Μύθος του Αισώπου
Πίνακας του Peder Severin Kroyer το 1883
Κάποιοι ψαράδες, μετά από ώρα που είχαν ρίξει τα δίχτυα τους, άρχισαν να τα τραβάνε. Ήταν πολύ βαριά και χάρηκαν γιατί θεώρησαν ότι η ψαριά θα ήταν μεγάλη. Τελικά, μεγάλη ήταν η έκπληξή τους, αφού στα δίχτυα, τα ψάρια ήταν λίγα, αλλά είχε πολλές πέτρες και σκουπίδια. Η δυσφορία τους ήταν διπλή. Τόσο για την κακή ψαριά τους, όσο και για το ότι χρειάστηκε να τραβήξουν έξω όλα αυτά τα σκουπίδια. Ένας από αυτούς όμως -ο μεγαλύτερος σε ηλικία- τους είπε:
Ας σταματήσουμε για σήμερα φίλοι μου. Φαίνεται πως η λύπη είναι αδερφή με την χαρά. Δεν μπορεί να χαιρόμαστε συνέχεια με τις καλές ψαριές. Έπρεπε να έχουμε και μια άσχημη.
Με την διήγηση αυτή, βλέπουμε τις αλλαγές στη ζωή. Δεν μπορούμε να χαιρόμαστε συνέχεια με τα ίδια πράγματα. Μετά την καλοκαιρία, θα ακολουθήσει και η κακοκαιρία.
Ψαράδες (δεύτερος)
Κάποιοι ψαράδες, ψάρευαν με την βάρκα τους για ώρα στα ανοιχτά χωρίς να έχουν πιάσει όμως τίποτα. Ήταν πολύ στεναχωρημένοι κι έτοιμοι να τα παρατήσουν και να γυρίσουν στην στεριά. Εκεινή την ώρα, ένας τόνος που τον κυνηγούσε ένα μεγαλύτερο ψάρι, προκειμένου να γλιτώσει, έδωσε μια και πήδηξε μέσα στην βάρκα. Εκείνοι δεν χάσανε την ευκαιρία. Τον έπιασαν και γύρισαν με την χαρά της επιτυχίας.
Με την διήγηση αυτή, βλέπουμε ότι πολλές φορές, ο,τι δεν δίνει η εργατικότητα, το δίνει η τύχη.
Πηγή: «Αισώπειοι μύθοι» Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ
Οι παραμυθάδες 