Το παραμύθι που ακολουθεί δημιουργήθηκε από τους μαθητές του πρώτου τμήματος της πρώτης Γυμνασίου (Α1) από το Γυμνάσιο του Αμυγδαλεώνα όταν η Ομάδα μας βρέθηκε εκεί μετά από πρόσκληση.
Αγκαλιά με τα παραμυθοζάρια μας βρεθήκαμε εκεί και τα παιδιά βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν.
Η πρώτη «ριξιά» των έξι ζαριών μας έφερε έναν «ήλιο», μια «μπάλα», ένα «κάστρο», ένα «σπιτάκι», έναν «κεραυνό» και «λουλούδια».
Τα παιδιά ξεκλείδωσαν την φαντασία τους και φτιάξαν το ακόλουθο παραμύθι:
Ένα πρωί ο ήλιος ανέβηκε στον ουρανό πολύ στεναχωρημένος. Την προηγούμενη νύχτα είχε έρθει κρυφά ένα αστέρι και του έκλεψε μία αχτίδα.Την αχτίδα του Τοίχου της Καλοσύνης. Αχ, αν ήξερε… δεν θα λυπόταν καθόλου!
Το αστεράκι πήρε την αχτίδα και την πήγε σε έναν άλλο πλανήτη, στρογγυλό σαν μπάλα του μπάσκετ. Ήθελε να δημιουργήσει κι εκεί έναν Τοίχο Καλοσύνης. Την χώρισε σε κομμάτια και την μοίρασε σε διάφορες περιοχές.
Σιγά σιγά η αχτίδα απέκτησε πολύ δύναμη. Αυτό όμως προκάλεσε ζήλια σε κάποιους κατοίκους του πλανήτη. Χωρίστηκαν τότε στους Ζηλιάρηδες, που έφυγαν να ζήσουν μόνοι τους στον Νότο και στους Φωτεινούς που ονομάστηκαν έτσι γιατί τους φώτιζε η αχτίδα.
Στα σύνορα των Ζηλιάρηδων και των Φωτεινών, επάνω σε ένα «καρούμπαλο», υπήρχε ένα κάστρο. Εκεί ζούσε ο αρχηγός των Ζηλιάρηδων. Αυτός άρχισε να σχεδιάζει τρόπους για να κλέψει την αχτίδα. Όμως οι Φωτεινοί το κατάλαβαν και έψαχναν μέρη που θα μπορούσαν να την κρύψουν. Ένας έλεγε να την κρύψουν βαθιά στην γη να μην φαίνεται η λάμψη της, άλλος έλεγε να την βάλουν σε μια βαθιά σπηλιά. Τελικά αποφάσισαν να την κρύψουν σε διάφορα σημεία ενός μικρού σπιτιού. Δεν σκέφτηκαν όμως τον κίνδυνο που είχε η θερμότητα της αχτίδας.
Σε λίγη ώρα άρχισε το σπίτι να καίγεται. Στην αρχή οι κάτοικοι τρόμαξαν. Μα σε λίγο είδαν πως, από το πολύ φως που δημιουργήθηκε από την φλόγα, η Καλοσύνη απλώθηκε σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη. Ακόμη και σε αυτούς τους Ζηλιάρηδες που μετάνιωσαν για την συμπεριφορά τους και ήρθαν κοντά στους παλιούς τους φίλους. Η αχτίδα τότε πέταξε ψηλά.
Για κακή τους τύχη τους παρακολουθούσε η Κακία. Θύμωσε που είδε την Καλοσύνη να βασιλεύει και έστειλε το σύννεφο και τον κεραυνό και να πλημμυρίσουν τον πλανήτη, να εξαφανιστούν όλοι.
Και τότε έγινε το θαύμα! Ο πλανήτης όχι μόνο δεν καταστράφηκε αλλά αντιθέτως ρούφηξε όλο το νερό, δροσίστηκε και άρχισαν στην επιφάνεια να φυτρώνουν λουλούδια πανέμορφα, μοναδικά, ευωδιαστά! Ήταν τα λουλούδια της Αγάπης, της Καλοσύνης, της Ευτυχίας, της Ευγένειας και της καλής Δόξας!
Και στην μέση φύτρωσε ένα μεγάλο δέντρο που ψήλωνε και ψήλωνε ώσπου έφτασε κοντά στην αχτίδα που τους προστάτευε,
Από τότε, όποιος κάτοικος είχε ένα πρόβλημα, ανέβαινε στο δέντρο, έφτανε στην αχτίδα και έλυναν το πρόβλημα παρέα!
ΨΕΜΑΤΑ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΤΣΙ ΛΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ !!!
Οι παραμυθάδες 