Λαϊκό παραμύθι από την Κούβα – Απόδοση: Χρήστος Π. Τσίρκας – Πηγή: «Παραμύθια απ’ όλο τον κόσμο» –
Ομπάταλος. Αυτό ήταν το όνομα του μεγάλου Δεσπότη του κόσμου. Ο Ομπάταλος είχε γεράσει και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του. Σκεφτότανε λοιπόν να παραχωρήσει την διακυβέρνηση σε κάποιον άλλον. Το πρώτο πρόσωπο που του ήρθε στο μυαλό του, ήταν το δεξί του χέρι όλα αυτά τα χρόνια. Ο πιστός του Ορούλας. Μα ο Ορούλας ήταν αρκετά νέος κι ο Ομπάταλος προβληματιζότανε μήπως και δεν ήταν έτοιμος για μια τόσο μεγάλη ευθύνη. Έτσι, σκέφτηκε να δοκιμάσει την σοφία του.
Ένα πρωινό τον φώναξε και του ζήτησε να του ετοιμάσει το καλύτερο γεύμα που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κανείς. Ο Ορούλας προβληματισμένος κατέβηκε στην αγορά ψάχνοντας να βρει το καλύτερο που θα μπορούσε να μαγειρέψει για τον μεγάλο Δεσπότη. Μετά από ώρα και πολύ σκέψη, αγόρασε τελικά μια βοδινή γλώσσα. Την μαγείρεψε με πολύ μεράκι και τέχνη και την γαρνίρισε με ιδιαίτερα καρυκεύματα και συνοδευτικά.
Πίνακας του ολανδού Pieter Aertsen (1508-1575)
Ο Ομπάταλος αφού την έφαγε δήλωσε πως πράγματι, δεν είχε φάει ποτέ του κάτι καλύτερο και ευχαρίστησε τον Ορούλα για την προσφορά του. Στην συνέχεια όμως του ζήτησε να του εξηγήσει τον λόγο που διάλεξε την βοδινή γλώσσα για γεύμα.
Η γλώσσα, μεγάλε μου Δεσπότη, είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Με αυτήν μπορείς να επιβραβεύσεις κάποιον για την καλή δουλειά του. Με αυτήν μπορείς να μεταφέρεις ευχάριστα νέα που θα δώσουν σε άλλους χαρά. Την γλώσσα χρησιμοποιούν και οι ηγέτες και οδηγούν τον λαό τους στην ευημερία, αλλά και με την γλώσσα, λέγοντας τα θετικά κάποιου, μπορείς να του δώσεις τα ηνία της ηγεσίας.
Ο Ομπάταλος έμεινε ικανοποιημένος από την απάντηση του Ορούλα και σκέφτηκε ότι κρύβει αρκετή σοφία μέσα του. Παρόλα αυτά, ο μεγάλος Δεσπότης σκέφτηκε να δοκιμάσει ξανά τον πιστό του Ορούλα και του ζήτησε να του ετοιμάσει για την επόμενη μέρα το χειρότερο γεύμα που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ ο νους του ανθρώπου.
Το άλλο πρωί, ο Ορούλας κατέβηκε και πάλι στην αγορά. Έψαξε αριστερά και δεξιά ψάχνοντας να βρει τί θα μαγειρέψει στον μεγάλο δεσπότη και τελικά αγόρασε πάλι μια βοδινή γλώσσα. Γύρισε πίσω, την μαγείρεψε και την γαρνίρισε και τέλος την σερβίρισε στον Ομπάταλο. Αυτός τα έχασε αντικρίζοντας το πιάτο με την γλώσσα και ζήτησε από τον Ορούλα να του εξηγήσει τον λόγο που του πρόσφερε πάλι το ίδιο γεύμα, αυτήν την φορά σαν το πιο χειρότερο.
Η γλώσσα, μεγάλε μου Δεσπότη, είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Με αυτήν μπορείς να υποτιμήσεις κάποιον και να υποβαθμίσεις την δουλειά και την προσφορά του. Μπορείς να καταστρέψεις την ηθική και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων αλλά και να οδηγήσεις με ψέματα τον λαό σου στην εξαθλίωση. Με αυτήν μπορείς να γίνεις προδότης για την ίδια σου την χώρα και τους αγαπημένους σου ανθρώπους.
Ο μεγάλος Δεσπότης, ο Ομπάταλος, τον άκουσε με μεγάλη προσοχή και συμφώνησε σε ότι είπε. Αν και θεωρούσε τον Ορούλα αρκετά νέο, η σοφία που έκρυβε μέσα του ήταν αρκετή για να του παραχωρήσει τελικά την διακυβέρνηση του κόσμου!
Οι παραμυθάδες 