Κείμενο – Φωτογραφίες: Αδελαϊς Ράπτη
Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα της αφεντιάς σας!
Ήταν κάποτε ένα μικρό σαλιγκάρι που ζούσε ήσυχο μέσα σ’ένα όμορφο δάσος!
Μια μέρα άκουσε ανθρώπινες φωνές, είδε χέρια να στολίζουν την σπηλιά που ήταν κοντά στο σπίτι του και άκουσε χαρούμενες παιδικές φωνές.
Ξεκίνησε λοιπόν να δει αυτά τα παράξενα που πρώτη φορά συνέβαιναν στην μικρή, μοναχική ζωή του….
Έπιασε ένα μεγάλο ανήφορο και κουβαλώντας το σπιτάκι του, σκαρφάλωνε τον μεγάλο βράχο….
…και σκαρφάλωνε .. και σκαρφάλωνε….
Ώσπου έφτασε στο πλάτωμα που βρισκόταν στην κορυφή.
Και τότε άκουσε και είδε ό,τι πιο όμορφο είχε συμβεί στην ζωή του !!!!
Άκουσε παραμυθάδες να λένε ιστορίες μαγικές…
….για κάστρα και νεράιδες…
….για βασιλιάδες και ζητιάνους….
….για αράχνες με φωνή ανθρώπινη και ζηλιάρηδες κηπουρούς…
Ένιωσε το πιο τυχερό και το πιο ευτυχισμένο σαλιγκάρι που έζησε ποτέ στον κόσμο όλον! Και δεν έφυγε παρά μόνο όταν το φεγγάρι του φώναξε να πάει να κοιμηθεί!
Ψέματα ή αλήθεια, έτσι λεν τα παραμύθια!
Στην Σπηλιά των Παραμυθιών
Οι παραμυθάδες 