Κάτι αλλιώτικο είχε χθες το αεράκι που χάιδευε τα πρόσωπά μας ….να μας μπερδέψει ήθελε…..να νομίζουμε ότι είναι άνοιξη και όχι 22 του Νοέμβρη μήνα…και ο ήλιος συμμάχησε μαζί του και βγήκε γλυκός, ζεστός κι έστειλε αχτίδες παιχνιδιάρες να πάρουν την φαντασία μας και να μας πάνε ταξίδι….ταξίδι μακρινό σε μαγικούς τόπους.
Ανεβήκαμε μια πέτρινη σκάλα σε ένα παλιό όμορφο σπίτι. Το σπίτι του Μωχάμετ-Άλη, άνοιξε τον οντά του, τον γυναικωνίτη, εκεί που από παλιά οι γυναίκες του σπιτιού έλεγαν τα βράδια παραμύθια και ιστορίες. Αναμμένα κεριά, μουσική της Ανατολής, ήχοι από μπεντίρ, τα παιδιά ξαπλωμένα στα χράμια και η φωνή του παραμυθά έγινε μαγικό χαλί που ανεβήκαμε επάνω και μας οδήγησε στο αρχοντικό του Σεβάχ του Θαλασσινού.
Βρεθήκαμε ανάμεσα στους χαμάληδες της Βαγδάτης, σε ναύτες και καπεταναίους, σε φάλαινες – νησιά, σε άρχοντες δίκαιους.
Το παραμύθι τέλειωσε. Δεν θέλαμε να φύγουμε από την μαγεία. Όμως μια άλλη έκπληξη περίμενε τα παιδιά….μαρκαδόροι, τέμπερες, ξυλομπογιές και χρυσόσκονη. Γύρω-γύρω από τους σοφάδες οι μικροί ζωγράφοι αποτύπωσαν όσα με την φαντασία τους είδαν στο παραμυθο-ταξίδι τους. Το νησί-φάλαινα σχεδιάστηκε, κόπηκε και με ένα κομμάτι σπάγγου έγινε κρεμαστό στολίδι για τα παιδικά τους δωμάτια. Έτσι, για να θυμούνται ότι την άλλη Κυριακή θα βρεθούμε πάλι κοντά στον Σεβάχ τον Θαλασσινό για να τον ακολουθήσουμε στο δεύτερο ταξίδι του.
Συμμετείχαν οι παραμυθάδες: Τσίρκας Χρήστος στην αφήγηση.
Ράπτη Αδελαϊς, Τσιφλίδου Αρετή και Χαριζάνη Μαρία στα μπεντίρ και νταφ.
Τσομπανόπουλος Απόστολος φωτογράφιση και τεχνική υποστήριξη.
Οι παραμυθάδες 