Ήταν, λένε, κάποτε ένας βοσκός που έχασε τα πρόβατα του. Άρχισε να τα ψάχνει γεμάτος αγωνία. Έτσι τον βρήκε η νύχτα. Και αντί να βρει αυτός τα πρόβατα του, βρήκαν τον βοσκό οι καλικάντζαροι, που μόλις νυχτώνει βγαίνουν στην γη. Εκείνος έτρεξε να ξεφύγει μα οι καλικάντζαροι τον πρόλαβαν, τον έδεσαν και τον πήγαν στην σπηλιά τους. Εκεί, στρώθηκαν στο φαΐ και στο πιοτό. Όταν απόσωσαν άρχισαν να σκέφτονται σε τι δοκιμασία να βάλουν τον βοσκό για να διασκεδάσουν. Του είπαν λοιπόν:
Θα σου χαρίσουμε την ζωή αν μας χορεύεις μέχρι το ξημέρωμα.
Αυτό ήταν ένα από τα πειράγματα που οι καλικάντζαροι έβαζαν στους ανθρώπους ώσπου αυτοί να πέσουν ξεροί. Όμως ο βοσκός ήταν ο καλύτερος χορευτής του χωριού. Και χόρεψε τόσο καλά που τα καλικαντζαράκια ενθουσιάστηκαν, του έδωσαν και δώρα και τον άφησαν ελεύθερο.
Οι παραμυθάδες 