Μύθος του Αισώπου!
Ήταν κάποτε μια γυναίκα που είχε πεθάνει ο άντρας της και πήγαινε κάθε μέρα στα νεκροταφεία και θρηνούσε. Εκεί κοντά, βρισκότανε και ένας γεωργός που όργωνε το χωράφι του. Την έβλεπε καθημερινά να περνάει για τα νεκροταφεία και επειδή του άρεσε και θέλησε να την γνωρίσει, μια μέρα παράτησε τα βόδια και την δουλειά του και πήγε και κάθισε δίπλα της στον τάφο και θρηνούσε κι αυτός. Η γυναίκα τον ρώτησε τότε γιατί κλαίει κι αυτός απάντησε:
Έχασα τη γυναίκα μου πρόσφατα και νιώθω ανακούφιση όταν κλαίω.
Το ίδιο συμβαίνει και με μένα…
…του απάντησε η γυναίκα κι ο γεωργός βρήκε το θάρρος να συνεχίσει.
Αφού λοιπόν και οι δύο νιώθουμε το ίδιο, γιατί να μην είμαστε μαζί; Εγώ θα σε αγαπώ όπως αγαπούσα την γυναίκα μου κι εσύ θα με αγαπάς όπως αγαπούσες τον άντρα σου.
Τα λόγια αυτά έπεισαν την γυναίκα και συμφώνησε. Την ίδια ώρα όμως, ένας κλέφτης πήγε στο χωράφι του γεωργού, έλυσε τα βόδια από τον ζυγό και τα πήρε μαζί του. Όταν ο γεωργός επέστρεψε και είδε ότι λείπανε τα βόδια άρχισε να οδύρεται και να χτυπιέται. Μόλις ήρθε κι η γυναίκα δίπλα του και τον είδε, του είπε:
Πάλι κλαις;
Κι ο γεωργός της απάντησε:
Τώρα κλαίω στ’ αλήθεια!