ζητήσαμε από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες να ηχογραφήσουν κι αυτοί -εφόσον το επιθυμούν- το παραμύθι τους. Επίσης, γράψανε στίχους σχετικούς με το παραμύθι και η μητέρα της νηπιαγωγού το μελοποίησε και με την βοήθεια του διαδικτύου και πάλι, τα παιδιά το τραγούδησαν. Σύντομα θα υπάρχουν όλα αυτά σε νέο άρθρο μας.

(Για να δείτε την μετάδοση των αποτελεσμάτων πατήστε εδώ)

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παραμυθιού ή και μέρος αυτού και η όποια χρήση ή εκμετάλευσή του χωρίς την έγκριση του/των δημιουργού/ών.

….για τα παιδιά που «παλεύουν»

κάθε μέρα με τις δυνάμεις τους

Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα της αφεντιά σας.

Κάποτε σε ένα όμορφο χωριό εμφανίστηκε ένα λουλούδι. Δεν ήταν ένα λουλούδι σαν όλα τα άλλα.

Το περίεργο ήταν ότι δεν μιλούσε καθόλου και το επίσης περίεργο ήταν ότι αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Αυτό το κατάλαβαν τα ίδια παιδιά γιατί εμφανίστηκε σε ένα σχολείο. Περίμενε στο παράθυρο του σχολείου και κοιτούσε τα παιδιά κατάματα.

Αυτά άρχισαν να του κάνουν ερωτήσεις και ποτέ δεν απαντούσε.

Μόνο μία μέρα στο ερώτημα ενός παιδιού:

-θέλεις να σε βοηθήσουμε;

απάντησε:

-ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥ!

«ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥ»; Γιατί το είπε αυτό; Τι συνέβη; Τα παιδιά ξεκίνησαν σιγά-σιγά να το ανακαλύπτουν.

Αρχικά κατάλαβαν τι λουλούδι ήταν! Είχε ψηλό κορμό, περίπου στα δύο μέτρα, είχε δύο χεράκια για να χαιρετάει και ένα στοματάκι για να χαμογελάει και να λέει «ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥ»!

Ήταν ένας ηλιόσπορος που έλεγε «ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥ».

Φυσικά από την πρώτη στιγμή το υπέροχο λουλούδι κέρδισε την αγάπη όλων των παιδιών και πολύ γρήγορα γίνανε μαζί του αχώριστοι φίλοι.

Το πρόσεχαν και το κοιτούσαν με μεγάλη ευλάβεια γιατί ήταν τόσο όμορφο, φωτεινό και λαμπερό, όπως ο καυτός ήλιος του Αυγούστου. Ήθελε να τους πει το όνομα του, όμως δεν μιλούσε. Γι’ αυτό έστειλε στα παιδιά ένα μήνυμα σε ένα χαρτί. Το μήνυμα αυτό απεικόνιζε το όνομά του. Έδειχνε ζωγραφισμένο έναν ήλιο. Τα παιδιά κατάλαβαν ότι το όνομά του ήταν ΗΛΙΟΣ.

Αφού γνώριζαν πλέον το όνομα του προσπαθούσαν να ανακαλύψουν για ποιο λόγο επέλεξε ο ΗΛΙΟΣ να έρθει στο σχολείο τους. Σε αυτήν την αποστολή δεν ήταν μόνο τα παιδιά του σχολείου και ο ΗΛΙΟΣ. Το λαμπερό αυτό λουλούδι είχε μαζί του και έναν φίλο. Ο φίλος που ήθελε να τους γνωρίσει, ήταν ένα ρομπότ. Το ρομπότ αυτό ονομάζονταν ΤΙΤΑΝΑΣ ΥΠΕΡΙΩΝΑΣ. Ήταν πορτοκαλί χρώμα και είχε κουμπιά στο πάνω μέρος του. Κάθε πρωί, όταν ξημέρωνε, ο ΗΛΙΟΣ ξεκινούσε τα «ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥ», τον άκουγαν όλοι και θυμόντουσαν πως πρέπει να τον βοηθήσουν! Ο φίλος του όμως δεν τον άκουγε γιατί δεν ήταν εκεί μαζί του.

Τα παιδιά άρχισαν να ψάχνουν για να καταλάβουν τι συμβαίνει. Ο ΗΛΙΟΣ τους βοήθησε δείχνοντας τους σε έναν χάρτη την τοποθεσία που βρισκόταν ο φίλος του. Τα παιδιά ακολούθησαν τις οδηγίες και διαπίστωσαν ότι βρίσκεται κοντά στο σχολείο τους.

Αποφάσισαν λοιπόν, μια ηλιόλουστη μέρα να ξεκινήσουν την αναζήτηση.

Τότε ο δρόμος τους οδήγησε στον τελικό προορισμό. Ένα εργοστάσιο της περιοχής τους που παράγει ζωοτροφές.

Σαν έφτασαν εκεί, ξεκίνησαν την εξερεύνηση! Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά τους ο φίλος του ΗΛΙΟΥ, ο ΤΙΤΑΝΑΣ ΥΠΕΡΙΩΝΑΣ. Πήραν τον ΤΙΤΑΝΑ ΥΠΕΡΙΩΝΑ στα χέρια τους ενώ παρακολουθούσαν τις εργασίες που κάνουν και τα άλλα ρομπότ του εργοστασίου και βοηθούν τους ανθρώπους. Ένα μεγάλο ρομπότ τοποθετούσε τα σακιά με τις ζωοτροφές στις παλέτες και ένα άλλο τα συσκεύαζε σε πακέτα.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν.

-Και τώρα; Τι κάνουμε; αναρωτήθηκαν.

Κοιτάχτηκαν και πήραν τον ΤΙΤΑΝΑ ΥΠΕΡΙΩΝΑ μαζί τους στο σχολείο. Έφτασαν στο σχολείο και άρχισαν να προγραμματίζουν το ρομπότ. Έψαχναν από εδώ, έψαχναν από εκεί, πατούσαν κουμπιά αλλά τίποτα. Όση ώρα προσπαθούσαν να προγραμματίσουν τον ΤΙΤΑΝΑ ΥΠΕΡΙΩΝΑ ο ΗΛΙΟΣ δεν πήρε το βλέμμα του από πάνω τους. Ξαφνικά άρχισε να φωνάζει…

«ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΟΥ».

Όλα τα παιδιά σταμάτησαν να μιλάνε και να ασχολούνται με τον ΤΙΤΑΝΑ ΥΠΕΡΙΩΝΑ πατώντας τα κουμπιά του.

Κοίταξαν το λουλούδι και σκέφτηκαν: «Αυτό είναι!!! ΗΛΙΟΣ». Ναι… είναι λαμπερό, φωτεινό και το όνομα του είναι ΗΛΙΟΣ. Έτρεξαν να βρουν κάτι που μοιάζει με ήλιο και παράγει φως. Αυτός ήταν ένας φακός και με τη βοήθεια ενός καθρέφτη τα παιδιά κατεύθυναν το ρομπότ όπου ήθελαν. Απίστευτο! Ένα ρομπότ, ο ΤΙΤΑΝΑΣ ΥΠΕΡΙΩΝΑΣ μπορεί να κινηθεί με τη δύναμη του φωτός. Τα παιδιά χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν. Είχαν φτάσει σχεδόν στη λύση του μυστηρίου.

Τώρα κατάλαβαν τι ήθελε ο ΗΛΙΟΣ μαζί με τον φίλο του τον ΤΙΤΑΝΑ ΥΠΕΡΙΩΝΑ! Ήθελαν όλοι μαζί, ΠΑΙΔΙΑ, ΗΛΙΟΣ και ΡΟΜΠΟΤ να ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Άρχισαν να ενημερώνουν όλους τους μεγάλους πως μπορούν να κατασκευάζουν και να προγραμματίζουν ρομπότ που εργάζονται σε χώρους βιομηχανίας χωρίς να παράγονται καυσαέρια και ρύποι που μολύνουν το περιβάλλον.

Ρομπότ που χρησιμοποιούν την ηλιακή ενέργεια, όπως ο φίλος του ΗΛΙΟΥ!

Και όχι μόνο! Εκμεταλλεύτηκαν το πλεονέκτημα που έχουν οι ηλιόσποροι στον κορμό τους, που στρέφονται και κοιτούν τον ήλιο στον ουρανό.

Σε ένα χωράφι με γεμάτους ηλιόσπορους τοποθέτησαν πάνω στα κεφάλια τους μικρά καθρεφτάκια για να κατευθύνουν τα ρομπότ σε εξωτερικούς χώρους εργασίας προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αν ο ήλιος ήταν από την ανατολή τα ρομπότ μπορούσαν να δουλέψουν και από τη μεριά της δύσης, αφού οι καθρέφτες έστελναν το φως προς όλες τις κατευθύνσεις του χώρου εργασίας.

Γι’ αυτό ο ηλιόσπορος του παραμυθιού έχει για καλύτερο φίλο ένα ρομπότ.

Ένα ρομπότ αλλά και ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Μαζί με τα ΠΑΙΔΙΑ το λουλούδι δεν έμαθε στους μεγάλους μόνο χρήσιμες πληροφορίες για το περιβάλλον, τους έμαθε την αγάπη, τη φροντίδα, την ομαδικότητα, την αφοσίωση, τη φιλία και ότι με λίγη καλή θέληση από όλους μας το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό.

Όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον ΚΟΣΜΟ!!!

«ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ»,

σημαίνει…

«ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΓΗ»!!!

Ψέματα ή αλήθεια έτσι λένε τα παραμύθια…..

Άκουσε το παραμύθι πατώντας εδώ!!!

Οι συγγραφείς

Η συγγραφή του παραμυθιού έγινε εξ αποστάσεως και συνεργατικά από τους ΤΙΤΑΝΕΣ ΥΠΕΡΙΩΝΕΣ. Οι Τιτάνες Υπερίωνες είναι μαθητές του 1ου Νηπιαγωγείου Μουρικίου και έχουν μία ξεχωριστή δύναμη. Έχουν τη δύναμη του ΗΛΙΟΥ. Επιλύουν κάθε ζήτημα και κυρίως περιβαλλοντικό αν πούνε δυνατά τη λέξη «ΚΙ-ΚΙ-ΡΙΚΟΥ» και σκεφτούν στο μυαλό τους τον ΗΛΙΟ. Γι’ αυτό έδωσαν και στην ομάδα τους αυτό το όνομα, από τον Τιτάνα Υπερίων (ο Θεός τιτάνας του ουράνιου φωτός). Στους Τιτάνες Υπερίωνες αρέσει πολύ η μουσική, ο χορός, το θέατρο, η ρομποτική και το πιο σημαντικό είναι ότι κάνουν τα μαθήματά του σχολείου έξω στη φύση. Αυτό που θέλουν να σας αποκαλύψουν είναι ότι το παραμύθι που γράψανε είναι αληθινό. Τη σχολική χρονιά 2019-2020 δημιούργησαν ένα ρομπότ το οποίο εργάζεται σε χώρους βιομηχανίας χωρίς να επιβαρύνει το περιβάλλον. Στο ρομπότ φυσικά χάρισαν και το όνομα της ομάδας τους, ΤΙΤΑΝΑΣ ΥΠΕΡΙΩΝΑΣ.