Το ακόλουθο παραμύθι δημιουργήθηκε από παιδιά του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Αλεξάνδρειας και του συλλόγου «Τα παιδιά της Άνοιξης». Την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου κατά την διάρκεια της εκδήλωσής μας εκεί, πήραμε τα παραμυθοζάρια μας και αρχίσαμε να παίζουμε. Ορίστε και το πρώτο αποτέλεσμα…
Πριν πολλά πολλά χρόνια, ψηλά στον ουρανό, ανάμεσα στα σύννεφα, υπήρχε ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι. Οι τοίχοι του ήταν βαμμένοι με πράσινο, πορτοκαλί και μωβ χρώματα. Εκεί μέσα ζούσε ο Θεός!
Όμως δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένος. Αντίθετα ήταν πολύ λυπημένος! Είχε μάλιστα κλείσει την πόρτα του με μία πολύ μεγάλη και βαριά κλειδαριά που γύρω-γύρω είχε μία χοντρή αλυσίδα. Οι άνθρωποι τον είχαν στεναχωρήσει επειδή έκαναν συνέχεια απατεωνιές, δεν σταματούσαν τους πολέμους, στεναχωρούσαν και πλήγωναν τις παιδικές ψυχούλες!
Τα μικρά παιδιά ένιωσαν ότι ο Θεός τους εγκατέλειψε και τρόμαξαν γιατί κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς Αυτόν. Έπρεπε με κάθε τρόπο να γίνει κάτι …
Αποφάσισαν λοιπόν να του γράψουν ένα γράμμα. Τον παρακαλούσαν να σταματήσει τους πολέμους και να έχει παντού ειρήνη. Να στέλνει παντού όμορφα παραμύθια, αγάπη, ευτυχία, χαρά! Να γίνουν οι άνθρωποι καλοί, να μην θυμώνουν ο ένας με τον άλλον και να έχουν υγεία.
Το γράμμα το έδωσαν σε ένα πουλάκι που ήξερε το δρόμο για το σπίτι του Θεού. Εκείνο πέταξε ψηλά, στάθηκε έξω από την κλειδωμένη πόρτα, άφησε κάτω το γράμμα και άρχισε να τιτιβίζει.
Ο καλός Θεός ξεκλείδωσε την πόρτα και πήρε στα χέρια του το γράμμα των παιδιών. Όσο το διάβαζε, ένιωσε μεγάλη συγκίνηση! Άρχισε να δακρύζει και τα δάκρυα έγιναν βροχούλα, που πότισε τα λουλούδια και τα δέντρα και άνθισε όλη η γη! Μοσχοβολούσε όλος ο τόπος από χαρά υγεία και ευτυχία και είχε πάντα άνοιξη!!
Και ξέρετε γιατί; Μα γιατί αυτό το γράμμα το είχαν γράψει τα παιδιά της Άνοιξης.
Ψέματα ή αλήθεια έτσι λεν τα παραμύθια!!
Οι παραμυθάδες 