Μύθοι του Αισώπου –
Ήταν κάποτε μια αλογόμυγα που κατοικούσε στην ουρά ενός αλόγου. Ήταν πολύ περήφανη για τον εαυτό της και μια μέρα διηγήθηκε σε δυο άλλες αλογόμυγες, ένα μεγάλο κατόρθωμα που είχε κάνει.
– Εμένα που με βλέπετε, έχω κάνει ένα κατόρθωμα που καμιά από εσάς δε μπορεί να το κάνει. Μια μέρα δυο άλογα τραβούσαν ένα αμάξι με ανθρώπους που ταξίδευαν. Μα στην ανηφόρα τα άλογα κουράστηκαν και σταμάτησαν να προχωρούν. Εγώ είχα ξαπλώσει στη χαίτη του ενός αλόγου, όταν άκουσα τον αμαξά να μαστιγώνει το άλογο και να τους φωνάζει «Άντε! Χοπ! Χοπ»! Μα τα άλογα δε κουνήθηκαν από τη θέση τους. Κι ο αμαξάς είπε τότε στους επιβάτες να κατεβούν για να ελαφρώσει το αμάξι και συνέχισε να φωνάζει! Αλλά πού να κουνηθούν εκείνα! Και τότε ξέρετε τι έκανα;
…καυχιόνταν η αλογόμυγα.
– Τι;
…ρώτησαν με περιέργεια οι άλλες δυο.
– Αρπάζω τα χαλινάρια και τα τραβώ με όλη μου τη δύναμη και φώναζα στα άλογα να κουνηθούν! Και τότε, τα άλογα ξεκίνησαν. Αν δεν ήμουν εγώ, δε θα μπορούσαν να βγάλουν την ανηφόρα. Λοιπόν, πώς σας φαίνεται το κατόρθωμα μου;
– Μπράβο! Μα πως τα κατάφερες;
…ρώτησαν οι δυο φίλες της.
– Με τη δύναμη μου! Είμαι η πιο δυνατή αλογόμυγα στον κόσμο!
…απάντησε εκείνη.
Οι αλογόμυγες την κοίταζαν και την ξανακοίταζαν με θαυμασμό! Βλέπετε ήταν πολύ κουτές για να καταλάβουν ότι τα άλογα είχαν ξεκινήσει από τις φωνές του αμαξά και όχι από τη δύναμη της αλογόμυγας.
Αλλά, όταν κάποιος είναι περήφανος, νομίζει ότι μπορεί να κάνει θαύματα!
Οι παραμυθάδες 