Το κοράκι και το φίδι.

Παραδοσιακό παραμύθι από την Ινδία –

Απόδοση: Χρήστος Τσίρκας!

Κάποιες εκατοντάδες χρόνια πριν, σε ένα δέντρο, που βρίσκονταν κοντά σε μια λίμνη, είχαν στήσει την φωλιά τους ένα ζευγάρι κορακιών. Δεν είχαν αποκτήσει παιδιά, αν και πολλές φορές είχε γεννήσει αβγά η κορακίνα. Ο λόγος ήταν ένα τεράστιο φίδι που είχε κι αυτό την φωλιά του στην κουφάλα του ίδιου δέντρου.

Τα κοράκια είχαν απογοητευτεί που δεν μπορούσαν να δούνε απογόνους και μια μέρα, η κοράκινα δεν άντεξε και είπε στους άντρα της…

Δεν είναι κατάσταση αυτή. Αυτό το φίδι μας τρώει συνέχεια τα αβγά μας. Την επόμενη φορά να ξέρεις, ότι θα του ορμήσω και θα του βγάλω τα μάτια.

Ξεχνάς κάτι καλή μου. Το φίδι, έχει δυο κοφτερά δόντια και δηλητήριο ικανό για να σκοτώσει και τους δυο μας. Δεν σκέφτεσαι λογικά. Άσε, κι εγώ έχω κάτι καλύτερο κατά νου…

…κι ο κόρακας, εξήγησε στην γυναίκα του το σχέδιό του.

Πέρασαν κάποιες μέρες, κι ένα ηλιόλουστο μεσημέρι, ακούστηκε ποδοβολητό αλόγων από μακριά να πλησιάζει προς την λίμνη. Ήταν ο γιος του βασιλιά που με την συνοδεία του επέστρεφε από το κυνήγι. Συνήθιζε, πριν φτάσει στο παλάτι, να σταματάει στην λίμνη και να λούζεται. Έτσι κι εκείνη την μέρα. Έβγαλε τα ρούχα του και βούτηξε στα καταγάλανα νερά της.

Τότε, το κοράκι πέταξε από τη φωλιά του και πλησίασε τον βράχο που είχε αφήσει τα ρούχα του ο πρίγκιπας. Άρπαξε με το ράμφος του την χρυσή ζώνη και κράζοντας ώστε να τον ακούσουνε, πέταξε χαμηλά προς το δέντρο.

Ει, το κοράκι άρπαξε την ζώνη του πρίγκιπα…

Γρήγορα κυνηγήστε το…

…ακούστηκαν διάφορες φωνές από την συνοδεία του και αμέσως οι καλύτεροι άντρες του, άρπαξαν τα τόξα και τα σπαθιά και όρμησαν στο κυνήγι.

Το κοράκι δεν χρειάστηκε να πετάξει και πολύ μακριά. Μόλις έφτασε στο δέντρο του, άφησε τη ζώνη από το ράμφος του να πέσει μπροστά στην κουφάλα. Το φίδι, ξύπνησε από το θόρυβο και βγήκε για να δει τι συμβαίνει, μα ακριβώς εκείνη την στιγμή έφτασαν κι οι άντρες του πρίγκιπα. Το φίδι αγρίεψε θεωρώντας ότι το κυνηγάνε και όρμησε να τους τσιμπήσει, μα αυτοί το πρόλαβαν και με τα βέλη τους το χτύπησαν πρώτοι, καταφέρνοντας να το σκοτώσουν.

Το άδοξο τέλος του φιδιού, ήταν η ένδοξη αρχή σε μια νέα ζωή για τα κοράκια, που από εκείνη την μέρα και για πολλά χρόνια έπειτα, έκαναν αρκετά αβγά, από τα οποία ξεπήδησαν μικρά κοράκια…πολλοί απόγονοι!