Η φράση που αναζητούμε για την εβδομάδα που ακολουθεί, είναι η «Του τα έβγαλε στη φόρα». Γράψτε μας τα σχόλιά σας, τι πιστεύετε για την προέλευση της φράσης και μοιραστείτε μαζί μας την χαρά της αναζήτησης…
Τα λέμε σε μια εβδομάδα!
Τελευταία ενημέρωση 19/10/2013:
Οι σχολιασμοί των φίλων μας είναι σύμφωνοι με αυτά που γνωρίζουμε κι εμείς…
πιο συγκεκριμένα, ο Απόστολος μας λέει «Δεν το έχω ψάξει, αναρωτιέμαι όμως αν η «φόρα» προέρχεται από το φόρουμ, την αγορά δηλαδή. «Αγορά» με την πιο παραδοσιακή, αρχαία αν θέλετε, έννοια, τον τόπο των δημοσίων συζητήσεων».
…ενώ ο Τάσος μας γράφει «Στη Βυζαντινή εποχή οι κήρυκες έκαναν εκτός των άλλων και μια δουλειά πολύ περίεργη…… Όταν ένας πολίτης κατηγορούσε για κλοπή κάποιον ή για φόνο χωρίς να έχει στοιχεία αποδεικτικά, ο κήρυκας αναλάμβανε να κατηγορήσει δημόσια αυτόν που παρανόμησε, παίρνοντας την ευθύνη πάνω του. Ανέβαινε σε ένα ψηλό μέρος και φώναζε: «…Επειδή όμως δεν υπάρχουν στοιχεία ικανά εναντίον του, για να τον παραδώσουμε στο δικαστήριο, όσοι γνωρίζουν κάτι σχετικό με την υπόθεση, να ‘ρθουν να μας το πουν. Αυτοί που δεν τολμούν να παρουσιαστούν μπροστά μας, να τον καταγγείλουν, θα είναι καταραμένοι στη ζωή και στο θάνατο. Το κορμί τους να βγάλει τις πληγές του Φαραώ και τα παιδιά τους, όπως και τα παιδιά των παιδιών τους, θα διψούν και δε θα βρίσκουν νερό…» Μετά από τέτοιες κατάρες, οι κήρυκες είχαν καταντήσει ο τρόμος και ο φόβος του κόσμου. Σαν αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν όποιος ήξερε για τον ένοχο κάτι να το λέει δημόσια, δηλαδή να «του τα βγάζει στη φόρα» όπως κατάντησε να λέγεται τότε. Με αυτό τον τρόπο θα έμενε μακριά από τις κατάρες και θα είχε τη συνείδηση του ήσυχη…»
Δεν το έχω ψάξει, αναρωτιέμαι όμως αν η «φόρα» προέρχεται από το φόρουμ, την αγορά δηλαδή. «Αγορά» με την πιο παραδοσιακή, αρχαία αν θέλετε, έννοια, τον τόπο των δημοσίων συζητήσεων.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στη Βυζαντινή εποχή οι κήρυκες έκαναν εκτός των άλλων και μια δουλειά πολύ περίεργη……
Όταν ένας πολίτης κατηγορούσε για κλοπή κάποιον ή για φόνο χωρίς να έχει στοιχεία αποδεικτικά ο κήρυκας αναλάμβανε να κατηγορήσει δημόσια αυτόν που παρανόμησε , παίρνοντας την ευθύνη πάνω του.
Ανέβαινε σε ένα ψηλό μέρος και φώναζε:
«…Επειδή όμως δεν υπάρχουν στοιχεία ικανά εναντίον του, για να τον παραδώσουμε στο δικαστήριο, όσοι γνωρίζουν κάτι σχετικό με την υπόθεση, να ‘ρθουν να μας το πουν. Αυτοί που δεν τολμούν να παρουσιαστούν μπροστά μας, να τον καταγγείλουν, θα είναι καταραμένοι στη ζωή και στο θάνατο. Το κορμί τους να βγάλει τις πληγές του Φαραώ και τα παιδιά τους, όπως και τα παιδιά των παιδιών τους, θα διψούν και δε θα βρίσκουν νερό…»
Μετά από τέτοιες κατάρες, οι κήρυκες είχαν καταντήσει ο τρόμος και ο φόβος του κόσμου. Σαν αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν όποιος ήξερε για τον ένοχο κάτι να το λέει δημόσια, δηλαδή να <> όπως κατάντησε να λέγεται τότε.
Με αυτό τον τρόπο θα έμενε μακριά από τις κατάρες και θα είχε τη συνείδηση του ήσυχη…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!