Παίζουμε ένα…παραμύθι;

Ένα παιχνίδι για να δημιουργούμε παραμύθια, ένα παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους. Χθες, «ρίξαμε τα ζάρια» και το παιχνίδι άρχισε διαδικτυακά στην ομάδα των Παραμυθάδων στο facebook. Οι φιγούρες-εικόνες, μας δείχνανε το δρόμο και η φαντασία του καθενός άρχισε να ζωγραφίζει με τις λέξεις. Πιο συγκεκριμένα: Τα ζάρια φέρανε, ένα αυτοκίνητο, μια φωτιά, έναν δράκο, ένα κέικ, δέντρο, κλειδί, δαχτυλίδι, αεροπλάνο κι έναν μαγνήτη. Η Μέλη Μίχα, η Γεσθημανή Κούφτα, η Αρετή Τσιφλίδου, η Αδελαϊδα Ράπτη, η Μαρία Παπακωνσταντίνου, η Αναστασία Ασβεστά κι η Ευαγγελία Θεοδωρίδου, φαντάστηκαν κι έγραψαν:

«Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα της αφεντιάς σας!

Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από χρόνια, ζούσε ένα νεαρό ζευγάρι. Οι δυο τους ήταν πολύ αγαπημένοι, αλλά η μοίρα κάποια στιγμή θέλησε να τους χωρίσει. Μία μέρα και εκεί που κάθονταν αμέριμνοι και έπιναν το καφεδάκι τους… χτύπησε το τηλέφωνο! Η φωνή στην απέναντι γραμμή έλεγε πως το αγόρι έπρεπε να ταξιδέψει μακριά. Χωρίς να υπάρχει άλλη λύση, με ένα αποχαιρετιστήριο φιλί εκείνος μπήκε στο αεροπλάνο και πέταξε μακριά.

Πέρασε πόλεις και χωριά, απέραντες πολιτείες. Ταξίδεψε πάνω από ωκεανούς, θάλασσες φουρτουνιασμένες, ώσπου κάποια στιγμή το αεροπλάνο προσγειώθηκε σε μια μαγική πολιτεία! Το αγόρι περπάτησε ώρες πολλές σκεφτικό σαν κάτι να το βασάνιζε. Κάποια στιγμή βρέθηκε μπροστά σε ένα πανύψηλο δέντρο και κάθισε λίγο να ξεκουραστεί! Δεν ήταν όμως ένα συνηθισμένο δέντρο, δεν έμοιαζε με τα άλλα δέντρα είχε κάτι το μαγικό εκεί κάτω στο μεγάλο κορμό του.

Εάν παρατηρούσες λίγο πιο καλά θα διέκρινες ότι οι ρίζες που φαίνονταν από το έδαφος σχημάτιζαν ένα δαχτυλίδι.

Τι περίεργο

…μονολόγησε το αγόρι και άρχισε να παρατηρεί περισσότερο ώσπου τελικά διέκρινε ότι σχηματιζόταν επίσης και δύο γράμματα. Δεν ήταν τυχαία γράμματα. Ήταν τα αρχικά του δικού του ονόματος και της αγαπημένης του.

Γιατί όμως βρέθηκε εκεί; αναρωτήθηκε το αγόρι.

Έσκυψε λίγο πιο κοντά να δει καλύτερα και τότε μια δύναμη, κάτι σαν δυνατός μαγνήτης τον τράβηξε από το μικρό σιδερένιο βαρελάκι που φορούσε στο λαιμό του. Του το είχε δώσει η καλή του όταν έφευγε, με την εντολή να το ανοίξει όταν πια δεν θα άντεχε να ζει μακριά της.

Είχε μέσα ένα κλειδί. Το πήρε και άρχισε να ψάχνει τι θα μπορούσε να ανοίξει μ’αυτό. Τελικά, εκεί στη ρίζα του δέντρου ανάμεσα στα αρχικά τους είδε μια κλειδαριά. Έβαλε το κλειδί και άνοιξε. Μια σκάλα εμφανίστηκε και άρχισε να την κατεβαίνει.

Πριν πατήσει το πόδι του στο τελευταίο σκαλί ένας γουργουριστός θόρυβος ακούστηκε. Γύρισε πίσω και δύο κίτρινα φώτα αναβόσβησαν και τελικά έμειναν σταθερά να τον φωτίζουν. Αυτό τον βοήθησε να δει ότι κάτω από την σκάλα δεν υπήρχε τίποτα. Έπρεπε να τεντώσει το πόδι του προς την πλευρά που το παράξενο πλάσμα στεκόταν ακόμα και γουργούριζε. Κατάφερε εύκολα να φτάσει το έδαφος, σταθεροποιήθηκε και πλησίασε το….πλάσμα, το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα μικρό παλιό mini cooper.

Το αγόρι μπήκε στο αυτοκίνητο. Μέσα στο μικρό αυτοκίνητο το αγόρι αντίκρισε κατάπληκτο έναν δράκο. Το αγόρι φοβήθηκε πολύ, αλλά δεν το έδειξε. Ο δράκος τον πλησίασε και τότε το αγόρι έκλεισε έντρομο τα μάτια του! Όμως ο δράκος απ’ ότι φαινόταν δεν ήθελε να κάνει κακό στο αγόρι, ίσα-ίσα, με ανθρώπινη λαλιά του είπε:

Τόσα χρόνια κλεισμένος εδώ μέσα δεν έχω αντικρύσει κανέναν, η χαρά μου είναι μεγάλη που σε βλέπω, γι’ αυτό λοιπόν, είμαι έτοιμος να εκπληρώσω μια επιθυμία σου.

Το αγόρι ξεκίνησε να λέει την επιθυμία του…

Επιθυμώ ένα καπ κέικ!

…είπε!

Με σοκολάτα με φράουλα με όλα τα καλά!!! Να γλυκαθώ να τρελαθώ και ξάπλα να την πέσω να ονειρευτώ, να θυμηθώ πως στο κορίτσι αρέσω!

Κι έτσι αφού ο δράκος με μια μόνο κίνηση του φερε το cup cake, πήρε απο το χέρι το αγόρι και πήγαν σε ενα μέρος ήρεμο, που πέταγαν πουλιά χρυσοπράσινα, είχε δέντρα που αντί για φρούτα, είχαν τηγανίτες με μήλο και σοκολάτα. Είχε όμως ένα ξέφωτο. Πήγαν δράκος και αγόρι κάθισαν και με μια κίνηση ο δράκος άναψε μια φωτιά. Τότε το αγόρι ρώτησε τον δράκο για την ζωή του. Και άρχισε ο δράκος να λέει και να λέει…μα σταμάτησε και ρώτησε το αγόρι για τη δική του ζωή. Ήταν βλέπεις πιο σύντομη η ζωή του αγοριού σε σχέση με την ζωή του δράκου που ζούσε τόσααααα χρόνια. Και άρχισε το αγόρι να λέει τη ζωή του και όταν έφτασε στην αγαπημένη του, ένας λυγμός και ένα δάκρυ τον έκανε και σταμάτησε…και πήρε μια βαθιά ανάσα αλλά ο δράκος έκλεισε το μάτι και ωωωωωπ ήρθε ο Ύπνος και πήρε το αγόρι. Ταξίδευε στα όνειρά του μα σαν ξύπνησε βρέθηκε στην αγκαλιά της αγαπημένης του.

Και γλέντια τρικούβερτα γινήκαν και ήμουν και εγώ εκεί και μου ‘δωκαν να πιω μια κούπα απο κρασί!»

Αν κάποιος από εσάς, θέλει να δοκιμάσει την φαντασία του, … κοπιάστε. Γράψτε μας την δική σας εκδοχή με τις συγκεκριμένες φιγούρες κι εμείς θα το αναρτήσουμε στην σελίδα μας. Καλη ψυχαγωγία!